516 27 18
                                        

"Merhaba efendim,siz kimsiniz?" dedim kaşlarımı çatarak.

"Kim olduğum önemli değil ufaklık,asıl sen kimsin ve bu saatde neden yalnız dolaşıyorsun?
Burası pek tekin yerler değildir" dedi gülümseyerek.

Aslında yabancılarla asla konuşmazdım ama herkesin "sınırlarını sikerim" dediği anlar olmuştur.

Şu anda o zamanımdaydım.

"İsmim Alisa,Alisa Mira D-"

Soyismimi söylememek kararı aldım.
Sonuçta Demirçi ailesi dünyaca tanımış aileydi.

Ve şuan karıştırılma olayını henüz kendim bile tam anlamamışken başka birisine açıklama vermek istemiyordum.

Şu an bu konunu konuşmak havamda değildim.

"Memnun oldum ufaklık,ben Ozan Zorlu"

Gülümsemesi kalbimi ısıtmıştı.
Samimi bir adama benziyordu.Amma sonuçta sözler kalbin aynası değildi,dimi?

Belkide şu an onunla konuşmamalıydım amma bana fazlasıyla samimi gelmişti.

Otuzlarında biriydi ama yaşına göre fazlasıyla dinç ve yakışıklıydı.Boyuysa tahminimce 1.90+ falandı.Yüzündeyse onu olduğundan daha genç gösteren gülümsemesi vardı.

"Bak ufaklık.." dedi yüzündeki gülümsemeni sanki mümlünmüş gibi daha da büyüterek "Buralarda pek dolaşma,evine git.Hatta istersen ben seni evine arabamla götüreyim"

"Hayır efendim,ben zaten kalkıyordum" ayağa kalkarak sıcak gülümsemesine karşılık olarak gülümsedim "Tanıştığımıza memnun oldum Ozan abi,Görüşürüz"

"Görüşürüz ufaklık" diyerek göz kırptı.

Yavaş adımlarla geldiğim yolu geri addımlamağa başladım.

Saat yedi buçuktu.

Eve en geç şekilde varmak için yavaş addımlarla yürüyordum,hatta sürünüyordum,belki de imekliyor-

Tamam,tamam saçmalamayalım..

Yaklaşık 17 dakika sonunda eve vardım ve ertelediğim tanışmak faslına geçmek için yürek yemişcesine salona adımladım.

Yine ben gelince sesler kesilmiş ve keskin gözlerin bakış hedefi olmuştum.

"Güzel kızım hoş geldin!"

"Hoş buldum Pınar hanım" önümde oturan Abi takımına bakmamaya özen göstererek konuşmaya çalışacaktım.

Tabii onlar sanki dans eden ayı görmüşcesine gözlerini bana dikmesiydiler bu daha basit ve kolay olurdu benim için

"Nasılsın güzel kızım?" Diye sordu Akın bey yanıma gelib ellerimden tutarak.

Ellerimize baktıkdan sonra temas sevmediğimi hatırlamış olmalı ki ellerini çekmişti.

"İyiyim Akın bey,siz nasılsınız?"

"Ne kadar iyi olunursa o ka-"

"Ayy Akın ne çok lafa tuttun kızı,izin ver abileriyle tanışsın"

Aslında 2 dakika bile sürmemişti konuşmamız ama neyse..

Akın bey gülerek eşine baktı.

Abilerim mi var?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin