Decoding the Super Model Coded (BINI Series #1)

Chapter 47

JHO

Pumunta akong Paris ng may kasama. At uuwing mag isa. Ginusto ko naman ito para sa kanya. I left her with her Mom. Sinabi ko sa kanya na hindi kami iiyak but we ended up crying our eyes out.

Ang daming what ifs, ang daming bagay na iniisip. Alam kong nag aalala sya, alam kong iniisip nya yung mga mangyayari but I told her. Na kaya namin. Makakaya namin.

---
My condo feels so empty without my loud and cheerful girlfriend. Napaupo na lang ako sa sofa. Kahit pigilan ko. Naiyak pa din ako.

Parang gusto ko na agad bumalik sa Paris. So I could look at her, I could hold her.

Pero sinabi ko sa kanya na kaya ko.

After taking a deep breath. Nag message ako kay Savy. Telling her I'm already in Japan.

Nagpalit lang ako ng damit at pumunta sa hospital kung saan naka-confine si Dad.

Pag pasok ko sa kwarto. My mom is sitting on a sofa near the hospital bed. Tumingin naman agad ito sa akin at sinalubong ako ng yakap.

"Nasaan si Savy?" She asked me

Yung luha ko. Putek. Parang gusto na naman magfall.

"She's in Paris Mom. Her dreams in Paris. I let her chase her dream this time" sabi ko sa Mommy bago nagdiretso kay dad na natutulog ngayon

Hinalikan ko sya sa noo. Get well soon Dad.

Tumingin ulit ako kay Mommy. She's staring at me.

"Take care Mom, don't forget to eat. Aalis na po ako" sabi ko bago lumabas ng room. Di ko na hinintay kung anong sasabihin ni Mom.

Nag diretso ako sa company. Tambak na trabaho ko. Sa secretary ko lang iniwan yung trabaho e.

She was surprised when she saw me.

Dumiretso ako sa office table ko na kulang na lang gumuho sa daming papeles na nakapatong sa lamesa ko.

And Just like that. Nag simula na akong magtrabaho.

---
"Miss Jho, here's your lunch" sabi ni Cora matapos ilagay ang paper bag sa ibabaw ng table ko

"Thanks Cora" sabi ko lang dito habang tinutuloy pa din ang ginagawa ko. Di pa naman ako gutom. Mamaya na lang siguro.

It's been 5 days simula ng makabalik ako sa Paris. Hindi ko alam pero it feels like forever. Napakabagal ng oras.

I felt a sudden pain in my head. Kaya napatigil ako sa pagbabasa at pumikit saglit. Gosh, my body can't keep up on the work loads.

I heard the door opened. Pati na rin yung tunog ng heels na papalapit sakin

"Boss, kumain ka na. Alas dos na" sabi nito sakin. I heard her put something on my desk. Nakapikit pa din kasi ako habang nakasandal sa upuan ko.

"Should I call a doctor? Sobrang sakit ba?" Tanong pa nito saken

That's my cue to open my eyes. At umiling sa kanya

"Kakain lang ako, pakidalhan ako ng pain reliever" sabi ko and she nodded bago lumabas sa opisina ko.

---
Napabuntong hininga ako ng mapatingin ako sa oras. Alas otso na pala ng gabi. Ni hindi ko man lang namalayan.

Pumunta ako sa labas at sinilip kung nandoon pa si Cora. And I was right.

"Cora" tawag ko sa kanya and she look at me habang nakataas ang isang kilay

"You can go home na. I'll stay here for the night " sabi ko dito

I saw her sigh

"Don't overwork yourself Boss. Konti na lang, isusumbong na kita sa magulang mo" sabi niya bago tumayo at nagba-bye saken.