Rising Sun (Completed)

Chapter 17

Alexis' POV

Dahil sa nangyare kagabi samin ni Trixie ay parang medyo naiilang sya, hindi ko sya masisisi dahil kahit ako ay natatakot sa sarili ko. Hangga't maaari ay iniiwasan ko ang sarili na matulala bigla bigla dahil ayokong masaktan na naman sya. Tsk, sabi ko hindi ko sya sasaktan tapos ngayon! Hayst. Nandito ako ngayon sa office, nakaupo at nag iisip kung paanong proposal ang gagawin ko sa kanya mamayang gabi. Gusto ko kasi ng medyo romantic, oo medyo lang dahil ayaw ni Trixie ng masyadong oa, psh.
Lumipas lang ang ilang minuto at nakapag isip na ako kaya naman tinawagan ko si Manang Celis- sya yung matandang caretaker don sa resthouse ko, don ko kasi balak isagawa ung proposal ko sa kanya.
"Hello, Sir Alexis. Napatawag po kayo?" sabi ni Manang Celis
"Yes Manang may ipapasuyo sana ako eh. Magpo propose na kasi ako sa girlfriend ko bale gusto ko po sanang paglutuan mo ko ng ilang putahe lang, may pupunta po jan para mag set up" sabi ko at sumang ayon kaya sya kaya naman binaba ko na ang tawag at tinawagan naman ung magse set up.
Nang settled na ang lahat ay tinawagan ko si Trixie. Ilang ring lang at sinagot nya na.
"Hello?" sabi nya hayst napaka amo ng boses!
"Darling, pwedeng before 5 ay mag ayos ka may pupuntahan tayo for sure magugustuhan mo yon" sabi ko ng naka ngiti, mahilig mag dress si Trixie kaya paniguradong magde dress sya.
"Hmm, sige magde dress nalang ako. Susunduin mo ba ako?" sabi nya
"No, may ibang magsusundo sayo. Is that okay?" tanong ko
"Kung mapagkakatiwalaan naman ay okay lang. Bakit hindi mo ko masusundo?" tanong nya
"Ahm kasi mauuna na ako don, bale aantayin nalang kita" sabi ko hindi ko man makita ngunit alam kong tumango sya at sinabi nyang "sige" saka pinatay ang tawag.

Maaga pa naman kaya naisip kong kumain muna. Tinext ko si Trixie kung kumain na ba sya sabi nya ay oo kaya tinabi ko nalang ulit ung phone ko. Nagpahatid nalang ako ng pagkain sa secretary ko para hindi na ako bumaba.
"Ay Sir, may naghahanap pala sayo. Shantal daw po ang pangalan nya, papasukin ko po ba?" sabi ng sekretarya ko. Ano namang gagawi nya dito?! Pumayag nalang din ako at inantay ang pagkain.
Maya maya ay pumasok na si Shantal. Ngunit hindi ko sya tinapunan ng tingin.
"What do you want?" malamig na sabi ko sa kanya. Lumapit naman ito sa akin at umupo.
"Now, you're acted like this? Come on, Alexis! Can't you just move on? Let's start over again and dumped that Trixie!" galit nyang sabi kaya nagpantig ang tenga ko.

....dumped that Trixie???
Paulit ulit yung nag echo sa tenga ko at nung nahimasmasan ako kay tiningnan ko sya ng masama. Bakas sa kanyang reaksyon ang pagkagulat.

"Why are you staring like that, Alexis?!" inis nyang sabi
"Do you have any idea why am I stared you like this?" tanong ko sa kanya at mariin pa rin syang tiningnan, nakita ko ang dahan dahan nyang pag iling kaya naman tumayo ako at hinampas ang lamesa dahilan ng kanyang pagkagulat.
"Do you know what the fuck are you saying, ha?! Dumped her? She's so important to me, Shantal! Na sa sobra syang importante sa akin ay yayayain ko na syang magpakasal!" sigaw ko sa kanya at lalo syang nagulat ngunit nakabawi agad sya at tumayo din.
"What?! You two are getting married?! ARE YOU FUCKING KIDDING?!" sigaw nya sakin kaya naman hinawakan ko ang kanyang bibig at hinigpitan iyon.
"Don't fucking yell at me, Shantal! Alam mo kung paano ako magalit! Yes, we are getting married. Why, do you have a problem with it?" marahan kong tanong sa kanya at umiling ito kaya naman pabato kong binitawan ang kanyang bibig.
"We're not done yet, Alexis! I won't let you happy!" sabi nya at akmang bubuksan nya na ang pinto ay nagsalita ako dahilan upang matulos sya sa kanyang pagkakatayo.
"Don't dare you touch her, Shantal. I am warning you! Once she got a scar from you, hindi ka makakaligtas sakin. You know me, Shantal. You know me too well, na kahit inosente lang ang muka ko kaya kong pumatay ng tao, kahit ikaw pa" sabi ko hindi na sya tumingin pa sa akin kaya naman lumabas na sya.

Ito ang pinaka ayaw ko, dahil totoo ang sinabi kong kaya kong pumatay ng tao dahil sa galit at hindi yun alam ni Trixie. Ang sikretong pilit kong tinatago sa kanya.
Alam yon ni Shantal dahil sa mismong harapan nya ay pinatay ko ang taong muntik na syang saktan and it still haunt me.

Ayaw kong malaman yun ni Trixie dahil baka layuan nya ako at iwan. No, hindi ako papayag na malaman nya yon. May sakit sya sa puso, baka atakihin sya. At may kutob akong baka sabihin yon ni Shantal, at iyon ang hindi dapat na mangyari.