Elisa sarhoşken rastgele bir numaraya yazarsa ne olur?
Siz:Çok canım sıkılıyor.(01:22)
Siz:Havalarda çok sıcak.
Siz:Uyuyamıyorummmmm.
Siz:Öff bu ne ya böyle.
Siz:Bir iş de yolunda gitsin be kardeşim.
Siz:Ayy kendimi sapık gibi hissettim.
Siz:Geceni...
Duyduğum tek bir cümle kalbimin durmasına sebep olabilirdi. Gelmişmiydi? Görevden döner dönmez bana mı gelmişti?
Kalbimin bu denli hızlı atmasına sebep olan şey neydi? Bedenimi ele geçiren heyecan onu ilk kez görecek olmamdan mıydı? Aynı şekilde o da beni ilk kez görecekti. Hiç bir zaman ona yüzümün gözüktüğü bir fotoğraf atmamıştım. Bunun telefondan değil de özel olmasını istemiştim. O benim yüzümü görmediği gibi bende onu hiç görmemiştim.
Ve saniyeler sonra onu görecektim.
Sonunda üzerimdeki şoku atlatıp titrek adamlarla kapıya yöneldim. Belki de o değildi. Bunu öğrenmenin tek yolu kapıyı açmaktı.
Kapının deliğinden de bakabilirim.
Daha fazla oyalanmadan kapıyı açtım.
Tam şu anda zaman durmalıydı. Tıpkı kalbimin durduğu gibi. Aynı anda bedenimi onlarca duygu sarmaladı. Heyecan, mutluluk, özlem. Tarifi olmayan bir duygu daha vardı. Neydi onun adı?
Elinde kırmızı güllerden oluşan siyah bir buket vardı ve yüzüne tuttuğu için yüzü nerdeyse gözükmüyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Tam olarak böyle bir buket)
"Yüzbaşı." Sesim benden bağımsız özlem dolu çıkmıştı.
"İsimsiz kız." Derken buketi yüzünden çekerek kollarını iki yana açtı. Keskin yüz hatları, sakalsız yüzü, asker tıraşı saçları, karanlığı andıran gözleri ve heybetli vücudu baş döndürücüydü. Nerdeyse benim iki katımdı.
Koşarak boynuna atlarken bir saniye bile tereddüt etmedim. Bir kaç adım geriye sendelenmişdik. Kollarımı boynuna dolarken başımı da boynuna gömdüm. Boyu uzun olduğu için sarılırken bacaklarımı beline doladım.
Ellerini belimde hissedince sanki her tarafımı huzur kapladı. Aynı şekilde o da başını boynuma gömüp sanki her zerremi hissetmek ister gibi kokumu içine çekti.
