DEVIL'S WRATH 5: Welius Morgan (COMPLETED)

CHAPTER 33

"I love you, I love you so much."

"I love you too daddy..."

"I love you more baby, mahal na mahal kita..."

Natawa ako sa kaniya kasi ilang beses niya nang sinabi 'yang salitang 'yan. Pauwi na kami at hindi ko alam ba't iba na yung daan na tinatahak namin.

"Daddy saan tayo pupunta?"

"Sa bahay natin baby ko..."
Malambing na sabi niya habang nakasubsob ang mukha niya sa leeg ko. Hindi ko mapigilang mapangiti sa sinabi niya, bahay namin?

"Saan daddy?"

"Yung bahay kung saan kita dinala noong—you know... where the first time I tasted your beautiful, pinkish and smells good pussy baby."

Nag-init ang pisngi ko sa sinabi niya, naalala ko kaagad ang bahay na 'yon. Hindi ko masyado natitigan 'yon kasi malalim na ang gabi noong dinala niya ako doon galing sa bar.

"Okay... Daddy, bakit mukhang hindi makatingin ang mga kaibigan mo sa'kin? Noong lumabas tayo kanina nagsialisan kaagad sila."
Napaayos siya ng upo at napatitig sa'kin, nangunot ang noo ko kasi muli na naman niya isinubsob ang mukha niya sa leeg ko at dinampian ito ng mumunting halik, nakikiliti ako sa ginagawa niya.

"They're traumatized, do you remember when we kidnapped you? Then you opened the switch of the magnetic restraint. We were chained in the devil's quarter for about ten hours, baby... If the bodyguards didn't arrive, we wouldn't have made it home."

My eyes widened as I stared at him. I adjusted him to sit and was surprised as I looked at him.

"I-Is that true? Daddy, ten hours really? W-Weren't you able to ask for help?"

"How? We were all bound, our feet and even our arms. We couldn't move our hands to even reach for the phone in our pockets. Ako tuloy ang nahirapan kaka-explain sa mga asawa nila kung ano talaga nangyari..."

"Oh my God, I'm so sorry... kaya pala ayaw nilang sumabay sa kotse ni kuya Zachary nang dinala ka namin pabalik ng hospital."

He kissed me on the lips again as I was still in a daze. He hugged me and buried his face in my neck once more. I can't imagine it, ten hours chained? Really?

"Don't mind it, forget about that. I love you..."

I still couldn't believe it. I didn't realize we had already arrived home, and Diego helped him get inside.

"We're fine here, Diego. Go back to the mansion and watch over my sibling."
Utos niya kay Diego.

"Yes sir, sampong security guards ang nakabantay rito sir."

"Ba't ganyan karami ang inilagay mo?"
Nakita kong napakamot ng ulo si Diego.

"Sabi mo naman diba?"

"Sabi ko dalawa hindi walo, sige na, you can go now. Bantayan mo siya ha? Bantay lang Diego wala nang mas higit pa doon, understand?"
Napaiwas naman ng tingin si Diego at napatango sa kaniya.

Lumabas na siya ng bahay at kaagad naman siyang yumakap sa bewang ko habang nakaupo sa sofa.

"Paano mo pala nalaman na aalis ako kanina?"

"Diego is always monitoring you, di mo lang alam na kanina palang sa hospital ay parang hihimatayin na ako nang malaman ko na iiwan mo na naman ako. I'm so scared baby... "

Napalingon ako sa kaniya at umupo sa tabi niya, kaagad niyang inangkin ang mga labi ko kaya tinugon ko naman siya.

"Don't leave me ever again my Zanzea, walang psychiatrist na makapagpapatino sa'kin kapag nawala kapa ulit..."
Namamaos niyang sabi, napayakap naman ako sa kaniya at napatango sa kaniya.