The Biggest Love |JİKOOK|

Let's try

Sahnede yerimi aldığım da altta bana bakan adama işaret verdim işaretim üzerine ışıklar anında üzerimde toplandı az önce bu salondan girdiğimde aşağılayıcı gözler ile bakan çoğu kişi şuan da tüm dikkatini bana vermişti.Bir kaç kadın "Yüzü çok güzel, değilmi?"diyerek bana odaklanmıştı Jungkook ise çatık kaşlarla sadece bana bakıp etraftaki sesleri dinliyordu.Kısa bir süre sonra müzik başladı ellerimi belime yerleştirip bir adım öne ilerledim biraz öyle bekleyip ayaklarımı ileri geri hareket ettirmeye başladım bel hareketkerinde Jungkook'un gözü kalçama ve ince belime takılıp kalıyordu sonra da keskin ve soluk kesen bakışlarını soğuk bakışlarım ile birleştiriyordu gözlerimin içindeki kırgınlığı gördüğüne eminim fakat tek bir kası dahi oynamıyordu ne kadar çabalarsa çabalasın gözleri one ele veriyordu.

Etrafımda bir kaç kez dönüp takla attıktan sonra salondaki sesler daha da yükseldi çoğu ağzından küfür savuruyor diğerleri ise şaşkın suratları ile izlemeye devam ediyordu az önce aşşağılayarak bakan kendileri değilmiş gibi onların bu haline güldüm.

Müziğin ritmi daha da hızlandığında hareketlerim ritim ile aynı hızda ilerlemeye başladı etraftaki bana bakan hiç bir göz umrumda değildi sadece Jungkook'un bakışları ilgi alanımdaydı onunda ilgi alanında olan ben olduğum açıkça belliydi gömleğim pantolonumun içinden çıktığında belimin bir kısmı açıkta kaldı durmayarak devam ettim.Jungkook önündeki masadan bir bardak alarak dudaklarına götürdü şarabı içerken kaşları daha çatıldı sanki sabrının son demleri gibiydi.Ve bunu beni sahneden kolumu çekiştirerek ispatladı terden alnıma yapışan saçları yüzümden çekerek Jungkook'un arkasından sürüklenmeye devam ettim.Kolumu çektikçe daha da sıkı tutmaya başlıyordu sanki iki üç saat önce gözümün içine baka baka yalan söyleyen o değilmiş gibi biz salondan çıkarken Jungkook ile beraber içeri giren ikili ve başka bir adam Jungkook'u durdurmaya çalıştılar ama onlara kulak asmadan beni salondan çıkarttı.

Ne hakla beni çekiştiriyordu?Kolumu sertçe çekip elinden kurtardım adımları hemen durup arkasını döndü utanmadan hala gözümün içine bakabiliyordu öylemi bana yaklaştığında kırgın bakışlarımı ondan çekip geri adım attım havadaki karamsarlık iyice üzerime çökmüştü sinirlerim katlanarak artıyordu dolu olan gözlerimi tereddüt etmeden gözlerine çıkardım ona olan bakışlarımı gördüğünde biraz daha yaklaştı bana yaklaşmasını bana dokunmasını istemiyordum özellikle bana bunca yalan söyledikten sonra bana eski gözleri ile bakmasın istemiyorum çünkü beni yatıştırmak yerine dahada üzerek hırpalıyor gibi,gözleri tamamen eski halini aldığında elini kaldırdı yüzüme yaklaştırdığında hızla elini ittirdim "Bana.sakın.dokunma."Sinirle haykırdığımda az önce kontrol ettiği kaslarını serbest bıraktı iyice dibime geldi bu kez göğsünden ittirip kendimden uzaklaştırdım "Jimin,n'oluyor?"

Bilmez tavrına karşılık alay barındıran sesimle "N'oluyor öylemi?"O da birşeylerin farkındaydı ama geçiştirmek istiyordu bu soruları ona sormamı istemiyordu.Başını bir kez salladığında arkamdaki duvara tekme attım "Hala safı oynuyorsun.Lan!"Elimi saçlarımdan geçirip çekiştirdim "Bana yalan söyledin kim bilir kaç defa,ha?"Artık onunda yüzünde ciddi bir ifade vardı ellerimi belime koyarak üzerine ilerledim benim gibi kaçmadı, sadece izledi "Ben sana güvenerek hata ettim zaten"Bu kelimelerin onun daha çok canını yakacağını biliyordum her zaman bana ona güvenmemi söyledi ama bunu yapmak için hiç bir sebebim kalmadı.

İçimde fırtınalar koparken şuan ona sarılmak isterken ona bağırıp kalbini kırmak çok zor.Benim gibi gözleri dolmaya başladı.Ayın altında parladı gözleri bakışlarını içimde hissettim.Benim soracak çok sorularım vardı onunda anlatacak çok şeyi vardı.

"Neden?"Sorduğum soru ile başını eğip salladı "Benden uzaklaşmanı istemiyorum sana bunca yıl sonra kavuşmuşken beni bırakmanı istemiyorum"Sesi gittikçe cılızlaştı sözleri kalbime bir hançer gibi saplandı her kelimesinde iyice olduğu yeri oydu kalbimdeki sızı ile ne yapacaktım?