Fransız Mafya

1.4♧

İyi okumalar♡

Merdivenlerden inerken abimin seslendiğini fark ettim. Bakmadım. Bakmayacaktım da. Yönümü mutfağa çevirdim. Bir şeyler atıştırıp tekrar odama dönecektim. Dün gece yemek yiyemediğimiz için, yani ben yiyememiştim, uyandığımda saate bakmamıştım fakat şu an saat 10.52'ydi. Kahvaltı yapmak istemiyordum. Zaten abimin sözlerinden sonra beynim yiyeceğini yemişti. Karan'a da sormak istemiyordum.

Her şey neden üst üste geliyordu?

Anlamış değildim fakat yapacak bir şeyim yoktu. Aklıma gelenle mutfaktan çıktım. Yine abimi dinlemeden merdivenlere geldiğimde odama çıkıyordum. Kulaklığımı alacaktım. Odamın kapısına gelince birisinin sesi geliyordu. Bir kadının sesiydi.

Yine ne olay yaşayacaktım acaba!?

Kapıyı açmaya korktuğum için ilk başta dinlemeye başladım. İçerdeki kişi birisiyle konuşuyordu.

"Ne anlatıyorsun sen ya!? O kızla birlikte gideceklermiş... Kızı daha görmedim... Bağırma be! Manyak herif... Bayıltırsam anlarlar... Evet... Bu işe beni katma! Bir de senin antin kuntin işlerinle uğraşamam!.. Hayır be. Saçmalama. Gece geleceğim yanına. Hazır ol bebeğim!" Sesi kesildi. "Ah, Tanrım! Ne mal heriflerle uğraşıyorum ben!" Kendi kendine söylendiğini fark ettim. Sağ koridorun sonundaki kapıya koştum. Sessizce içeriye girdiğimde kapıyı o sessizlikte kapattım. Sırtımı kapıya yaslamamla karşımda bilmediğim bir adamın belirmesi bir oldu. Işık loş olduğu için çok fazla aydınlık değildi içerisi. Bağıracağımı anlamış olacak ki elini dudağıma bastırdı. Kaçmayayım diye de diğer elini kafamın arkasına yerleştirdi. Şaşırmış ifadesini gözlerime dikmişti. Bu sefer tanıdık gelmiyordu, sakin olun.

"Ne işin var burda?" Fısıldadığında yüzüme avel avel bakıyordu. Cevap alamayınca elimi kolunla koyup aşağı çektim. Ellerini çektiğinde konuştum. "Öyle, keyfi. Canım banyoya saklanıp tanımadığım birisiyle karşılaşmak istedi." Dalgaya vurduklarımı dikkatle dinledi. Sabır çekip suratına baktım. Bir şey demiyordu. "Mal mal bakacak mısın suratıma?"

"Ne? Ya şey, hayır. Yani ben..." elini ensesine götürüp kaşıdı.

Sarı saçlı -kesin boya-, kahverengi gözlü, buğday tenli, saç kesimi tam bir keko kesimdi. Boyu Karan'ın boyundan birazcık kısaydı. Karan'ın boyunu soracak olursanız eğer, 1.89'du. Nerden bu bilgiyi öğrendiğimi soracak olursanız da, evde bir adet Cris olduğunu unutmayın :)

Cris'e Karan hakkındaki neredeyse her şeyi sormuştum. O da car car ötmüştü. Beynim iflak etmek üzere olduğunu anlayınca da susmuştu tabi. Neyse, nerde kalmıştık?

"Sen kimsin?" Diye sordum. "Akın'ın arkadaşıyım. Peki sen kimsin?" Kaçırdığı biri işte dersem kötü olurdu. O yüzden beklemeden bi yalan söyledim.

"Sevgilisiyim."

"Vay, aşağıda bahsetmişti zaten. Bahsettiği gibi varmışsın." Konuşurlarken sevgilisi olarak mı bahsetmişti yani. Yuh!

"Uzaklaş be! Çakarım suratına bi tane. Görürsün sonra aşağıyı!" Elini ağzına götürüp 'sus' işareti yaptı. "Bağırma ya, bir şey yapmam sana. Yaparsam Akın..." sustu. Konuşmasının devamını dinlemek isterdim fakat buradan çıkmak istiyordum. Onunla oyalanmadan kapıyı açtığımda dışarıya çıktım. Kapıyı içerdeki adamın suratına kapattım. Odama mı gitseydim acaba?

Neyse ya, aşağıya ineyim en iyisi.

Merdivenlere yöneldim. Odamda konuşan kadının sesi geliyordu. Oturma odasına geldiğimde Karan'ın yanındaki yere oturdum. Herkes susmuş bize bakıyordu. Abim bile!

"Merhaba, ben Petek." Aşağıya, banyodaki adam da inince o da kadının yanına oturdu. Kadının konuştuğunu duyunca ona döndüm.

"Merhaba canım, ben Aylin. Ay sen ne tatlı kızsın öyle. Tamamlıyorsunuz birbirinizi. Maşallah.." Yapmacık tavrıyla onun gibi konuşup teşekkür etmiştim sadece. Susadığımı fark edip ayaklanacaktım ki Karan belimi tuttu. "Mutfağa gideceğim." diyerek söylediğimde belimi bırakmıştı. Mutfağa geldiğimde arkamdan birisi daha girmişti. Kim geldi diye bakarken Karan'ın beni kendisine çekmesiyle burunlarımız birbirine değdi. Ellerimi ensesine götürdüm. Saçlarıyla oynarken "Sevgili olduğumuzu mu söyledin?" diye sordum. Kafasını salladı. Mırıldandı bir şeyler. Kokusunun beni mest ettiğinden haberi yoktu tabi.