BAKUDEKU mafia

Kim ty niby kurwa jesteś?

Następnego dni. Izuku wstał, ubrał się i poszedł na śniadanie, gdy wszedł do kuchni zauważył Bakugo z jakąś dziewczyną. By nie było w tym nic złego gdyby dziewczyna nie była ubrana tak że prawie nic nie miała zakrytego, miała krótką sukienkę z dużym dekoltem który jej nie pasował ponieważ nie miała czym się chwalić.
-Witam Izuku. powiedział Bakugo.
-Nie wiedziałem że gustujesz w deskach.
-Kim ty niby kurwa jesteś żeby się tak o mnie wyrażać? Krzyknęła dziewczyna.
-Ja? Kurwa sam nie wiem co tu robię więc nie mnie pytaj.
-Bakuś kto to jest? Odezwala się dziewczyna do Bakugo.
-Bakuś?! Hahahaha nie no zdechnę zaraz. Izuku słysząc jak go nazwała zaczął się głośno śmiać jednocześnie jedząc płatki z mlekiem.
-To jest mój...pracownik. Odpowiedział jej Bakugo.
-Tak? A czym się zajmuje?
-Jest...ochroniarzem.
-Przecież to dzieciak.
-Nie...tylko tak wygląda.
-Yhym. No dobrze. A ty sobie nie pozwalaj się tak do mnie odzywać gówniarzu.
-Ty też se kurwa nie pozwalaj mnie nazywać gówniarzem desko.
-Hej! Uspokoicie się! krzyknął Bakugo.
-To go uspokój Bakuś. Odezwała się dziewczyna.
-Ale ty też się uspokój.
-Bronisz go? Kto to kurwa dla ciebie jest.
-Ehh no dobra kłamałem. To jest mój...
-Brat. Przerwał mu Izuku.
-A to przepraszam naprawdę, nie wiedziałam że masz brata. Dziewczyna się zamknęła następnie bo wiedziała że jeśli go jeszcze raz wyzwie może się jej to źle skończyć.
-Izuku przyjedź do mojego pokoju o 17:00.
-Jasne. Mówiąc to Izuku wyszedł z kuchni.
16:50
Dobra idę do tego debila. Pomyślał Izuku.
-Jestem. Powiedział gdy wszedł do pokoju.
-Witaj...bracie.
-Jest ona tu jeszcze? Izuku usiadł na łóżko obok Bakugo.
-Nie.
-A tak ogólnie kim ona kurwa była?
-A co? Zazdrosny?
-Chciałbyś.
-Sekretarka.
-W takim stroju?
-No cóż...podrywa mnie od jakiegoś czasu.
-To czemu z nią nie jesteś?
-Bo nie jestem nią zainteresowany.
-Jesteś gejem?
-Nie, tylko mi się nie podoba. A poza tym jestem biseksualny.
-Aha. A po co miałem tu przyjść?
-Mam coś dla ciebie.
-He?
Bakugo wyciągnął z kieszeni ładne, małe, kwadratowe pudełeczko.
-Proszę. Powiedział Bakugo podając mu prezent.
-Co to?
-Otwórz.
Izuku otworzył delikatnie pudełko a w nim zobaczył złoty wisiorek z serduszkiem, na serduszku była mała literka "B".
-I co podoba ci się?
-Tak bardzo ładne, ale co to ma na celu?
-Nic.
-Nie jesteśmy razem ani nic.
-Ale to może się zmienić. Puścił mu oczko.
-Założysz mi to?
-Jasne, odwróć się. Izuku słysząc te słowa odwrócił się, Bakugo następnie zapiął mu wisiorek na szyi.
-Opowiesz mi coś o sobie? Ty znasz moje całe życie więc ja chcę poznać trochę twojego.
-No dobrze. Więc, jestem z rodziny która od lat jest w tej mafii i pokoleniem przejmuje nad nią władzę. Myślisz że jako dziecko mafii pewnie miałem super życie. Co prawda miałem co chciałem i nikt mi nie mógł zrobić krzywdy, ale to nie jest takie super gdy twoich rodziców prawie ciągle nie ma w pobliżu więc albo siedzisz z opiekunką albo sam. Również gdy miałem 7 lat umarła moja mama na chorobę której nie dało
Się zdiagnozować, w tamtym czasie jedyne dusze z którymi przesiadywałem to zwierzęta. Gdy miałem 17 lat umarł mój tata z przemęczenia i od tamtego momentu ja tu rządzę.
-Słabo.
-Widzisz miałem kiedyś dziewczynę co prawda lecz chwilę przed ślubem ktoś ją zabił, oczywiście znalazłem te osobę i gorzko tego pożałowała. Wydarzyło się to 3 lata temu lecz ja wciąż nie mogę dojść do siebie i nikogo sobie znaleźć.
-Przykro mi. Izuku położył rękę na plecach Bakugo w celu pocieszenia.
-No cóż czasu nie cofnę.
-Chcesz może pograć w coś?
-Uno? Izuku delikatnie się uśmiechnął i przyniósł karty.
Bakugo jest totalnie inny niż myślał lecz czy z tego będzie coś więcej?
grali, żartowali i rozmawiali do późna lecz Izuku już musiał siadać później aż Bakugo musi zawsze być wyspany gdyż nigdy nie wiadomo co się jutro może przydarzyć. Pożegnali się, Izuku poszedł zjeść kolację, wrócił do pokoju, umył się i poszedł spać.

Mam nadzieję że jakoś się podoba, dajcie znać.

A i sory za te deskę ale to tylko pod kontent.