7. BÖLÜM

290 10 2
                                    


Ne kadar zaman geçti bilmiyorum. Kaç dakika orada öyle sarılı vaziyette kaldık. Ama hiç bitmesin istiyordum. Belkide hayatımın en huzurlu dakikalarını yaşıyordum. Kokusu huzurdu.

Hep ilk buluşmamızı hayal etmiştim ama bu hayallerimin de ötesinde bir şeydi. Çünkü onunla olmak hayallerden bile daha güzeldi.

Geçen birkaç dakikanın ardından kollarımı isteksizce boynundan çektim ve kucağından indim.

Bakışlarım bir süre yüzünde oyalandıktan sonra "Eve geçelim." Dedim heyecan dolu sesimle.

Gülümsedi. Gördüğüm en güzel gülüşe sahip insan oymuş gibi baktın yüzüne.

Ardından bir kaç koca adım atarak eve girdi, ayakkabılarını kapının önünde çıkartıktan sonra tekrar bana döndü. İçeri geçerek kapıyı kapattım.

"Salona geç Yüzbaşı, ben sana bir şeyler hazırlayayım. Aç mısın? Ne seversin ki sen şimdi? Ben yemek yapmayı bilmem ama sipariş veririz olmaz mı? Ama çok güzel kahve yaparım kahve sevmiyorsan çay da yapabilirim." Hızlı hızlı konuşurken mutfağa doğru ilerliyordum. Aniden kolumdan tutup beni kendine çekmesiyle sert göğsüne yapıştım.
Ellerini  belime dolarken bebde ellerimi omuzlarına bıraktım.

Başım omzuna geldiği için yüzüne bakmak için kafamı kaldırmam gerekmişti. "Şu an tek istediğim sensin?" Özlem dolu erkeksi sesi yutkunmama sebep oldu. Bakışlarını dudaklarıma indirip aynı şekilde yutkundu.

Dudaklarıma bakıyordu...

                          ♡♡♡

İSİMSİZ KIZ +18/YARI TEXTİNG Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin