❝Delibal bir bal türü, çok yersen deli olursun❞
!! ASKER KURGUSUDUR !!
•
•
•
"Ben seni tam on sekiz yıl bekledim ama sen bir kere bile beni görmeye gelmedin"diye yüksek sesle bağırdım bu kez. Yüzündeki acı çeken ifadeyi görmek en son isteyeceğim şey...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|11.bölüm|
❝ SANA NE?❞
Hiç bir zaman hayatım tam anlamıyla yolunda gitmemişti. Hep kaos ve ya başka bir şey çıkmak zorundaydı. Küçüklükten beri bütün belaları çekerdim. Bu gibi durumlarda beni kurataran hep Yavuz'du.
Yan döndüğüm yatakta önümdeki duvarı izliyordum. Az önceki olaydan sonra onu itip hızla askeriyden çıkmıştım. Bu olaydan sonra sonra onunla görüşmek istemiyordum.
Yatakta sırt üstü döndüm. Gözüme uyku girmiyordu. Uykusuzluktan gözlerim acımaya başlamıştı artık. Beyaz tavanla bakıştım bir süre.
Tavan benim en yakın arkadaşımdı galiba. Bakmasını bilene en yakın arkadaştı bence. Ne taraftan bakarsan bak,eğer ona baktığında doğru şeyleri görüyorsan,o senin en yakın arkadaşındır.
Kaç saat tavanla bakıştım bilmiyorum,ama sonunda gözlerim isyan bayraklarını çekmiş olacak ki,gözlerim kendiliğinden kapandı.
🍯
Sabah gözlerimi keskin bir baş ağrısı ile açtım. Daha doğrusu açamadım çünkü ağrı o kadar fazlaydı ki,gözlerime iğneler batıyordu sanki.
Kısık gözlerle komidinin çekmecesinden ağrı kesici aldım ve orada bulunan suyla beraber yuttum. Bir kaç saat geçmesini bekledim yatakta. Sonunda biraz geçince banyoya geçip sıcak bir duş aldım.
Çıkınca üzerime yeşil,üstünde minik beyaz çiçekler olan bir elbise giydim. Bağlama yerleri fiyonkluydu ve onları bağladım. Saçıma yeşil bir kurdele taktım. Elime beyaz çanta, ayağıma ise yeşil ayakkabı geçirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Elbisenin altındaki beyaz kazak gibi şey olmadan hayal edin)
Sonunda hazır olduğumda odadan çıkıp mutfağa geçtim. Kendime çabucak tost yapıp,çayla birlikte yedim.
Sonunda evden çıkıp aşağı indim. Aşağı indiğimde görmeyi beklemediğim bir manzara vardı karşımda.
Yavuz arabasına yaşlanmış,elindeki sigaraya içiyordu. Ben gördüğünde kocaman gülümsedi ve derin bir nefes çektiği sigarasını dumanını diğer tarafa üfledi. Bunu yaparken gözlerini bir saniye benden ayırmadı. Koyu kahve gözleri baştan sona beni süzdü. Ama ben görüşmek istemiyordum.
Yaslandığı yerden doğruldu. Onun gibi bende onu baştan sona süzdüm. Altında siyah pantolon,üstünde ise siyah kaslarını belli eden bir gömlek vardı.
Yavaş adımlarla ona doğru yürüdüm. O da bana doğru geldi. Sonunda bir iki adımlık mesafe kala durduk ikimizde. Koyu kahve gözleri yeşillerimde gezdi uzun süre. Yüzünde kocaman bir gülümseme vardı.
"Delibal"dedi hayran olmuşcasına. Sinirle gözlerine bakıp "Ne var?" Diye çok makül bir soru sordum. Durdu beni uzun süre süzdü. Bu bakışlardan rahatsız olmamıştım nedense.
"Ben sana karşıma çıkma demedim mi?" Diye sordum sinirle. Bakışları tekrar gözlerimde durdu. Gülümsedi, hem de en çapkınından.
"Dedin, ama seni takan kim?" Diye oldukça dürüst bir cevap verdi. Gözlerim kısıldı "İyi, beni takmamaya devam et o zaman" dedim ve yanından geçip gitmek isteyeceğim zaman izin vermedi. Büyük eli kolumu tuttu.
Gözlerim beni tutan ellerine kaydı sonra ise gözlerine.
"Nereye?" Diye sordu sakin sesle. Derin nefes alıp verdim ve "Sana ne?!" Dedim. Kolumu elinden kurtardım ve yürümeye devam ettim.
"Bana ne mi?" Histerik bir şekilde güldüğünü duydum. Arkamı mı dönüp "Biz seninle dün kavga etmedik mi? Neden tekrar buraya geldin?" Bir kaç adımda yanıma yaklaştı.
Cevap vermedi bana bakmaya devam etti. Söyleyecek bir şeyinin olmadığını anladığımda arkamı döndüm tekrar ve yürümeye başladım. Bu sefer durdurmadı. Arkamdan da gelmedi. Son kez arkama baktığımda ise arabasına doğru ilerlediğini gördüm...
BÖLÜM SONU
Nasıldı bakalım bölüm?
Bu aralar hevesim yerine geldiği için çabuk çabuk yazıp atmak istiyorum ki zaten atacağım o yüzden bazı hatalar ola bilir.
