MESELA YANİ / Yarı texting

30

Ağzımdan bir hıçkırıp firar ederken babamdan bir hayli uzun olan Arslan, babamın saçımdaki ellerini sertçe kavramıştı. Arslan babamı geriye savurup cam sehpaya doğru fırlatmıştı.

"Bırak! it herif!" Annemin bağırtısı ve babamın yanına koşuşu ile ne olduğunu yeni kavramıştım adeta. Dizlerimin bağı çözülürken dizlerimin zemine çarpması bir olmuştu.

Buğulu gözlerimle son gördüklerim ise çatlamış, kan içinde kalmış bir sehpa ve sehpanın üzerindeyse bilincini kaybetmiş yüzü gözü kan içinde kalan babam.

*

"Ahu"

Dakikalardır bilincim çoktan açılmasına rağmen inatla yumduğum gözler ile öylece uzanırken tek isteğim Arslan'ın yanımdan ayrılmasıydı. Yüzüne bakacak halim yoktu. Olanlardan ötürü utanç duyuyordum.

"Lütfen böyle yapma! Özür dilerim."

Uyandığımı anlamamış olmasını beklemek saçmaydı ancak yine de gözlerimi açıp onunla karşılaşmak istemiyordum. Beni rezil bir halde görmüştü. Ailem olacak insanların bana olan tavırlarına şahit olmuştu. Bir çok şeye şahit olması çıplakmışım da vücuduma soğuk bir rüzgar esmiş gibi hissettiriyordu.

Özür diliyordu ama neden özür diliyordu? Sonuçta beni kendince korumaya çalışmıştı. Özür dilemesi gereken biri varsa o da bendim.

Sıkıca yumduğum için oldukça kasılmış göz kapaklarımı aralamış ve yanıbaşımda yatakta oturmuş Arslan'ı görmüştüm.

Bakışları direkt üzerimdeydi. Gözleri gözlerimde elleri hemen ellerimin yanıbaşındaydı.

Kahvelerimi hemen onun kahvelerinden çekmiş ve yerimde dikelmiştim. Ailemin gece gece onun evini basması yetmiyormuş gibi bir de bayılmıştım. Çok utanıyordum. Gözünde ne kadar ezik gözüktüğüm hakkında hiç bir fikrim yoktu.

Ahu bundan sonra benimle kalacak demişti. Ciddi miydi? Merak ediyordum, sormak istiyordum ama soramazdım merak edemezdim çünkü beni o an korumak ve arkamda durmak için öyle şeyler söylemişti.

Kendimi iki lafa umut dolmuş gibi lanse edemezdim çünkü benim hakkımda ne düşündüğü çok önemliydi. Benim hakkımda tek bir kötü düşüncesinin olma hissi beni kahrederdi.

Bakışlarımızı tekrar birleştirmiştim. Bir şeyler söylememi istiyor gibi bakıyordu gözlerime ona istediğini vermeliydim. " Asıl ben özür dilerim senden, tüm gece benim ailemle benimle uğraştın şimdi de" yutkunmuş ve kısa bir süre bakışlarımı etrafta gezdirmiş ve tekrar kahve harelerine bakarak devam etmiştim. "Beni buraya getirmişsin."

Ellerimin yanında ki ellerini ellerimin üzerinde hissetmemle kısa bir süreliğine nefesim kesilirken ellerimize bakakalmıştım.

"Ahu babana saldırmaya kalktığım için bir daha benimle konuşmayacaksın sandım. Çok korktum."

Babama saldırmaya kalkmamıştı. Kafasını patlatıyordu en son. Gayette icraatı vardı. Çalışmak söz konusu olmamıştı bu konuda.

Elimi ellerinden çekmiş kucağıma koymuştum."Bu konu yüzünden değil ama artık konuşmayalım." Konuşmamak bizim için çok daha iyi olurdu. Onun hayatının düzenin içine etmek istemiyordum.