KADER AĞLARI//CünZey

"BİZİM SONUMUZ(F)"

Bu kitaba son bir kez daha oyunuzu beklerim.

Her güzel şeyin bir sonu var derler bilirsiniz,bu belki size güzel gelmemiştir lakin benim CünZey açısından ilk göz ağrım,son kez daha doğrusu bu kitapta son kez sizleri seviyorum demek istiyorum.

İyi okumalar diliyorum ve de Bismillahirrahmanirrahim diyerek başlıyoruz,her zamanki gibii.

Bölüm şarkısı:Endamın Yeter

Yeni kitap hakkında en sonda bir şeyler açıkladım bakmanızı isterim,şimdiden teşekkürler.

Zeynep'ten

Buraya geldiğimden beri konuşmama pek fırsat olmamıştı.Hasna Hanım beni gömüyor Cüneyd ise sürekli benim bir suçum olmadığını söylüyordu.

Biraz zaman sonra tam olarak anladığım konu benim ve kızların okuması ile ilgiliydi.

Açıkçası bunu çok istiyordum lakin insanın bir zaman sonra hevesi kaçıyor ve bunu geri kazanmak için oldukça zaman gerekiyordu.

Kızların okuması konusunda sonuna kadar bütün çabaları verebilirdim lakin kendi okumam konusunda güvenmiyordum.Kendime güvenmiyordum.

Bunu elbet bir nedeni vardı.Hem okulda hemde burada olacak sorumlulukları kaldırmak benim için iyi olmazdı.

Okula gitmek istemiyorum demedim,lakin gitmek benim için oldukça zor olacaktı.En azından bu husustaki kararımı vermiştim.

Cüneyd elini omzuma dokundurduğunda konuşmam gerektiği anlamıştım.Herkes benim fikrimi duymayı bekliyordu.

Bir defalık etrafta gezdirdiğim gözlerim,az önce görmediği yüzlere bakınca uzun bir süre düşüncelere daldığımı anladım.

Kendimi toparlamak amacıyla yerimde dikleştim, boğazımı temizledim ve de gülümseyerek karşımda benden bir şeyler söylememi bekleyen insanlara konuştum.

Zeynep:benim bu hususta aklıma yatmayan şeyler var.
Evet aklımdan çok şey geçti lakin bunu sadece kendi istediğim şekilde söylemek istemem.Yani demem o ki hepimizin istediği yönden bir okuma olsun.

Feyza:nasıl bir okuma olabilir ki.?

Zeynep:kızlarımız her zamanki gibi burada okusun lakin Kur'an derslerinin yanında okul dersleri de alsın.
Biliyorum endişeleriniz var ama bizim ve ya sizin endişeniz onların geleceğine engel olmasın.Kararıma saygı duymanızı isterim.

Sadi Hüdayi Efendi ile Cüneyd birbirlerine döndüğünde,
Cüneyd'in gözlerindeki parlamayı farketmiştim.Yüzü muzipçe kıvrılan Sadi Hüdayi Efendi Cüneyd'in sırtına iki kere yavaşça vurmuştu.

Kabul görmüştü.

............

Sessizce yürüdüğümüz dar sokakların karanlığını aydınlatan sokak lambaları patlamıştı.

Birazda olsa uzak olduğum Cüneyd'in yanına yaklaşıp kolunu koluma değecek şekilde yürümeye devam ettim.

Koluma değen kolu yalnız olmadığımı hissettiriyordu.

Bir zaman sonra kolumdan çekilen kolu beni korkutmuştu.Yana attığım tek adımda ona değebileceğimi düşünürken,düşündüğüm çıkmadığın da birkaç adım daha attım.

Sonunda değdiğim kolun ellerine sarıldığım da duyduğum tek şey bir kıkırtı olmuştu.

.......

Vardığımız kapı önünde Cüneyd'in elini bırakmak istemiştim lakin sıkıca sardığı elini bırakmak sandığımdan daha zordu.

Çabalamadım.Sevdiğim bir insanı bırakmak için bir çaba istemedi yüreğim.