Abilerim mi var?

⁵

Üzerimdeki ilginin yoğun olması beni fazlasıyla rahatsız etmişti.

Onları umursamamaya çalışarak biyolojik anneme döndüm

"Benim küçük bir işim var,bir kaç saate gelirim.Sizi haberdar etmeden gitmek istemedim"

Üzerimde olan bakışları es geçmeyr çalışarak gülümsedim.

Pınar hanım bana yaklaşmaya başladığında "Allahım nolur şu an abi takımıyla beni tanıştırmasın,lütfen..Buna hiç hazır değilim"

"Kızım önce abilerinle tanış sonra gidersin,hatta belki birisi seninle geli-"

"Pınar hanım lütfen,önemli bir işim var dışarıda"

Pınar hanım tam ağzını açıb itiraz edecekken Akın bey yanına gelerek yüzümü avuçları arasına aldı ve konuşmaya başladı

"Tabii kızım,sen nasıl istersen.Dikkatli ol,bir sorun olursa bizi araya bilirsin.Hatta istersen şöförlerden biri seni istediğin yer-"

"Teşekkürler Akın bey,ama gerek yok.Dediğim gibi fazla geç kalıcağımı düşünmüyorum"

Pınar hanıma baktığımda bana anlayışla gülümsedi.

Yüzümü biyolojik abilere çevirmeden hızlı adımlarla kapının yanına giderek kapıyı açtım.

Görüş alanıma direk korumaların girmesiyle irkilmiştim.

"Melis hanım bir sorun mu var?"

"Hayır,izninizle çekilirseniz dışarı çıkıcam"

Sözümü ikiletmeden geçmeme izin verdiklerinde temiz havanı içime çekerek derdin bir nefes aldım.

Temiz hava benim için kıymetliydi..Fazlasıyla.

Neyse.

Seri adımlarla sahile taraf gitmeye başladım.

Yaklaşık 15 dakika sonunda sahile varmıştım.

Etrafıma bakındığımda fazla adam olmadığını fark ettim.

Bir mağazaya girerek kendime su aldım.

Sahildr taşların üstünde oturarak her şeyi yargılamağa başladım.

Neden benim başıma gelmişti bu?

Ben kötü birimiyim?

Neden abilerimle tanışmaktan kaçıyorum?

Beni seveceklermi?

Ben sevgiyi hiss edicekmiyim?

Neden saçım ıslak ve götüm donuyor?

Son düşüncemle kendi kendime gözümü devirdim ve suyu açarak yarısını içtim.

Sahil sessizlikti.2-3 tane insan vardı zaten.

Ne yapıcağımı düşünmeye başladım.

Gidemezdim,18 yaşımdan küçük olduğum için beni kolaylıkla bulurlardı.

Sığınıcak bir yerimde yoktu,asla olmamıştı.

Olmayacaktı zaten.

Ben düşüncelerimde boğulurken sırtımda bir el hissetmemle irkilerek ayağa kalktım.

"Merhaba ufaklık"