Ο Άγγελος του Θανάτου

Προς τον αναγνώστη

***

Αγαπημένε αναγνώστη, ίσως θα απορείς τώρα πώς κι η Ελπίδα ταξίδεψε στη Γερμανία , όταν όλα σχεδόν έδειχναν πως η Ευρώπη θα περνούσε στα χέρια ενός νέου πολέμου (αλλά βασικά πιστεύω ότι σε κατατρώει παραπάνω η απορία αν θα ξαναβρεθούν οι ήρωες μας, αυτό όμως άφησε την πένα μου να σου το διηγηθεί σε λίγο).

Θα σκέφτεσαι λοιπόν: Γιατί να ταξιδέψει μόνη της σε μία ετοιμοπόλεμη χώρα και αφιλόξενη; Αλλά και πώς η Ελπίδα έμπλεξε με τον Κράους; Η απάντηση του ενός ερωτήματος μπορεί να τη βρεις μέσα από τα λόγια του Michael J. Fox, ο οποίος είχε πει κάποτε “Η οικογένεια δεν είναι σημαντική, είναι το παν”, αλλά και μέσα σε αυτό το μικρό κεφάλαιο και του δεύτερου στο επόμενο. Ωστόσο δε θέλω να ανησυχείς αξιαγάπητε αναγνώστη που αναμένεις να σου φανερώσω την επόμενη συνάντηση της Ελπίδας και του ερωτευμένου Γκέοργκ, αυτή θα φανερωθεί οσονούπω. Ο έρωτας δε λυπάται και δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους, σε σύγκριση με το Κακό που κυριαρχούσε τότε στην ναζιστική Γερμανία. Θα τα πούμε σύντομα άγνωστε μου περιηγητή!

Μια εβδομάδα είχε ορίσει τη διαμονή της, η Ελπίδα, στη ναζιστική Γερμανία. Δεν ήταν και ο καλύτερος προορισμός για αυτήν μια και δεν υποστήριζε τη ναζιστική ιδεολογία και το Ράιχ των χιλίων ετών του Χίτλερ. Ιδιαίτερα αυτόν τον ανθρωπάκο με μεγάλα όνειρα και λιγοστές ικανότητες. Αυτός που βλέπει ψηλά, καταλήγει στα τάρταρα. Αυτός και το κόμμα του άλλαξαν την ομορφιά της Γερμανίας, με τη δική τους κι όλο σκορπούσαν την προπαγάνδα τους. Ο καημένος γερμανικός λαός τους είχε στα τυφλά εμπιστοσύνη. Γι' αυτό τους σιχαινόταν, για όλα όσα κάνουν σε αυτή τη ξακουστή και υπερήφανη χώρα.

" Ο Herr Bayern δε θα ήταν καθόλου χαρούμενος βλέποντας το πώς έχει καταλήξει η πατρίδα του. Δυστυχία μονάχα θα ένιωθε για αυτήν."

Το σκέφτηκε την ώρα που ο οδηγός του ταξί την έπαιρνε προς το ξενοδοχείο της.

Με τη πρώτη ματιά που είδε το Βερολίνο, το είδε γεμάτο με σβάστικες, κόκκινες σημαίες και στρατό. Με την επίσκεψη της επιβεβαίωσε τις προβλέψεις της, πώς εδώ κι αρκετό καιρό η ναζιστική αρβύλα ταπείνωνε κάθε πρόοδο που είχε σημειωθεί έως τότε από την ανθρωπότητα. Σαν και να άρχισε ο κόσμος να οπισθοχωρεί εξαιτίας της... Αναμενόμενο πλέον! Τίποτα καλό δεν είχαν σχεδιάσει οι Μεγάλοι για τον απλό λαό! Άλλωστε πότε σκέφτηκαν τον λαό και τα δεινά που εξαναγκάζεται να βιώσει εξαιτίας μίας λογομαχίας τους γύρω από ένα τραπέζι με φαγητά, ποτά και τσιγάρα; Ποτέ! Και ποτέ δε θα το κάνουν.

Όμως είχε ένα μέρος της οικογένειάς της εδώ, όσο κι αν σιχαινόταν τους ναζιστές και τις πλήρεις ανοησίες τους, έπρεπε να κάνει τα στραβά μάτια προς το παρόν, καθώς το ίδιο της το αίμα είχε ακολουθήσει αυτή την αδιέξοδο προς έναν γκρεμό. Ωστόσο τους αγαπούσε αφάνταστα πολύ, κάνοντάς την τυφλή μπροστά σ’ αυτή την ανοησία. Η αγάπη προς την οικογένειά της ήταν υπεράνω των περισσότερων της λογικών συλλογισμών.

Έτσι, ξεχνούσε κάθε κίνδυνο όσον αφορούσε τα ανιψιά της. Ανυπομονούσε να δει τους μικρούς. Τα ανίψια της ήταν ακόμη παιδιά, ο ένας μόλις είχε κλείσει τα δέκα κι ο άλλος ήταν έξι χρόνων. Αποτελούσαν η αδυναμία της. Τους αγαπούσε πολύ και εκείνοι αυτή.

Μια εβδομάδα ήταν υπεραρκετή για να επισκεφτεί τον αδελφό της και την οικογένειά του, τη γυναίκα τού και τα παιδιά του. Είχε να τους δει από το '37, με τη τελευταία τους επίσκεψη στην Κύπρο. Μόλις πέρυσι, αλλά της φάνηκε πως πέρασαν δεκαετίες. Παράλληλα όμως, ήθελε να τους επισκεφτεί για μία τελευταία φορά προτού ανοίξει το κουτί η Πανδώρα. Πώς το ήξερε αυτό; Η Ελπίδα είχε βαθιές γνώσεις στην ιστορία και με το πώς εξελίσσονται τα πράγματα στην Ευρώπη, μόνο ανόητος δε θα καταλάβαινε πως θα ξεσπούσε πόλεμος. Δεν ήταν καθόλου ρόδινα τα πράγματα. Αναμενόταν ξανά πόλεμος και ήταν σχεδόν σίγουρο πως η σπίθα θα έχει επίκεντρο πάλι τη Γερμανία. Όλο και οι προκηρύξεις ειρήνης του Χίτλερ ως "εγγύηση" προς Αγγλία και Γαλλία πως δεν θα εισβάλει στην Πολωνία, ήταν φρούδες. Όλοι προσπαθούσαν να τον πιστέψουν, όμως όλοι ψεύδονται. Σύμφωνα με την Ελπίδα, τα πολλά λόγια φέρνουν μόνο δυστυχίες. Αυτό έκανε ο Χίτλερ με τον απελπισμένο γερμανικό λαό, τους ρίζωνε την ψευδαίσθηση πως ήταν ημίθεος και είναι ανώτερος από όλους τους άλλους ανθρώπους πάνω στη φλοιό.

Σε όσους έλεγε η Ελπίδα πως θα ακολουθήσει πόλεμος, της απαντούσε πως απλά ήταν παρανοϊκή. Εντούτοις όταν γίνει θα σκεφτούν δύο φορές πριν να μην την υπακούσουν ξανά...