HURT | Hyunlix

12.

Uyandığımda kendimi bir odada buldum. Burası birinin odasıydı. Korksamda kalkıp kapıyı açtım. İçeri bakınıp seslerin geldiği kısıma yürüdüm. Abim denen şahıs salonda oturuyordu. Beni gördüğünde gülümsedi ve yanına çağırdı. Ben ise çekinerek yanına gittim. Evi incelemiştim, baya güzel bir yerdi. Daha önce burada mı yaşıyordum yani? Keşke neler yaptığımı hatırlayabilsem...

"Felix, eğer merak ettiğin birşey varsa sorabilirsin"

"Şey.. Ben eskiden nasıl biriydim?"

"Çocuksu, tatlı ve mükemmel"

"Sana abi diyebilir miyim?"

"Ben senin öz abinim zaten, sadece kısa süreli hafıza kaybı yaşıyorsun, beni hatırlamaman normal"

"Anladım, ben acıktım, yiyecek birşeyler var mı?"

"Felix, rahat olabilirsin abicim. Yabancıymış gibi davranma"

"Daha tam tanımıyorum.. Ondan.."

"Anladım, ama rahat olabilirsin"

"Peki, mutfak nerde?"

"Bak şuradaki yer mutfak"

"Teşekkür ederim"

"Rica ederim"

Mutfağa doğru gidip dolapları karıştırdım. Bir dolapta ramen kutuları doluydu. Hemen pembe kutulu ramen'i alıp kendime hazırladım. Abim de acıkmıştır diye ona da hazırladım. Bu arada, alışmak için abi diyeceğim. Öz abimmiş sonuçta!

"Abi! Ramen hazırladım sana, gel ye"

"Geldim Felixx"

Bir süre sonra gelip yanıma oturdu. Saçımı karıştırdı ve çubuklarını alarak yemeye başladı. Bende yemeğimi hemen yemeye başlamıştım. Şimdiden alışmış gibiydim. Çok iyi...

"Felix, normalde bugün okul vardı ama gitmedik. Yarın okulumuza gideceğiz. Orada sana tanıttığım Jisung senin okul arkadaşın, Minho da sevgilisi. Onunla da arkadaşsınız. Bu arada, yanına kırmızı saçlı, sansara benzeyen biri görürsen ondan uzak dur, tamam mı?"

" Peki, dururum da neden? "

" O kötü biri, geçmişinde sana çok zorbalık yaptı. Bu yüzden onunla konuşma"

"Tamamdır abi"

"Hemen alıştın bana"

"Evet.."

"Sevindim, uno oynayalım mı yemeğimizi yedikten sonra?"

"Oynamayı bilmiyorum"

"Öğretebilirim istersen"

"Olur!"

"Peki, sende yemeğini bitir ben salondayım"

"Tamamm!"

Abim gittiğinde kendi ramenimi de bitirip yanına gittim. Bana oyunu anlattığında bir de okumam için ambalajı verdi. Okumayı bitirip oyunun mantığını kavradım, daha sonra oynamaya başladık. Yaklaşık 2-3 saat boyunca oynamıştık. O kadar eğlendim ki.. Anlatamam! Aslında oynamaya devam edecektik fakat kapı çaldı. Abim açmaya gittiğinde kartları kutusuna koydum ve sehpaya bırakarak koltuğa oturdum. Minho ve Jisung denen kişiler geldiğinde yüzlerine gülümsedim. Çaprazımdaki tekli koltuklara oturdular . Abim de yanıma oturdu.

"Felix, nasılsın?"

"İyiyim, siz?"

"İyiyiz iyiyiz, sen iyisen bizde öyleyiz"

"Siz sevgilimisiniz?"

"Evet, abin mi söyledi?"

"Evet, abim söyledi"