DELİBAL

19.BÖLÜM

Bölüm Şarkısı:

Keyifli okumalar Deliballarım!

❝ DÜĞÜN ❞

6 Ay sonra.

Her sonun bir başlangıcı vardır derdi babaannem. Her kötü sonun, güzel başlangıçları olduğunu söylerdi. Bu cümle bizim içinde geçerli miydi bilmiyorum.

Yavuz'a aşık mıydım... Belirsizdi.

Belirsizlik benim için çok kötü bir şeydi. Altı aydır onu görmemiştim. Arhan Özüm'ü görmek için geliyordu bazen. Yavuz'u sorduğumda ise geçiştiriyordu. Anlamadığımı sanıyordu, ama bir şeylerin ters gittiğini anlamıştım.

Belki de beni görmek istemiyordur.

Ola bilirdi. Belki de bana kırılmıştır. Ama bende kırıldım.

Göreve gittiğini düşünmüştüm. Ama o gittiyse Arhan da giderdi öyle değil mi? Ya beni görmek istemiyordu, ya da acil bir işi vardı.

Küçükken bir birimize küserken bile barışma süremiz 2-3 saatti. O zamanlar barışan taraf hep ben olmuştum, ama şimdi... Konu küsmek ve ya barışmak değildi. Konu bir birimize ne kadar kırıldığımızdı. Kırıldığımız kadar kırmıştık bir birimizi.

O oda da ne kadar ağlamıştım bilmiyorum. Ama bir kadın askerin girip beni çağırmasıyla kendime gelmiştim. O günden sonra neredeyse 1 hafta kendime gelememiştim. Depresyona girmiş gibiydim. Hastane de ruh gibi geziyordum. Bu durumu Işıl ve Özüm tabii ki fark etmiş ve buldukları her fırsatta beni kenara sıkıştırıp bilgi almaya çalışıyorlardı.

Altı aydır depresyondaydım. Hep uyumak ve yataktan hiç çıkmamak istiyordum. Onu görsem her şey düzelir gibi geliyordu.

Ben ve Delibal onu çok özlemiştik...

İçeriye dan diye giren Işıl ve Özüm'le artık bütünleştiğim koltuğumdan yorgunca onlara baktım. Telefonda açtıkları halay şarkısı ile ellerini birleştirmiş, oda da halay çekiyorlardı.

Ruhsuz ve yorgun bakışlarım onları izledi bir süre. Normalde olsa kahkaha atarak gülerdim. Hatta ben bile katılırdım. Ama kendimi o kadar tükenmiş hiss ediyordum ki, kolumu kaldırmaya halim yoktu.

Müziği kapatıp karşımdaki sandalyeye oturdular. Işıl hemen söze atladı "Ay bugün düğün var ayol" dedi ve omuzlarını haraket ettirerek parmaklarını şıklattı. Kaşlarımı çatarak ona baktım o ise gözlerini devrip "Ay sen hep böyle mi olacaksın ya, biraz enerjik ol. Takma erkoları boş boş konuşurlar sonra da köpek gibi pişman olup kapımıza yatarlar" dedi ve tırnaklarına baktı "Ay manikürüm de gelmiş"

Onun bu haline göz devirip Özüme döndüğümde Özümün de tırnaklarına bakıp "Ay benimki de gelmiş bir ara yaptıralım" dediğinde inanmaz gözlerle ikisine baktım.

"İnanamıyorum size" dedim umutsuzlukla. İkisi de bana bakıp güldüler. Ben ise en tip bakışımı attım onlara.

"Ayrıca düğün dediniz, ne düğünü?" Diye sorduğumda Işıl hemen söze atladı "Bir hastamız vardı ya bizim" kaşlarımı çatıp "Bizim bir sürü hastamız var Işıl" dediğimde gözlerini devirip "Biliyoruz heralde. Sana nasıl söylemediler anlamadım. Geçenlerde bir hasta gelmişti, Rizeli Emine teyze" dediğinde kafamı salladım devam etmesi için "Heh işte onun torununun düğünü var ve bizi de davet ettiler" yüzümü buruşturup sert bir nefes verdim "Hiç bir yere gidemem evde oturup ağlarım daha iyi"