Ο Άγγελος του Θανάτου

Κεφάλαιο 8 ( Μέρος Α' )

***

“Αν θες κάτι με όλη σου την ψυχή, το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να σε βοηθήσει να το πετύχεις.”

Γκαίτε

Οι μαύρες νεφέλες της ημέρας υποχώρησαν για να φανερώσουν τις ασυνήθεις ομορφιές αυτής της νύχτας. Η πανσέληνος δέσποζε τον μαύρο έναστρο ουρανό και φώτιζε τους σκοτεινούς δρόμους της παλιάς πόλης του Βερολίνου. Οι λευκές - σαν νεράιδες - ακτίνες της αντανακλούσαν τους πέτρινους γραφικούς δρόμους, δίνοντας έτσι στο ανθρώπινο μάτι την εντύπωση πως επρόκειτο για μικρά λευκά ρυάκια γεμάτα με τις ευλογίες της θέας Αφροδίτης, η οποία τα άφησε να ρέουν από τον πανύψηλο Όλυμπο, και τα οποία διασκόρπιζαν το χαρμόσυνο μήνυμα του υιού της στον ερωτευμένο νεαρό.

Σαν κι αυτά τα ρυάκια να αναστάτωσαν την ψυχή του Γκέοργκ, καθώς αυτά έρρεαν μπροστά από την πολυκατοικία του. Γύριζε ασταμάτητα πάνω στο κρεβάτι του, αλλά ο ύπνος δεν έλεγε να τον πάρει. Κοίταξε προς το ταβάνι, παρατήρησε για λίγο το λευκό μονοπάτι που δημιούργησε η πανσέληνος στο δωμάτιό του και έκλεισε τα μάτια του. Προσπαθούσε να σκεφτεί... Προσπαθούσε να σκάψει βαθιά μέσα του και να φανερώσει κάτι... Γιατί ένιωθε έτσι για μία ξένη; Ίσως να έφταιγε αυτή η έξαφνη συνάντησή τους; Η θεϊκή ομορφιά της; Το μειλίχιο χαμόγελό της; Τα εκθαμβωτικά μαλλιά της που ήταν πιο ξανθά κι από το σιτάρι; Ίσως επειδή δεν έμαθε ότι είχε φτάσει με ασφάλεια στον προορισμό της; Επειδή δεν επέμενε αρκετά για να τη συνοδέψει; Δεν ήξερε, πλέον δεν ήξερε. Το μόνο που ήξερε με βεβαιότητα πως αυτό το νέο συναίσθημα τον κατέτρωγε από μέσα σαν παράσιτο. Τρεφόταν από την σκέψη του γι’ αυτήν, από το κάθε δυνατό χτύπο της καρδιάς του, από την κάθε του ανάσα... Αυτά το κρατούσαν ζωντανό και το ενδυνάμωναν ολοένα και περισσότερο. Πήρε μία βαθιά εισπνοή και σαν μέσα σε μία μικρή άκρη των πνευμόνων του ένιωσε τη μυρωδιά των τριαντάφυλλων. Έτριψε τα χέρια του πάνω στο πρόσωπό του, εκπνέοντας βαριά. Ο νεαρός αξιωματικός δεν είχε ξανανιώσει ποτέ τέτοιον κεραυνοβόλο έρωτα και δεν ήξερε τι να κάνει. Έβαλε το μαξιλάρι πάνω από το πρόσωπό του. Σύντομα ένιωσε το αποπνικτικό αίσθημα της έλλειψης οξυγόνου και το απομάκρυνε. Βρισκόταν σε απόγνωση....

(Γερμανικά ) 

- Θέλω να την ξαναδώ.

Ψιθύρισε.

Το πρόβλημα ήταν πώς; Σε μία τόσο πολυπληθής πόλη σαν το Βερολίνο, όλες οι πιθανότητας για να την ανταμώσει πάλι ήταν εναντίον του. Παρ’ ολ’ αυτά ο μοναδικός περιορισμός αυτής της ζωής είναι ο ουρανός. Καθώς επίσης, όταν κάποιος επιθυμεί κάτι τόσο πολύ ·  το σύμπαν θα συνωμοτήσει εναντίον του Πεπρωμένου για να το υλοποίηση.