Bu Dünyadan Olmayan|Sasunaru|✅

2.0 Final

Uyandım, boynum tutulmuştu. Masamın başındaydım çizim masamın başında. Nasıl yani her şey bir rüya mıydı yani? Yo yo gerçekten hayır buna inanamam. Kafamı kaldırdım ve leptopumda sasukenin çizimlerini gördüm sanırım gerçekten bir rüyaydı. Tanrım bu bir şaka olmalı.

Tam ayağa kalkıyordum ki birinin sandalyede otururken bana arkamdan sarılmasıyla şok olmuştum. Kafamı çevirdim sasukeydi.

"Aşkım masanın başında uyuya kalmışsın, hadi içeri gel seni bekliyoruz kahvaltıya."

Az önce bir rüya görmüştüm sasuke uyandırmıştı beni. Gerçekten o kadar rahatlamıştım ki anlatamam.

"Tamam geliyorum."

Ayaklandım kitap okurken masanın başında uyuya kalmıştım işte, lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım.

Odadan çıkmam ile çocuk seslerinin kulağıma dolması bir olmuştu, yandım.

"Anneeee!"

"Anne oyuncağımı vermiyor!"

"Menma! Sarada! Bir oyuncağı paylaşamıyorsunuz!"

Sasuke hemen aralarına girip oyuncağı aldı." Biz size bundan iki tane almadık mı? İkincisi nerde bir tanesini paylaşamıyorsunuz?"

"Ya baba bu salak yüzünden-"

"Sarada! Kardeşine salak diyemezsin, düzgün konuş lütfen"

Sarada olayı babasına anlatırken ben yarım kalan merdivenleride indim ve sırtımı trabzanlara yasladım. Asla paylaşamıyordu sarada ile menma bir şeyleri, hep böylelerdi.
Gerçekten huzurumdu onlar benim her ne kadar tartışsalarda evlatlarımdı onlar benim.

Bir ağlama sesi yükseldi üst kattan. "Hayatım sen bakar mısın ben bu şapşallarla ilgileniyorum" sasukeye kafa salladım ve yukarı çıktım. Odaya girdim ve o tatlı sarı civcivi kucağıma alıp sakinleştirmeye çalıştım.

"Annecim niye ağlıyorsun? Karnını doyurdum, bezini değiştim, uyuttum, daha ne istiyorsun kuşum?"

Boruto hep böyleydi iki yaşında küçük bir bebekti ama ilgiye doyamıyordu, uykusunda bile olsa saat başı ağlayıp onu sevmemiz için bizi ayağına getiriyordu. Sarada ile menma öyle değillerdi ama. Onlar ikizlerdi ve altı yaşındalardı ama hiç ilgiye muhtaç olma gibi huyları yoktu.

Borutoyu biraz sevip tekrar uyuttum ve yatağına geri koydum. Odadan çıkıp kapıyı çektim ve aşağı indim, yemeğe oturmuşlardı.

İndim ve masaya geçtim ve oturmam ile kapı çaldı, görevli kadınlardan biri kapıyı açtı. Gelen itachi ile shisui idi. Sarada ile menma hemen ayaklanıp itachinin boynuna koşup atladılar, amcalarını çok seviyorlardı.

"Amca hoş geldinnn!"

"Ya bende buradayım ama ayıp değil mi bızdıklar" shisui kıskanıp şaka amaçlı öyle bir şey söylemişti. Hemen shisuiyede sarıldılar. İtachi ile shisui bizim arkamızdan 3 yıl sonra evlenmişler di ve evlendikten sonra kendi evlerine çıkmışlardı. Shisui şuanda 6 aylık hamileydi. Çok tatlılardı gerçekten.

Sasuke ile bizde ayağa kalkıp yanlarına gittik.

"Sasuke nasılsın kardeşim?"

"İyiyim abi hoş geldiniz gelin bizde yemek yiyorduk tam."

"Nasılsın naruto?" Dedi itachi. "İyiyim abi nasıl olayım, sasuke iyi bakıyor bana :)" sırıtmam ile onların gülmesi bir oldu. "Bebek nasıl?" Dedi shisui. Evet hamileydim, 3 aylık. "Benim ki iyi asıl senin tosunu sormalı shisui?" Dedim. "Çok iyi, umarım yakında kavuşursak daha iyi olucazz" dedi, haklıydı. Evlendikten 3 sene sonra çocukları olmuştu ve bu onları çok mutlu etmişti, umarım hızlı doğarda severiz.

"İyi hadi gelin masaya" elimle masayı gösterdim.

Hepimiz geçip oturduk ve yemeye başladık. Gerçekten çok mutlu bir andı, bütün sevdiklerin yanımdaydı. Ailem yanımdaydı. Onlar benim ailemdi onlarsız yaşayamazdım..

Evett.. bir kitabın daha sonu kısa tuttum biraz ama gerçekten güzel bir seriydi çok hoşuma giderek yazmıştım zamanında herkes bana şeyi sormuştu kitap kore dizisi olan 'w' e benziyor diye kitabı yazarken zaten açıklamaya yazmıştım 'w' dizisinden esinlenilmiştir diye yani evet ondan ilham aldım çooooook güzeldi bu bölümde ilk başta biraz korkuttum belki sizi ama eminim ki sonra içiniz rahatlamıştır

Canlarım eğer yazarcığım ben senin kalemini beğendim diyorsanız diğer kitaplarımada göz atabilirsiniz özellikle şuan yazmaya devam ettiğim 'Cinayet|SasuNaru|' adlı kitabıma profilimden ulaşabilirsiniz umarım bana destek olursunuz sizleri çok seviyorum yorumlarınızı bekliyorum baiii <3