The Biggest Love |JİKOOK|

We are together

~~~~
Jungkook'un elime tutuşturduğu poşetleri yere bırakıp yerde yayılan Hoseok'a baktım ben tamamen sarhoş değildim ama o baya sarhoş olmuş bir vaziyetteydi yere çöküp ayaklarımı uzattıktan sonra başını alıp dizime bıraktım hemen bacağıma sarılıp iyice yer edindi.Jungkook gil gitmişti şimdi asıl sorun biz nasıl geri döneceğiz o an aklıma ilk gelen kişi ile telefonumu çıkarıp Jin'i buldum üzerine tıklayıp telefonun açılmasını bekledim.

Birkaç kez çalma sonunda diğer taraftan ses geldi "Efendim?"sesinden masumluk akıyordu adeta bense bu sesi ömür boyu duymak istesemde aşmam gereken engeller vardı hepsini aşıp onun sıcak göğsüne kavuşmak istiyordum sadece biraz zaman gerekiyor.

Adım seslenildiğin de o görmese dahi dolan göz yaşlarımı elimin tersi ile silip "Hyung bizi alabilir misin?"Karşı taraftan çok uzun sürmeden karşılık geldi "Tamam.Neredesiniz?"Sorduğu soruya cevap ararken tabelada ki yazıyı hatırlamaya çalıştım gözlerim etrafta cevap vermek için karşımdaki siyah kapının üzerindeki yıpranmış postere baktım gözlerimi kısarak okumaya çalıştım okuyamayınca bacağımda ki bedeni unutarak ayağa kalktım sarsak adımlarla kapıya yürüdüm ellerimi yazılara götürüp hecelemeye başladım "Kim-Mü-zik-Bar"Arkamdan gelen küfürleri umursamayıp karşıdaki sese odaklandım "Taehyung!Mal mısınız oğlum hangi sikimden buldunuz orayı?Siz hangi boka karıştınız lan?!"Jin bağırıp duruyordu başımdaki ağrının daha da arttığını hissettiğimde sakin tutmaya çalıştığım ses tonumla "Jin sadece bizi alıp alamayacağını sordum.Ayrıca bağırma zaten başım ağrıyor"Saçlarımı geriye yatırıp dudaklarımı yaladım. Jin;"Tamam geliyorum sakın yanlış bir şey yapmayın"

Cevap vermemi beklemeden telefonu kapattı ağzım açık telefonun kapanan ekranına bakarken enseme yediğim tokat ile acıyla arkama döndüm az öncekine nazaran gözleri kırmızı ve sinirli bakan bir Hoseok gördüm."Lan piç niye beni koltuktan aşşağı attın?!"Anlaşılan uykusu bölünmüştü ve benim onu attığımı düşünüyordu kızarmış olduğunu düşündüğüm ensemi ovuşturup"Mal mısın?Seni niye koltuktan atayım?"Anlaşılan kafası iyice kötü durumdaydı ne dediyse ona göre davrandım "Mal mı?!Sen ne hakla bana hakaret ediyorsun?!"devam etti "Ben senden büyüğüm lan"Ses desibeli gittikçe yükseldiğinde ağrıyan başım sakinliğimin önüne geçip bağırdım "Sus be!Zaten başım ağrıyor"Alnıma avucumu koyup devam ettim "Ayrıca benden büyük olman hiç bir şeyi değiştirmez"Başını yatırıp dinlemeye devam etti "Hem evde en küçük sen değil misin?"Bunu söylerken güldüm fakat o alayla bakıp güldü.

Onu daha fazla sinirlendirdiğimin farkındaydım ama sakin olamıyorduk ne de olsa sabah olunca ikimizde özür dileriz diye düşündüm ama dediği ile kalbime büyük bir acı saplandı "Ah doğruya benim en azından bir ailem var senin gibi değilim annem yok değil senin gibi"Gözlerimin dolmasına izin verdim o halen konuşmaya devam ediyordu "Her eve gittiğimde beni annem karşılıyor senin aksine"Dişlerimi sıkmaktan çenemin kırılacağını hissettim ama kalbimdeki acı daha fazlaydı aslında hiç böyle konuşmazdı hatta normalde yanımda anne konusu dahi açmazdı sarhoşluğuna vermek istesemde dediğine dayanamayıp yumruğu sağ yanağına indirdim "Annem en azından bağımlı değil-"Cümlesi yediği yumruk ile kesildi büyük beden sendeleyip arkaya doğru düştü üstüne atlamak istesemde bedenimde o gücü bulamayıp kendimi yere bıraktım.Avuçlarımı gözlerime bastırıp omzularım sarsılarak ağlamaya başladım dizlerimi kendime çekip kafamı gömdüm.O sahneler bir bir gözümün önüne geldi belki annem yanımda değil di belki şerefsiz babam yüzünden o yolu seçti ama ona olan hasretim kalbimdeki yarayı her zaman daha da kanattı.

Şimdi sevgi ile sarılan kolların arasında olmak için nelerimi vermezdim tanrı duvalarımı kabul etmiş olmalı ki masumluk akan ses ve gül kokusu her yerimdeydi "Ne-oldu?"Kafamı gömdüğüm yerden çıkarıp bana endişeli bakan adama baktım elleri ile ıslak yanaklarımı tutup titreyen parmakları ile silmeye başladı bana çok güzel bakıyordu şuan ona her ne kadar nasıl baktığımı bilmesemde bir nebze dahi olsun daha iyi hissettim.