"අංකල් ඇයි මේ....."
එයාව තද කරලා වැලද ගත්ත මාව උරහිස් දෙකෙන් අල්ලලා ඇත් කරලා එයා ඇහුවෙ මගෙ මුනට පහත් වෙන ගමන් ගමන්.
එයාගෙ ඇස් කලබලෙන් මගෙ මුන පුරා ගියා. මට එයාට දෙන්න ඔනි උත්තරයක් හිතා ගන්න බැරි උනා.
ඇයි එයාව එක පාරම වැලද ගත්තේ කියලා මටත් හිතා ගන්න බැරි උනා. ඒ නිසාම ඒ ප්‍රශ්නෙ අමතක කරලා මම එයාට කතා.
"නිකම්.... දැන් වෙලාවත් හත හමාරට ලගයි නෙද..... ඔයා එහෙනම් ස්කොලෙට යන්න දරුවෝ.... මමත් යනවා....."
පහලට රුටලා තිබ්බ කන්නාඩි දෙකත් උඩට කරලා හද ගන්න ගමන් වටපිට සෙනගත් අඩු වෙලාද් කියලා බලලා එයාගෙ උරහිසට තට්ටුවකුත් දාන් මන් එන්න ආවා.
එත් මගෙ හිතේ කලබලය තාම එහෙම්මයි. හිත කියන්නෙම එයාට කරදරයක් උනා කියලා. ඒ නිසාම මගක් දුර ආව මම ආපහු හැරිලා එයා දිහා බැලුවා.
අනේ මන්ද මම හිතුවේ මේ දරුවා යන්න ඇති කියලා. එත් එයා තාමත් එතනට වෙලා මන් දිහා බලන් ඉන්නවා.
එයාගෙ උඩ ඉදල කකුල් දෙකට වෙන්කම්ම අවදානෙන් බැලුව මම හිතෙ සැකය නැති කර ගත්තා.
එයාට හිනා වෙලා යන්නම් කියලා අත වැනුව මම බලන් ඉද්දි එයත් මට දබර ගිල්ලෙන් සැලයුට් එකක් දාල ස්කොලේ ඇතුලට දුවන් යද්දි.
එයා යන්න යන දිහා බලන් ඉදල මමත් ආපහු ඉක්මනට ප්‍රයිමරි එකට එන්න ආවා.
"තවත් මොනවද ඔතන එල්ලිගෙන කරන්නෙ ආ..... දුවනවා හැමෝම පන්ති වලට....."
මම ඇතුලට එනකමුත් ළමයි ටිකක් තාම දැලේ එල්ලිගෙන සු බු ගාලා කතාව. අත පය දික් කරන් කටත් උල් කරන් කියවන එවා බලන් ඉන්නත් ආසයි.
එත් ළමයි ටික මෙතන හිටියොත් ස්කොලෙ වැඩ පරක්කු වෙන එක විතරයි වෙන්නෙ ඒ නිසාම මම කැ ගහුවේ එයාලා ටික ඒ පමවටම පංති වලට දුවලා ය්ද්දි.
එක අතකට මම ප්‍රයිමරි ටිචින් තොර ගත්ත එක ගැන අදටත් සතුටු වෙනවා. ලොකු ඉලන්දාරි ඇට්ටරයෝ පාලනය කරනවට වඩා මේ දරුවන්ව පාලනය කරන්න ලෙසි.
"සර්...."
"අහ් ඔව් අයි දරුවෝ කියන්න....."
"මේ පොත් දෙක....."
YOU ARE READING
මාගේ සද නුඹදෝ ✔
Fanfictionමට ඔනි නැ බන් උබට හදක් වෙන්න..... මට ඔනි හදක් වගෙ ඉන්න උබව දරා ගන්න අර විසල් අහස වෙන්න......... 🚫 කතෘ අවසරකින් තොරව උපුටා ගැනිම, කොටස් වශයෙන් පල කිරිම තහනම් 🚫
