මාගේ සද නුඹදෝ ✔

09 කොටස

ඊයේ මට කොයි වෙලෙ නින්ද හියාද දන්නෙ නැ. මට මතක මගෙ උකුල උඩ තිබ්බ ආර්ශගෙ ඔලුව අත ගාන ගමන් මන් එයා දිහා බලන් හිටියා කියන එක විතරයි.

මහා සද්දෙන් දොරක් වැහෙන හඩ ඇහෙද්දි මම ගැස්සිලා ඇහැරුනා. එත් එක්කම ඊයේ රැ උන දෙවල් මතකෙට එද්දි මම ඇද දිහා බැලුවා.

නැ එයා නැ. මගෙ ලග මගෙ ඇදෙ නිදන් හිටිය ආර්ශ නැ. කොයි වෙලෙද මේ ළමයා ඇහැරිලා ගියේ. මට ඇහැරුනෙවත් නැනෙ.

ඇද දිහා බලන් ඇනුමක් යවන ගමන් කල්පනාවක හිටිය මට ඉස්සරහ පැත්තේන් බයික් එකක් ස්ටාර්ට් කරන සද්දෙ ඇහුනා.

අනේ නැ නැ. ඒ ආර්ශ වෙන්න ඔනි මේ ළමයා කොහෙද මේ උදේ පාන්දරම යන්නේ. මට එයත් එක්ක ටිකක් කතා කරන්න ඔනි. ඊයේ උන දෙවල් නිසා මන් එයා ගැන වැරදියට හිතුවේ නැ කියලා මට එයාට තෙරුම් කරලා දෙන්න ඔනි.

ඉක්මනට ඇදෙන් බිමට පැන්න මම පුළුවන් උපරිම වෙගෙන්ම දුවලා ඇවිත් ඉස්සරහ දොර ඇරියා.

"ආර්ශ කොහෙද යන්නේ..... ඔහොම ඉන්න ළමයෝ..... ආර්ශ!!!....."

නැ වැඩක් නැ මම එයා ලගට දුවලා යන්න ගියත් මාව දැක්කෙ නැ වගෙ එයා බයික් එකත් රෙස් කරන් යන්න ගියේ එයා පස්සෙන්ම දුවලා මමත් පාරට එද්දි.

එයාගෙ බයික් එක මට නොපෙනෙනකම්ම වෙගෙන් ඇතට ඇදිලා යන දිහා මන් බලන් හිටියා.

ඔයා මාව මගහරිනවද ආර්ශ. ඊයේ උන දෙවල් නිසා ඔයාට මට මුහුණ දෙන්න බැරි කමක් තියෙනවාද.

එයා මාව මග හරිනවයි කියලා මට තෙරුම් යද්දි හිත මහා අමුතු දුකකින් පිරිලා ගියා.

එත් දෙයියනේ මට ඒ දෙවල් වැඩක් නැ. එයා අම්මා මරන් ඉපදුන එවා එයාගෙ අප්පච්චි එයා හිටියත් නැතත් ගානක් නැති එවා මට අදාල නැ දෙයියනේ. මගෙ ජිවිතේ උනත් ඔය වගෙ ප්‍රශ්න තියෙනවා නැත්තෙ නැ. ඒ නිසා මට මෙහෙම දෙවල් වලින් මිනිස්සු පහත් කරන්න ඔනි කමක් නැ ආර්ශ. මාව මග හරින්න එපා. හුග කාලෙකින් මගෙ ජිවිතේට පිටස්තර කෙනෙක් ලන් උනේ. ඒ කෙනා ඔයාම වෙලා මාව මෙහෙම එක පාර මග හරින්න එපා. මට දරා ගන්න බැ දරුවෝ. මට, මට ඔයාට කියන්න ඔනි. මම මගෙ ජිවිතේට හුගක්ම ලන් වෙන අයට ලොබයි ආර්ශ. මම ඔයාට ලොබයි.