Kahvaltıdan sonra biraz elif ile oyun oynadım. Sıcağa daha fazla dayanamadım. Ani bir karar ile havuza girmeye karar verdim.
"Hadi havuza girelim?"
"Olurrr!"
Elif heyecanlı bir şekilde odasına çıkıp mayosunu giyerken ben ve Furkan da odalarımıza çıkıp mayolarımızı giydik.
Havuz başında buluştuk. Önce güneş kremi sürdük. Vücudumuz kremi emer etmmez önce Elif ardından Furkan atladı havuza.
Onlar atlayınca ben de daha fazla dayanamadım ve ayağa kalktım. Koşarak balıklama daldım.
Yaklaşık 2 saat hiç havuzdan çıkmadık. Havuzdan çıktığımızda ise hem çok yorgun hem de çok açtık. Saate baktığımda saatin 18:06 olduğunu gördüm.
Sadece 1 saat kalmıştı. Hepimiz içeri girip duş aldık. Giyinme odasına girdim. Yemeğe gideceğim için evde yemek yetmeyecektim.
Üzerime koyu yeşil bol bir tişört, altıma ise asker desenli kargo pantolon giydim. Ayakkabı olarak beyaz spor ayakkabılarımı giydim. Üzerimi giyinirken telefonum çaldı.
S: Alo?
A: Hazır mısın?
S: Sayılır.
A: 15 dakikaya oradayım.
S: Pekala geldiğinde haber ver, çıkayım.
A:Tamam canım.
S: Görüşürüz.
A: Görüşürüz.
Arama Sona Erdi.
01:45
(Arama Süresi)
Hızlıca üstümü değiştim ve giyinme odasından çıktım. Islak saçlarımı kurutma gereği duymadan çatlayan dudaklarıma nemlendirici sürdüm. Güzel kokulu bir parfüm sıktım. Anahtarlarımı ve telefonumu alıp odamdan çıktım.
Aşağı indiğimde herkes bana şaşkın bir yüz ile bakarken her şeyden haberi olan Furkan kafasını telefondan kaldırma gereği bile duymamıştı.
"Ailem. Bu gün yemeği dışarda yiyeceğim. Beni merak etmeyin. Haber veririm."
Dedim ve verecekleri cevabı beklemeden evden çıktım. Furkan ben çıkar çıkmaz anlatmaya başlamıştı ona söylediklerimi. Dış kapısından gelen korna sesi ile korumlara selam verip bahçe kapısından dışarı çıktım.
Karşımda arabaya yaslanmış bir Asaf beklemiyordum.
"Hani motor ile gelecektin?"
"Hadi ama. Sana söz veriyorum bir şey olmayacak."
"Binmem."
Binmeyecektim. Korkuyordum. Tekrar kaza anı gözlerimin önünden bir film sahnesiymişcesine geçip gitti. Gözlerimi sıkıca kapadım. Açtığımda boyuma yetişebilmek için eğilmiş bir savaş vardı. Bir adım geriye gittim.
"Ne yapıyorsun?!"
"Hadi ama. Söz veriyorum güvende olacaksın. Sana söz veriyorum."
Dedi ve elini uzattı. 1-2 dakika öylece bekledi. En sonunda 'Korkunun ecele faydası yok!!' Diyen iç sesim ile derin bir nefes alarak elini tuttum. Gülümseyerek beni arabanın ön koltuğuna görürdü.
