SON ŞANS

15. Bölüm: Sen miydin..?

   Tık, tık, tık, tık...

   Sadece bir saat sesi vardı, gözlerimi araladım.
   Neredeyim ben!?
   
    Kapkaranlık bir oda, bir çocuk ağlıyor sanki... Sese kulak veriyorum çünkü hiç birşey görünmüyor. Sese doğru yürürken aniden yere düşüyorum.

     Ama bir saniye sanki bunları ben yaşamıyormuşum da uzaktan başka bir gözle izliyormuşum gibi görüyordum. Peki bu neydi? Bir rüya mı? Kafamda kurduğum bir senaryo? Öyleyse neden bu kadar gerçekçi diye düşünmeden alamıyorum kendimi.

      Aniden yüzüme çarpan su ile bu sefer gerçekten açtım gözlerimi. Bu sefer gerçekti, bir rüya değildi. Su yüzünden bulanık görsem de etrafıma baktım. Hafif karanlık bir oda, bir cam var oda üzerine tahta çakılarak kapatılmış fakat dışarıdan içeriye ince bir ışık sızıyor. Bense bir sandalyede oturmuş ellerim, ayaklarım bağlı vaziyette oturuyorum. Karşımda ise biri duruyor...

     - Bu kadardı Seher son kurbanım sensin... Oyun bitti, artık karşındayım.

     Bu... Bu o! O katil ama bu sefer yüzü açık gizlenmiyor ve bu kişi beni nefesimi kesecek kadar şaşırmıştı...

      - Doruk...

      Karşımda duruyordu, kendi ağzıyla itiraf ediyordu herşeyi ama ben buna inanmak istemiyordum.

      - O kadar safsın ki... Hiç mi anlamadın?

      - Doruk sen... Sen miydin?

    Pis pis sırıttı, itiraf ediyordu.
  
      - Ama neden!? Neden yaptın bunu!? Neden!?

     Bağırıyordum. Zaten yapacak başka birşey mi vardı? Yaşadığım şok, kırılan güvenim, pişkin sırıtışı, bugüne kadar dibimde olması ve benim bunu fark etmemem, çevremde benim yüzümden ölen insanlar... Herşey! Şuan aklım çok karışıktı.
       
         - Seher herşeyi baştan anlatmalıyım sanırım. Biliyor musun aslında sen benim üvey kardeşimsin. Şerefsiz babamız var ya işte o bizim ortak noktamız.

        - Bir saniye... Nasıl? Ne saçmalıyorsun sen yine!?

        - Seherciğim bazı gerçekler can yakar ama sen yetimhanede anne diye ağlarken senin annen sırf şerefsiz babamıza olan büyük korkusu için bana baktı büyüttü. Hemde ben kocasının tek gecelik ilişkisinden olan bir çocuğuyum, annen yinede baktı bana sen yoksun diye o şerefsiz aldı beni evine yoksa ben annemle daha iyi bir hayat yaşamış olabilirdim. Anlayacağın sen kurtuldun diye ben yandım o evde Seher. Sonrasında ben 16 yaşımdayken kaçtım evden devlet sahip çıktı sonra da o sıralar Çelik ailesine evlatlık olarak gittim sırf miras bırakacak bir çocukları olsun diye yani bana bayılmıyorlar ama eski halimden çok daha iyi bir hayat yaşadım tabii.

      Ağzım açık dinledim anlattıklarını fakat üzerimdeki sinir yüzünden fazla sürmedi şokum.

      - Ya sen kafayı mı yedin? Ben yetimhanede aşırı güzel mi büyüdüm sanıyorsun sen!? Yaşadıkların da benim suçum ne?

      - Sen o evden kurtuldun diye ben o evde yok oldum...

      - Delirmişsin sen!

      - Hayır, ben delirmedim sen gerçekleri kabul etmiyorsun.

      Derince bir nefes çektim içime merak ettiğim sorular vardı kafamda onları sormak istiyordum.

     - Peki,

     Dedim aldığım koca nefesi bırakırken ve devam ettim;

     - Beni seviyormuş gibi yapmanın amacı neydi?

     - Seni yanıma çekerek sessizce halledecektim bu işi ama sen o şerefsiz Dedektif'e aşık olunca planımı bozdun ve ayrıca o it benden şüpheleniyor, peşimi bırakmayacaktır.

      - Ha bunu biliyorsun yani!? Eğer bana zarar verirsen, Dedektif ölsen bile seni mezardan çıkarır yinede rahat bırakmaz.

      - Birlikte öleceğiz ya ikimizin cesedine bakar kalır.

     İş artık iyice ciddiye binmişti ama Dedektif hâlâ yoktu. Ama gelirdi değil mi? Şuan yaşamak için son şansım Dedektif'di, son şansım beni bırakıp gitmez beni kurtarırdı. Yani hiç değilse şuan için tek dileğim buydu.

      - Ölelim Seher, bu boktan hayattan birlikte gidelim ama merak etme o şerefsizi çoktan öldürdüm bile. Bizi bir yerlerde bekliyor ve bu sefer biz ona cehennemi yaşatacağız. Babamız bizi bekliyor.

      Belinden bir silah çıkardı kalbimin üzerine yasladı artık Dedektif gelse de işe yaramazdı ama son bir kez görmek istedim o ömrümü içinde gördüğüm gözlerini. Gelsin, beni kurtarmayacak olsa bile gelsin, son bir kez göreyim onu diye yalvardım içimden ama silah patladı. Gözlerim kapanırken aklımda sadece bir çift göz vardı...