19. Bölüm - Fotoğraf

201 9 41
                                    

(Yazarın ağzından)
Emir Gizem'le dışarı çıkmış yürüyorlardı. Konuyu nasıl açacağı hakkında gram fikri yoktu. Birkaç dakika sessizce yürüdüler arada göz göze geldiler. En sonunda Emir dayanamadı konuşmak için konu açtı.

"Çok güzel olmuşsun"

"Teşekkür ederim"

"Lisede tiyatroda yapmıştık ya hani, o zaman sahnedeki haline çok benzemişsin. Elbisen, saçın neredeyse aynı."

"Aa evet farkında olmadan neredeyse aynı şekil giyinmişim. Hatırlıyorsun dimi o zamanları? çok güzeldi okul, tiyatro, müzik gruplarımız her şey çok güzeldi özellikle de tiyatro."

"Hiç unuturmuyum, 10. Sınıftık o tiyatroyu yaparken sahnede dans etmiştik sen yine çok güzeldin." Bunları söylerken büyülenmiş gibiydi Emir.
Gizem ne söyleyeceğini bilememişti

"Sende çok yakışıklıydın bütün 9 ve 10'lar benim yerimde olmak istemişlerdi sırf seninle dans etmek için. Hepsi o kadar kıskanmışlardı ki beni, ben de çok mutluydum okulun en yakışıklı çocuğuyla sahnedeydim, dans ediyordum. Üstelik ben onunla zaten arkadaştım"

Emir bunların üstüne biraz olsun güçlendi. "Cidden mutlu muydun benimle dans ettiğin için?"

Gizem asla şüphe duymadan cevapladı "Daha önce hiçbir şeyden bu kadar emin olmamıştım. Tabii ki çok mutluydum, çokta heyecanlanmıştım."

"Biliyor musun bende çok heyecanlıydım ama benimki sahnede başlamamıştı. İlk provamızda dans sahnesi geldiğinde seninle yakınlaştığımız an çok heyacanlanmıştım. Ve biliyor musun o gün bugündür sen her benim yanımda olduğunda ben heyecanlanıyorum."

Gizem duymak istedigi o cevabı alabilmek için Emir'in gözlerine beklentiyle bakarak sordu "Neden ki?"

"Çünkü sana o ilk dans ettiğimiz provada aşık  oldum ve aşkım gün geçtikçe büyüdü Gizem. Senin yanında ben bambaşka biri oluyorum. Hayat daha anlamlı oluyor. Sen bizim maçlara geldiğinde heyecandan ne yapacağımı bilemiyorum elim ayağıma dolanıyor. Sen bana huzur veriyorsun. Senin yanında olmadığım kadar rahat ve gergin oluyorum evet ikisini aynı anda oluyorum. Seni seviyorum Gizem hemde kendimden bile fazla seviyorum." Gizem zaten yanı başında olan Emir'e sarıldı ve yanağına küçük bir buse kondurmuştu.

"Emir neden daha önce söylemedin kaç yıldır acı çekiyorum, beni arkadaşın olarak görüyorsun diye. Bende seni çok seviyorum."
----------------------------------------
"Ateş mi o ya ?" Dedi Nil

"Hıı Ateş'te  ne olmus Ateş'e?" Kerem Nil'i cevapladı.

"Yok bir şey olmamışta ben yanına gidecektim. Kız var meşgul galiba neyse gitmem o zaman, ne gerek var ki yani dimi?"

"Şimdi Nil bir cümlede o kadar çok şey kullandın ki bana cevap mı verdin, yoksa kendini mi beni mi ikna etmeye çalıştın anlamadım ama evet bir tane kızla konuşuyor. Normal, olabilir yani." 

"Ateş sürekli kızlarla mı konuşuyor yani?"  Sinirleri gerilmeye başlamıştı Nil'in

'Valla sen yokken her gün farklı kızla konuşuyordu' dedi içinden "Ha yok sadece herhangi bir insanla konuşması normal bir şey onu dedim ama sen bilirsin tabii, yoksa Ateş öyle her Allah'ın günü farklı kızla değil yani" 'Allahim sen günah yazma arkadaşımın iyiliği için yalan söylüyorum' diye dua etti içinden Kerem.

O sırada Ateş'in yanındaki kız gitti hemen ardından da başka bir kız geldi Ateş ise daha deminden beri kaçamak bakışlarla Nil'i izliyordu. Yanına gelsin diye dünyanın en saçma sohbetlerine katlanıyordu ama Nil sadece her en saldıracakmış gibi bakıyordu. En sonunda dayanamamış olacak ki Kerem'in yanından ayrılıp Ateş'in yanına gelmeyi akıl edebilmişti.

Kırmızı Kart Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin