Ο Άγγελος του Θανάτου

Κεφάλαιο 6

Ιούνιος 1938, Βερολίνο, Γερμανία

" Ήδ᾽ Έρος, ος κάλλιστος εν αθανάτοισι θεοίσι, λυσιμελής, πάντων δε θεών πάντων τ᾽ ανθρώπων δάμναται εν στήθεσσι νόον και επίφρονα βουλήν."*

Ησίοδος

- Θεογονία -120

Αγαπητέ αναγνώστη, δε χρειάζεται κανείς και πολύ καιρό για να ερωτευτεί κάποιον, όπως ακριβώς είχε πει κάποτε κι ο Ιρλανδός συγγραφέας, Όσκαρ Ουάιλντ "Αρκεί ένα λεπτό για να ερωτευθείς, μια ώρα για να συμπαθήσεις και μια μέρα για ν' αγαπήσεις. Όμως μια ολόκληρη ζωή δεν αρκεί για να ξεχάσεις." Ο έρωτας λένε ότι είναι η εκείνη η στιγμή, εκείνο το βλέμμα, εκείνη η μυρωδιά... Δεν είναι έχει μία συγκεκριμένη μορφή, αλλά είναι μία Ιδέα έμφυτη του ανθρώπου, η οποία ανήκει εκτός από αυτή τη συνεχώς μεταβαλλόμενη αισθητή πραγματικότητα. Σύμφωνα με τη " Θεωρία των Ιδεών" του Πλάτωνα: <υπάρχουν κάποιες αυθύπαρκτες, αμετάβλητες και νοητές οντότητες, οι «Ιδέες». Τα αντικείμενα του αισθητού κόσμου οφείλουν την ύπαρξή τους και την όποια αλήθεια τους στη σχέση τους με τις Ιδέες >. Γι' αυτό κι ο έρωτας αποτελεί ένας από τους παράγοντες που κινούν την ανθρωπότητα από τα αρχαία χρόνια, αλλά και ανεξέλεγκτος. Γιατί; Γιατί ο έρωτας είναι κεραυνοβόλος αιφνίδιος, κανείς δε μπορεί να ελέγξει ποιον θα ερωτευτεί και το πότε. Αυτό αποδείχθηκε με την πάροδο της ιστορίας, όταν δύο άνθρωποι που ανήκουν σε δύο διαφορετικές κοινωνικές παρατάξεις, ιδεολογίες, εθνικότητες κτλ. Ερωτεύονται, κι ο λόγος γιατί ο ένας συμπληρώνει το κενό του άλλου, εφόσον τίποτα φτιαγμένο από το ανθρώπινο μυαλό δεν είναι ολοκληρωμένο · πάντοτε θα υπάρχει κάτι το ανεκπλήρωτο. Συνεπώς, το πιο πάνω ρητό του Ουάιλντ θα τεθεί σε εφαρμογή στα ακόλουθα κεφάλαια, θα φωτιστεί ένα μικρό κομμάτι του παρελθόντος που έτυχε να το μοιραστούν οι δύο μας ήρωες... Την πένα μου την αφήνω έως εδώ για να μπορέσετε να απολαύσετε την αρχή μίας περιπέτειας...Καλή σας ανάγνωση!

...

Η Ελπίδα μόλις είχε δραπετεύσει από ένα από τα ραντεβού της με τον Τομπίας. Αυτός είχε πάθει κόλλημα μαζί της. Μόνο τρεις φορές βγήκαν μαζί και ξεκίνησε ήδη να μιλάει για αρραβώνες. Μακάρι που η Ελπίδα δεν ένιωθε τίποτα το ιδιαίτερο μαζί του παρά μόνο αηδία και του το είπε πολλές φορές, αυτός όμως επέμενε. Τι δεν της έφερνε, λουλούδια, κοσμήματα, φορέματα. Εντούτοις αυτά τα υλικά αγαθά δεν εντυπωσίασαν ιδιαίτερα την Ελπίδα. Αλλά ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά του την αηδίαζε.