HARİS KAPANI

5. İTAATKÂR YALANCILAR

Yaklaşık 11 bin kelimelik uzun bir bölümle merhabalar. Uzun zamandır bölüm atmıyordum ama artık eski aktif bölüm dönemine tekrardan giriyorum, bu yüzden eğer bir sıkıntı çıkmadığı sürece sizi bekletmeden 2 haftada bir cumartesi günlerinde tekrardan buradayız.

Bölüme geçmeden önce, paragraflara yorum bırakmak ve oy vermek unutulmasın lütfeen. Ve eğer diğer bölümlere oy vermediyseniz, vermeyi unutmayınız çünkü gerçekten bana çok motive oluyor ve bu yazmamı hızlandırıyor. Bunu da söylemiş olayıım.

İg: retoilenoir hesabından bana ulaşabilirsiniz.

Keyifli okumalar dilerim. ★

HARİS KAPANI

Amy Stroup – In the Shadows

UNSECRET – Open Your Eyes

UNSECRET – Last Survivor

Rihanna – Russian Roulette

5. İTAATKÂR YALANCILAR

''Yaktığım kibritlerin ucunda sönmeyi bekleyen bir yaşam var. Üflediğimde, sonu gelecek; parmak uçlarımı yaklaştırdığımda ise benim canımı yakacak. Avuçlarımdaki sıcaklığın nedeni bu dizdiklerim, söndürmek isteyip tek ışık parçasını yok etmek amacım. Bir teselli belki de bu istediğim.''

❦

Özgürlüğün bir kuş kadar hafif olduğu anlar doğardı bu hayatın en ucunda. Bir düzenbazın akıl çeldirici sözleriyle lütfettikleri bir rüzgâr olur uçardı ulaşılmaması gerekenlere. Hiçbir zaman kendisine güvenmeyenlere bir çıkış yolu, her zaman istedikleri önlerine altın tepsilerle sunulanların tek bir itişle hayatlarından attıkları yegâne hazineyi doğururdu.

Ne görmek istediğin önemsiz... ne yaşatmak dileğin? Diye sorardı bana büyükbabam her onu ziyaret ettiğimizde. Hiç usanmadan, her defasında bir kez daha cevabı arardı bende. Ne için sorulduğunu sorgulamaz ama her duyduğumda içimde bir tereddüttün tohumunu aşılardı. Kapkaranlık bir gecede, keskinliğini yitirmemiş mavi gözlerini dikerdi üzerime ama bir sonuç yaratamazdı. Yaratmasına izin vermezdim. Belirsizliğin içinde yüzmek istemediğimdendi belki de.

Ya da cevabını bulmak istemediğimdendi. Bilmiyordum. Ama yıllar ilerledikçe, ilk cevabı babamın kilitli dudaklarından dökeceklerinde aradım. Bana vereceği tek yanıt, bu sorgudan kurtulmamı sağlayacağını zannederdim ama yanılmıştım. Abilerime dikerdim bu defa gözlerimi ama onları yok sayan büyükbabam, gece olduğunda yanına çekip cevabı aradığı kişiyi benim varlığım sayardı.

Nedenini anlayamaz, öylece bakardım suratına. Bahçenin soğuk demirlerine yaslanmış bedenimi ona çevirmekten çekinir, gözlerini havuzun derin maviliğinden ayıramazdım.

Yıllarca görmezden geldiğim bu sorunun en altında yatan asıl merak, büyüdükçe yaşananların gözümün önünde bana kurdukları seçeneklerle öğretmek zorunda bıraktığında, koşarak ilk çaldığım kapı büyükbabam'a aitti ama benden önce biri, o asıl duyulmak isteneni dilinden dökmüştü ortaya.

''İstediğin kadar ara. Görmek istediklerini diz önüne ama sakın unutma; ilk masadan ayıracakların elinin altında sana bahşedilenler olacaktır. İnsan, kendisinde olanlardan kaçar. Aramak istediklerine ulaştığında, yakalamaya çalışır. Kazandığında ise, sıkılır atar. Ne yaşatmak istiyorsun bu hayatta diye sorduğun kişi ben değil, gelecekte bürüneceğim kişiden öğrenmek istediğin cevaptı. Büyüdüm ve buradayım.''