Hili

Kabanata 6

A/N: Minamadali ko na ang pag-eedit baka mawala na naman ulit. Nakakaiyak kaya bumalik sa umpisa.

Happy reading. :)

When I was a child, my parents... let's just say, I'm a spoiled brat. I'm the child who gets what I want. Kahit anong hilingin ko nakukuha ko kaagad. But not the attention of my Dad. He always compare me to others.

He always made me feel na espesyal lang ako sa kanya kapag nabibigay ko lahat ng gusto niya. Paano naman ang gusto ko?

Mahirap suwayin si Dad. He's always been my Dad no matter what.

I am know for being the person's strong. The person who knows what she's doing. That's what they see. But in reality? I'm seeking for help. I'm not strong but I pretend to be.

Iyon naman dapat 'diba?

Most of the time I was drowning on my own problem.You see your parents everyday fighting because of money. Money!

They don't know! Ako lang nakakaalam kung ano ang tunay kong nararamdaman. Tinatanong ko rin sa sarili ko gaano ko na nga ba kakilala ang sarili? Kilala ko na nga ba?

"Kahit sa sarili ko ay hindi ko rin masagot. Gaano nga ba? Most of the time I feel invisible to my Dad. He only sees me whenever I made a mistake. Kahit sarili ko hindi ko na makilala. Lahat ng gusto niya 'yon sinusunod ko. I'm always defended my decision to him. Siya ang may hawak ng buhay ko."

Naramdaman kong may tumulong tubig sa kaliwang pisngi. Agad ko naman itong pinunasan ang gamit ang palad.

"Alam niyo ba ang pakiramdam na sa tuwing uuwi ka ng bahay. Imbes na bumungad sa 'yo. Kumusta, anak? Magpahinga ka naman. Having a bad day? kundi palaging bubungad sa akin pag-uwi. Ilan score mo sa ganito.. bakit bumaba? nag-aaral ka ba talaga?"

Never-ending cycle.

"Kahit ako hindi ko talaga kilala ang sarili ko. Dahil kung kilala ko bakit hinahayaan ko na lang maging sunod-sunuran sa gusto ng Daddy ko. Bakit hinahayaan ko na lang na siya ang magpatakbo ng buhay ko." pinalis ko ang mga luha ko ng sunod-sunod itong nagbabagsakan.

Inabutan ako ng panyo ni Apollo. Tinanggap ko naman iyon. Dahil lalabas na talaga ang sipon ko. Eww.

"Thank you!" tipid niya lamang akong nginitian. Pero makikita rin sa mata niya ang awa.

Hindi ko kailangan ng awa mo.

"That's for today, class! I hope you learn something. It's okay to feel that. But as you get older and have kids you will understand your parents bakit ginawa nila ang bagay na 'yon. And class it's okay to seek help for others that way gagaan ang pakiramdam mo kasi nailabas natin like Mr. Legaspi said be careful who earn our trust. Class dismissed! See you tomorrow!"

Umalis na si Miss Buena matapos sabihin 'yon. Uminom ako ng tubig na binili ko kanina lang para kahit paano kumalma ang pakiramdam ko.

Dinaluhan ako ng ibang kaklase ko. Kinuha ko ang phone ko at hinanap ang number ni Kuya Rey.

Tinawagan ko siya. Magpapasundo na ako. Kailangan ko talaga ng taong mapagsasabihan ko ng problema.

A few rings before he answered.

["Hello po, Ma'am?"] sagot niya sa kabilang linya.

Napalunok muna ako bago siya sinagot.