HURT | Hyunlix

5.

Evet... Sessiz bir gün! Çünkü bugün Pazar. Doya doya uyumuşum. Saat 11:53'de uyanmıştım. Uyandığımda Annem bulaşık yıkıyor, abim telefonu ile uğraşıyor, babam ise elini yüzünü yıkıyordu. Büyük bir ihtimal kahvaltı yapmışlardı bensiz.

"Oğlum, aç mısın?"

"Yok anne, aç değilim"

"Tamam, acıktığında söyle sana kahvaltı hazırlayayım"

"Peki"

Birşeyler yapmam lazımdı, tabiki de abim bunun için elverişli görünüyordu. Sinsice abimin yanına gittim, beni fark etmedi bile! Arkasından açık olan ensesine vurup yastık fırlattım ve kaçmaya başladım. Arkama baktığımda abimi gördüm, yakalasa öldürecek gibiydi. Odama gireyim derken abim beni tuttu, işte şimdi sıçmıştım...

"Felix"

"E-efendim abicim?"

"Canın sıkıldı dimi"

"Abi canım sıkılmasa sana neden karışayım?"

"Şimdi sana ceza vermem gerekicek"

"Al işte ya, ne cezası?"

"Hmm, düşüneyim bi"

"Düşün düşün"

"Aha! Buldum"

"Bismillah"

"Bugünki çöpleri sen atacaksın, hepsi mutfakta duruyor. Kolay gelsiinn"

"Yaa abi! Hayır çöp atmak olmaz ya!"

"Banane, vurmasaydın "

"Off!"

Abim gülerek geri yerine gittiğinde söylene söylene çöp poşetlerini aldım. İğrenç kokuyorlardı. Ama atmazsam abim tarafından kesileceğim için gidip çöpleri attım. Annem gelip teşekkür ettiğinde abime hava attım. Annem nadiren teşekkür ederdi çünkü. Abim göz devirip telefonuna döndüğünde yapacak bir şeyim kalmamıştı. O anda aklıma aldığım manga'lar geldi. Hemen odama koştum. Kitaplığımdan yeni aldığım bir manga'yı alıp okumaya başladım. Yemek saatine kadar okudum. Mükemmeldi! Manga'ları seviyorum. İzlemekten çok okumaktan yanayım. Ama.. İzleyebileceğim tek bir dizi türü olsa, kdrama olurdu. Cidden mükemmel bir şey! Mesela true beauty en sevdiğim kdrama olabilir. Off, çok boş yaptım değil mi?

Akşam yemeğini yememiştim, annem söylense de yememiştim. Hatta abim zorla kolumdan tutarak sürüklemişti fakat ben koltukta oturup manga'ma devam ettim. Ha, bu arada, bu okuduğum 3. Manga kitabı. Abim beni tekrar yatak odama sürüklediğinde mangamı okumaya çalışıyordum. Abim ise beni yatağıma oturtturup kendisi de yanıma oturdu.

"Felix, şu kitabı bırak bi"

"Neden abi? En güzel bölümündeyim ama!"

Abim bir anda elimden çekmişti. Yüzümü somurtarak baktığımda sinirli bir şekilde bana baktığını gördüm.

"Felix, sen neden böylesin? Bugün tek bir lokma bile yemedin"

"..."

"Bak, senin için endişeleniyorum"

Abim ellerimden tuttuğunda bir parmağı bileğime değdi. Bir anda sorgular gibi bana baktı, daha sonra bileğime. Kesikleri unutmuşum...

"Felix! Bu ne?!"

"Abi-"

"Kendin yaptın değil mi? Eskilere geri mi dönüyoruz?"

"Abi, sana anlatmadığım çok şey var, kendimi böyle rahatlatıyorum. Lütfen sen karışma"