the Last Avenger: DayDream [ASKIDA]

Electric?

İyi okumalar :)

---------------------------------------------------------------

Uyandığım da Steve'in sıcaklığı beni sarmıyordu. Hızla gözlerimi açtım ama karşı yatakta da yoktu. Kendi bir gecelik, kullanılıp bırakılmış bir fahişe gibi hissettim. Evet aramızda hiç bir şey olmamıştı ama şu an hissettiğim şey tam olarak öyleydi.

Onu bulmaya çalışmayacaktım ama öylece gitmesine üzülmüştüm. Kendiyle birlikte kaşkanını ve üniformasını da almıştı. ve gördüğüm rüyayı birine anlatabileceğimi düşünerek uyanmıştım.

Rüyamda şimşek şekline girmiş o şeye karşı yeniden savaşıyorlardı. Ama Iron Man eksikti. Rüyanın sabah kısmındaysa Steve'in hastane kıyafetleriyle beni çekiştirerek odadan çıkardığını hatırlayabiliyorum yani hala hastanenin içindeydi. Iron Man'in neden ortalıkta görünmediği hakkındaysa en ufak bi bilgim yoktu. O olmadığı için Yenilmezler'in zorluk çektiği açıktı ve ben de onları izlerken sanki beklediğim şey olmuyormuş gibi gergindim. Kimin kazanacağı beni korkutuyordu sanırım. Sonunda kimin üstün geldiği göremeden uyku bölümüne hızlı bir geçiş yapmıştım. Akşam rüyamda uykuya daldığım yerse yine kendi evim değildi ama bir sıcaklığın etrafımda olduğunu yeniden hissetmiştim. Steve'in normalde yanımda yattığını hatırlayarak muhtemelen ondan gelen ısıdır diye düşünüp rüyamda gerçekteki onu hissedemeyeceğimi bile bile uykuma dalmıştım. Ve şimdi kalktığımdaysa Steve ortalıkta yoktu.

Kalkıp pijamalarımı giydim. Muhtemelen bir kaç saate taburcu olurdum. Onu erken taburcu etmişlerdi, belki rüyamda gördüğüm çatışma çoktan başlamıştı. Ama ondan önce Steve'in gelip beni zorla odadan çıkarması gerekiyordu. Dünden kalma pijamalarımı giydikten sonra onun her an bi yerde çıkmasını beklerken kalktığım yere geri uzandım. Bir kaç dakika tam göz hizamda bulunan televizyonu izlediğimi hatırlıyorum. Kapının ani açılışıyla beklediğim kişiyi görmek için kafamı çevirmemle hemşireyi görüp hayal kırıklığı yaşamam bir oldu. Hemşire bi kadına göre, hatta bi erkeğe göre çok iri yapılıydı. Geniş omuzları ve dar kalçası kadın vücut tipine hiç uymuyordu. Yüzü orta yaşlı bir kadın ama vücudu dinç bir erkek görünen ucubenin Steve olduğunu anlamam üniformasının bacaklarını hastane elbisesinin altından görmemle 20 saniyemi almıştı.

Yanıma koşarak geldi ve yüzündeki kadın maskesini suratından ayırmaya çalışırken zorlandığını belirten inlemelerle konuşmaya başladı

-Burdan hemen ..ıh çıkmamız lazım Laila, hemen.

Neden diye sorup yavaşlatmak istememiştim çünkü acelesi olduğu maskeyle verdiği savaştan belliydi. Hemen ayağa kalktım ve becerikli ellerimi ilk defa işe yarar bir şeyde kullandığımı düşünerek maskeyi üç hamlede çıkarmayı başardım.

-Bunu Natasha özel anlar için vermişti, diyerek eline geri aldığı maskeyi gösterdi.

Şimdi yüzü ortaya çıkmıştı ve rüyanın gerçek olduğu kısım başlıyordu. İçinde üniforması bile üstündeki hastane elbisesiyle rüyam gerçekliğine ulaşıyordu. Yüzü yüzüme o kadar yakın olmasa bile rüyamdaki yüzüne zoom yapılmış gibi yakınımdaydı ve beni çekiştiriyordu. Niye karşı koyduğumu bilmiyordum . Sanki elimde olmadan rüyayı gerçekleştirmeye çalışıyor gibiydim.

-Gitmeliyiz, çabuk ol!

İşte rüya kısmı bitmişti kapıdan beni repliğini söyleyip çıkarmayı başarmıştı, sanki odadaki mıknatıs beni serbest bırakmıştı ve artık özgürce Steve'i takip edip çıkışa yönelebiliyordum. Şimdiyse Tony'nin gizemli kayboluşuna gelmişti. Tony'i korumalarını, ona bir şey olacağını söyleyebilirdim ama onları her şey, anlatsam da bana inanmayabilirlerdi ve biz onu ne kadar korumaya çalışsak da eninde sonunda Yenilmezler'i o şeyin karşısında Iron Man'siz göreceğimi biliyordum. Steve ağzını açıp açıklamaya başlamadan önce ben konuştum