Rising Sun (Completed)

Chapter 28

Alexis' POV

Luminga linga muna ako sa paligid kung may tao at nang masigurong wala ay saka ko sya nilapitan, chineck ko kaagad ang pulso nya at ng maramdaman kong tumitibok pa ito ay agad kong iniangat ang kanyang muka. At halos mandilim ang paningin ko sa aking nakita, sobrang pula ng mga pisngi nya, basang basa ang buhok, puro galos ang muka at putok na labi. TANGINA SHANTAL! MAGBABAYAD KAYO!!!
Habang kinakalagan ko sya ay lumapit sakin si Rohan.
"Dude, hawak na namin yung tatlong suspek. Anong gagawin? Gusto ng banatan ni Alesander eh kahit kami ni Yanna" sabi nya.
"Huwag muna, lalabas muna kami ni Trixie.Tumawag kayo ng ambulansya. Please" sabi ko at sinunod naman nya.
Nang matapos ko syang kalagan ay nagsalita sya at nag angat ng tingin.
"A-alexis, i-ikaw b-ba ya-yan?" nahihirapan nyang sambit
"I'm here now, My Darling. You are safe, pagbabayaran natin sila! Pinapangako ko yan!" sabi ko at hindi ko na sya pinatayo dahil binuhat ko na sya. Paglabas namin ay may ambulansya na agad at naiiyak namang lumapit si Brianna kay Trixie.

"Omygod! Look, what have you fucking done!" naiiyak na sambit ni Brianna at isinakay ko muna si Trixie sa ambulansya, pinasama ko muna sila Mommy at Daddy para sila ang tumingin kay Trixie. Galit na galit ako ngayon at sasabog na ako!
Matapos nilang umalis ay pinatali ko muna silang tatlo saka ko pinaalis ang mga kasama namin. Ang naiwan nalang ngayon ay ako, Brianna, Rohan at si Alesander. Kita ko ang galit sa kanilang tatlo. Yung tatlo naman ay nanginginig na sa takot at kaba.

"Ngayon, pano nyo gustong magsimula? Dahan dahan o biglaan?" nakangising sabi ni Alesander.
"P-patayin nyo na l-lang k-kami" sabi nung Ate nya.
"No, its not time for a beg now! Pero dadating kayo jan, sa ngayon ikwento nyo sa amin kung bakit nyo ginawa yun kay Trixie" malamig na sabi ko at tiningnan ko si Shantal "You first" turo ko sa kanya at halos hindi nya maibuka ang bibig nya dahil sa sobrang takot. "What?! FUCKING SPEAK NOW!" sigaw ko sa kanya kaya lalo syang nanginig.
"Na-naiinis l-lang ako sa kan-kanya kasi ma-mahal mo pa sya hi-higit sakin ta-tapos malalaman ko na pa-pakakasalan mo sya" utal utal nyang sagot at halos sapakin ko sya buti nalang napigilan ako nila Rohan at Alesander.
"Did you really think na pagkatapos mo akong iwan at paglaruan ay babalik ako sayo?! IKAW NA NGA YUNG NAGLOKO ANG LAKAS PA NG LOOB MONG DUKUTIN SYA! BINALAAN NA KITA SHANTAL, ALAM NA ALAM MO ANG UGALI KO PAG GALIT NA GALIT AKO! WALA AKONG SINASANTO MASKI IKAW AY KAYA KONG BARILIN NGAYON!" sigaw ko sa kanya at mabilis na tinutok ang baril sa noo nya kaya kitang kita ko kung paano sya natigilan.
"Kayong dalawa, ano ang kasalanan sa inyo ni Trixie? Bakit nyo to nagawa? At anong ginawa nyo sa kanya?" mahinahon kong tanong at tinutukan din sila ng baril ni Alesander "Sagot, nakakainip naman kayo!" sabi ni Alesander at bahagyang umupo para mapantayan silang dalawa. Tulad ni Shantal ay pareho silang natigilan.

"H-hindi na-namin sya tu-tunay na k-kapatid at si-sinisi namin sya sa pagkamatay nila Mama at Papa. Si-simula ng du-dumating sya ay h-hindi na ka-kami pinansin! Kaya na-naman ng mamatay sila Mama ay ki-kinulong namin sya s-sa kwarto at do-doon pinahirapan. Kinuntsaba kami ni Sh-shantal at nasa ka-kanya daw si Trixie kaya kahapon ay pinagsasampal ko s-sya" naiiyak na sambit ng ate nya at hindi napigilan ni Brianna na sampalin sila nito.
"Mga gago kayo! Kulang pa ang sampal na yan para kay Trixie! Kulang pa ang sampal na yan sa apat na araw nyong pagpapahirap sa kanya! Sinasabi ko sa inyo na sa oras na mawala sya dahil sa katarantaduhan nyo ay pasensyahan na lang" mahinahon ngunit galit at may diin na sabi ni Brianna.
Hindi ko napigilan ang sarili ko at naiputok ko ang baril sa isang puno, nagulantang silang tatlo sa ginawa ko.
"Una palang yan! ALAM NYO NA MAY SAKIT SI TRIXIE SA PUSO PUTANGINA NYO PINAHIRAPAN NYO PA! AKO NA LANG SANA GINANTIHAN NYO, HINDI AKO PAPALAG! PERO SI TRIXIE? TANGINA BUHAY KO NA YON EH! TAPOS GINANON NYO!" sigaw kong muli at malakas na sinuntok ang puno dahilan upang malaglag ang mga dahon "GALIT NA GALIT AKO NGAYON DAHIL SA GINAWA NYO KAY TRIXIE!" sabi ko at bahagya akong tumingin kay Shantal "ALAM MO BA KUNG GAANO KA IMPORTANTE SAKIN SI TRIXIE, HA?! SOBRA PA SYA SA SOBRA! KUNG SANA PINAHALAGAHAN MO DIN AKO HINDI MANGYAYARI TO! TAPOS NGAYON PUTANGINA KAYO SINAKTAN NYO UNG MAPAPANGASAWA KO!" sigaw ko at isa isa silang tiningnan "CALL ALL THE SAINTS AND GODS YOU KNOW AND START PRAYING NOW THAT MY TRIXIE CAN RECOVER AND ALIVE! DAHIL KUNG HINDI AY IPAPARANAS NAMIN SA INYO ANG TUNAY NA IMPYERNO!" huli kong sigaw saka umupo.

Nag ring ang cellphone ko at nakita kong si Mommy ang tumatawag, dali dali ko naman itong sinagot.
"Anak" naiiyak na bungad ni Mommy. No, pleaseeee
"Ba-bakit Mommy? Is she alright?" kaba kong tanong at narinig ko lang ang hagulgol nya kaya naman si Dad na ang sumagot
"No son, nagtamo sya ng maraming pasa at sugat hindi rin sya siguro pinapakain dahilan upang mawalan sya ng lakas. Yung puso nya ay mahina na ang pagtibok kaya naman kailangan na nating maghanap ng taong magpapa heart transplant para kay Trixie. She's now unstable according to her doctor" mahabang lintanya ni Dad at halos madurog ang puso ko.
Lumapit sila sakin at tinanong kung ano na ang lagay ni Trixie at sinabi ko iyon sa kanila. Muling nangibabaw ang galit ko sa dibdib.

"Rohan, Alesander, bring them to my resthouse in Bulacan. Mula doon ay may makikita kayong maliit lang na bahay, ikulong sila doon at doon nyo parusahan" malamig kong saad at nakita ko ang gulat sa kanilang muka pero wala akong pake dahil kulang pa yon sa ginawa nila kay Trixie.

*A/N
-2 chapters to go and Epilogue na! Happy reading guys, thank yah!!