ANONİMLER •Yarı Texting•

19 ♤ Başbaşa

Bu bölümü busra7252 'ye armağan ediyorum. Herkese iyi okumalar ♡
Bölüm şarkımız: Red Velvet-Cosmic

19. Bölüm: Büyük ana son 1

Dün Ateş'in ablasının kafesine gittikten sonra hiç konuşma fırsatım olmamıştı Batur'la. Bir an bile yanımızdan ayrılmamıştı. Niye böyle davrandığını dün anlamamıştım. Amacı neydi, ne düşünerek peşimizden geldi bilmiyordum. Dün akşam,yatağımda bir sağa bir sola dönerken uyuyamayacağımı anlayıp bunları düşünmeye başladım. Bu sefer olaylara genel baktım. Bu süreçte Batur'u gerçekten tanımaya başlamıştım. Hala birbirimiz hakkında bilmediğimiz çok şey vardı, biliyorum. Ama bildiklerimiz ve söyleyemediklerimiz de bir hayli fazlaydı.

Batur iyi biriydi. İnsanlara karşı mesafeli görünse de aslında öyle değildi, bunu gözlerine baktığımda bile görüyordum. Sadece bunları değil, sanki kalbini de gösteriyordu bana. İlk başta herkese karşı mesafeli yaklaşıyordu. İlk adımı karşısındakinden bekliyordu. Her ne kadar anlatmasa da bunun babasıyla ilgili olduğunu biliyordum. Üvey babası da çok iyi bir insandı ama biyolojik babasından dolayı güven problemi olduğunu tahmin ediyordum. Evlerine gittiğim bir akşam Dilan Teyze detaylı olmasa da bana anlatmıştı. Eski eşiyle yaşadıklarının bir kısmını biliyordum. Bana güvenmeleri paha biçilemez bir şeydi, güvenlerini boşa çıkarmak da istemiyordum tabii. Ama Batur'u bu durumdan, bu duygulardan çekip çıkarmak istiyordum. Hem ona aşık olduğum için, hem de aşık olduğum adamı bu halde görmeye dayanamadığım için.

Dün gece düşündüklerimi tekrar hatırlarken Batur'un odaya girmesiyle düşüncelerimi bir rafa kaldırdım. Elinde tuttuğu çilekli pastayı görünce "Çilekli pasta mı o?" dedim şaşkınlıkla. Gülerek masaya önüme bıraktı. Kendininkini de oturup yemeğe başladığında keyifle ona katıldım. Ertesi gün okul sonrası matematik projesi için evine gelmiştim. Batur, Dilan Teyze'nin günü olduğu için dışarıda olduğunu, iki saatten önce gelmeyeceğini söylemişti.

"Beğendin mi?" dedi gülümseyerek. Eskisi gibi tekrardan gülümsemeye başlamasına seviniyordum. Çünkü yüzüne gülümsemesi kadar yakışan hiçbir şey yoktu.
"Bayıldım! Çilekli pasta çok severim." dedim mutlulukla. Koca dilimi yarılamıştık bile.
"Biliyorum." diye mırıldansa da duymuştum.
"Nereden biliyorsun?" diye sordum bakışlarım yüzünde gezinirken. "Annelerimizle tek konuşan sen değilsin." dedi gülerek. Ne ara annemle konuştuklarını bilmiyordum. Ne kadar merak etsem de dersten sonra Dün akşamla birlikte bunu da sormayı aklımın bir köşesine yazdım.

Pastalarımız bittikten sonra -ki Batur inanılmaz hızlı yiyordu o yüzden beni beklemek zorunda kalmıştı- proje için ilk geldiğimde hazırladığımız plana döndük.
"Şöyle başlayalım, sen ilk konunun araştırmasını yap, ben son kısmına bakayım." dedim dizüstü bilgisayarı kendime çekerek "Sonra yazıp geçiririz. Taslakları tablete kaydederiz."diye devamını getirdi Batur.

Bir buçuk saat aralıksız çalıştık, detaylıca araştırma yaptık, birbirimize okuduktan ve onayladıktan sonra yazma aşamasına geçmiştik ki telefonum çaldı. Yanımdaki Batur'a bakıp telefonu açtım.
"Efendim Ayel?"
"Aşkom ne yapıyorsun? Evde misin?" diye sordu.
"Hayır Batur'un evindeyim." Devam etmeme kalmadan telefonun diğer tarafından küçük bir çığlık yükselirken Batur da bana baktı.

"Vay, özür dilerim kardeşim ben kapayayım devam edin."
"Ayel, dur." Beklemeden telefonu kapatınca derin bir nefes aldım. Kim bilir ne anlamıştı salak.
Yanaklarımın ister istemez kızardığını hissediyordum. Batur tableti masaya koyup bana döndü.
"Ne oldu?" Bir şey diyemeden gözlerine baktım. Duymadı inşallah.