DIVERGENT~Uyumsuz

12. Bölüm~Yeniden

Merhaba! Öncelikle size belirtmek istiyorum okunma sayım çok az ve beni çok üzüyor. Lütfen bana eksik veya güzel yanlarımı belirtirseniz (istekleriniz de olabilir) elimden geleni yapacağım. Artık 2 yıl sonradan devam edeceğim hikayeme. İyi okumalar!

2 YIL SONRA
Saat 6.30. Niye bu kadar erken kalktım anlamadım. Yanıma baktım, boş. Anlamadım. Nerdeydi ki?
"Tobias?" diye seslendim. Evde yoktu herhalde. Üzerimi giyindim. Hafif bir makyajla her şey tamam. Aşağı inip kahvaltı hazırlayacaktım.
Her şey tamamdı. Masaya her şeyden koydum. Tobias nerde kaldı ki? O sırada ekmeği aramaya başladım ama ekmek yok. Üzerimi giyip ekmek almak için yürümeye başladım. O sırada Tobias'ı yürüyüş alanında koşarken gördüm. O da beni gördü ve yavaşladı. Gülümseyerek yanıma geldi. "Günaydın." dedi her zamanki bakışlarıyla. Sert ve çekici. Benim olduğu için çok mutluyum. İlişkimizin 2. Yılındayız. Bu arada 2 yılda çok şey de değişmedi.

2 YIL ÖNCE
Four annesini monitörden görünce hızlı adımlarla bilgelik yerleşkesine girdi. Ben de onu takip ettim. Bir görevliye annesini sordu ve hemen yukarı çıktı. Onu soru yağmuruna tutmak istemedim. Annesinin olduğu kapıdan girince yumruğunu sıkmaya başladı. İşte annesinin karşısındaydı. Niye bu kadar sinirli ki? Bir dakika. Evelyn Eaton. Marcus Eaton'ın eşi. Ah! Bu kadın yıllar önce ölmemiş miydi? İşte şimdi yapboz yavaş yavaş tamamlanıyordu. Four'un neden öyle hissettiğini anlayabiliyordum.
Evelyn: Biliyorum bana kızgınsın.
Four: Kızgın mı? Sen ölmüştün! Ben senin cenazene gittim be! Şimdi kaç yıl sonra karşıma çıkıyorsun.
Evelyn: Ben.. Burda yaşadığını bilmiyordum. O yüzden monitörden yayınladım. Çitin dışındasındır diye-
Four: Ben öyle düşünmüyorum. Bunu bilerek yaptın. Çitin dışında ne olduğunu bilen var mı ki böyle düşündün? Yıllar sonra senin yanına gelip anne hasretimi gidereceğim diye. İnanamıyorum. Bana bunu yaşattığın için gerçekten inanamıyorum.

Bu durumda bana kimse açıklama yapacak durumda değildi tabiiki, Four'un gözlerinin içine baktım. Öfkeden kuduruyordu. O sırada Evelyn konuşmaya başladı. Her şeyi Four'a anlattı. Hem ben hem de Four dinliyorduk. En sonunda Four elimi tuttu ve dışarı çıktık.

ŞİMDİ
"Günaydın. Keşke haber verseydin koşuya gideceğini. Sabah kalktığında yanımda yoktun." dedim ona bakarak. "Biliyorum ama çok güzel uyuyordun, kıyamadım." dedi keskin gülümsemesiyle. Elimi tuttu ve birlikte ekmek almaya gittik.
2 yıl içinde hiç savaş olmadı. Bir de buralar çok değişti. Artık cesurluk yerleşkesinde kalmıyoruz. Tobias eğitmen olduğu için ona bir ev verildi. Beni de o evde yanında götürdü. 3 aydır o evde birlikte kalıyoruz. Çok mutluyuz. Diğer topluluklarda hayatlarına devam ediyor. Herkes mutlu.
Tobias'la eve geldik ve kahvaltı yaptık. O sırada söze girdi.
Tobias: Tris, eğitmen olmak ister misin?
O anda ona bakakaldım. Ben ve eğitmen olmak. Kulağa hoş geliyor. Kendimi 2 yılda çok iyi geliştirdim. Tobias beni çalıştırmıştı ve artık çömez değilim. Tobias daha kaslı oldu,ben ise daha güçlü. Artık dayak yiyen çömezlerden değilim.
Tris: Nasıl yani?
Tobias: Geçenlerde annem bana cesurlukta bir eğitmen eksik olduğunu söyledi. Sayı artıyor biliyorsun. Hem sen de sıkılmışsındır dosya işlerinden diye sordum.

Bu arada size anlatmadım. Evelyn'le Tobias geçen sene barıştı. Ve Evelyn Tobias'ı da beni de çok seviyor. Neredeyse bizi hep ziyarete geliyor. Bu da iyi bir şey tabiiki. Annemle babam da öyle. Onlar da Tobias'ı çok seviyor ve annemle Evelyn aynı yerde çalışıyor. Çok yakın arkadaşlar. Evelyn şehri kontrol eden kişi. Annem de ona yardım ediyor. Bende bu aralar cesurluğa girip çıkanlar için dosyalar yapıyorum. Ama eğitmenlik bambaşka tabiiki.
Tris: Yapabilir miyim bilmemki.
Tobias: Senin yapamayacağın bir şey yok. 2 yıldır birlikte güç çalışıyoruz. Tabiiki yapabilirsin. Hem... Seni her gün yanımda görücem fena mı?