Alisa Mira Öztürk(Demirçi) 15 yıldır yalanla yaşıyordu.Aslında hayatı kötü değildi.Ailesi,yani annesi ve babası onunla sadece mesafeli davranıyordu.
Alisa bunu pek umursamazdı ve işleri yüzünden böyle olduklarını düşünürdü.Sonuçta bu kadar zengin bi...
Gözümü hafifce kırpıştırarak içinde bulunduğum durumun garipliğine baktım.
Şu an annem,babam ve ben oturmuş sakince konuşuyorduk. Bu size normal gelebilirdi amma biz özel bir durum olmadıkça(eve misafir falan gelmedikce) asla böyle sessiz bir şekilde oturmazdık.
Genellikle kavga olurdu.O yüzden fazlasıyla bu durumu garipsemiştim.
"Alisa"
Annemin seslenmesiyle dikkatimi onlara çevirdim.
"Dinliyorum" dedim sükunetle.
"Sana bir şey açıklayacağız.Amma öncelikle derin nefes al,panik atak geçirmeni istemeyiz"
Ne oluyor?Onlar bana asla ilgi göstermezken şu an bana derin nefes alıb kendime hakim olmamla ilgili şeyler zırvalıyorlardı.Anladığım kadarıyla büyük bir olay vardı.
Yoksa asla ama asla benimle böyle konuşmazlardı.
"Tamam,söyleyebilirsiz.Ben gayet sakinim"
"Yıllar önce senin doğduğun hastanede seninle aynı saatde bir kız çocuğu daha dünyaya gelmiş.Ve dün bize bir arama geldi.."
Konuşmaya fazla ironik başlaması bir bok olduğunu hissetmeme yetmişti.
Kim bilir belki de içimde günlerdir yuva salan sıkıntı bu yüzdendi..
"Ee yani?" Dedim sonuça odaklanmak istermişcesine
"O kızla karıştırılmış ola bilirsin."
"Ne?"
Duyduğum şeyle donakalmıştım. Karıştırılmak mı? Neydi bu? Bir tür şaka falan mı?
Hayır olamazdı.
Ailem,yani öyle olduklarını umut ettiğim kişiler asla böyle bir şaka yapmazdı.
Ola bilir miydi? 15 yılım yalan ola bilir miydi?
Yutkundum.
Olası bir durumdu.Kendimi asla ama asla kandıramazdım.Ne annemle,ne de babamla asla benzemezdim.Hem dış görünüş,hem de huy olarak.
"Nasıl öğrendiniz?" Meraklı gözlerle onlara baktım.
"Gerçek ailen 3 gün önce aradı."
Tam cevab vericekken
"Hazırlan,hastaneye DNA testi yaptırmağa gidiyoruz"
Başımı sallayarak ayağa kalktım ve odama gitmeye başladım.
Koymazdı.15 yılımın yalan olması koymazdı.En azından gerçek ailem bana "aile" kavramını hissetdirse asla koymazdı.
Belki de dua etmeliydim,gerçek ailem olmasınlar diye.
Dolabımı açıb içince bakınmaya başladım.Bir az düşündükten sonra Mart ayına uygun bir kombin yaptım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Abartısız ama gayette güzel bir kombin olmuştu. Saçımı tarayarak açık bıraktım.Yavaş addımlarla dışarı çıktım.
15 yıldır beraber yaşadığım insanlar beni bekliyordu.
Arka koltuğa oturdum ve sonum iyi olmasını diliyerek yola bakmaya başladım.
30 dakika sonra araba dururken olduğumuz yere baktım.
"Demirçi hastanesi"
Dünyaca meşhur Demirçilerin hastanesinin önündü olmayı kesinlikle beklemiyordum.
Buna pekte takmayarak önde yürüyen Sezen hanıma(Anneme,yani belkide annemdir.Sezen hanım dememin nedenisye onun katı kurallarıydı)ayak uydurarak yürümeye başladım.
