Behind You (Rainbow Series #1)

2

Habang nagtatanggal ako ng gamit na laman ng bag ko para malabhan, bigla tumunog ang cellphone ko.

"Hoy! Magkukulong ka na lang ba riyan sa kuwarto niyo?" chat ni Geoff. Linggo ngayon pero wala akong plano gumala, siguro dahil tutok ako sa goal na manalo sa upcoming quiz bee.

Parang ewan naman kasi. After nung nangyari before, instead na mga definition nung terminologies lang ang tinatandaan ko, pati spelling nung word kailangan ko pang tandaan. Halata bang na-trauma ako sa huling laban ko?

Baka kasi hindi ko na kayanin ang mga sasabihin pa ni mama kung matalo pa ulit ako.

Ang bigat talaga sa part ko na hindi ako makapag-salita para mai-paliwanag manlang ang side ko sa t'wing nagkaka-argument kami ng mother ko, because apparently, nakaka-disrespect daw iyon for her. Kaya I never got the chance in my whole lifetime to speak up for myself. Kaya simula nung nagka-isip ako't nakakaunawa at nakaka-intindi na ng mga gano'n na sitwasyon ay hinahayaan ko nalang ito, kahit sobrang sakit na ng mga sinasabi niya sa akin, kasi after all siya pa rin nagluwal sa 'kin.

"Busy, tsaka magrereview pa ako." reply ko sa chat nito, oo nga pala, first time may nag-chat sa 'kin kaya medyo nagulat ako. Lagi kasing chi-ne-check ni mama ang social media accounts ko, tapos kapag may nakita siyang nakakausap ko kahit sa school organization pa iyan, tatanungin niya ako nang sandamakmak na tanong.

"Tsk. Gala tayo next time! Goodluck, galingan mo ah! (⁠｡⁠•̀⁠ᴗ⁠-⁠)⁠✧" chat nitong si Geoff, ang sassy talaga.

2 weeks nalang before ang quiz bee, nakalahati ko na ang reviewer na sinend which is a good thing. It could only mean one thing, i'm way ahead of my competitors, including Klayto itself. Ewan ko ba parang nabaliw ako ng sobra after my last competition. After memorizing the 22 sections of Bill of Rights, 'yung reviewer naman next.

I'm a HUMSS Student, akala ko madali lang. Akala ko lang pala. Nakakamatay na ang magsaulo nang magsaulo, tapos sumali pa ako ng quiz bee, I mean I had no choice, ang daming gustong mag-participate sa section namin kaso nakausap na pala ni mama ang adviser namin, and was told na I should be our section's representative. Ni wala nga akong intensyon na sumali at the first place.

Nasa isang store ako at nabili ng ice cream na makakain while reviewing, hinahanap ko 'yong cookies and cream na flavor, ewan ko ba, may something sa flavor na 'yon na hindi ko ma-i-explain. In other words, masarap siya. Nang makita ko na ito, tumungo naman agad ako sa cashier para bayaran.

"60 pesos po, sir." saad ng cashier.

"Ah, wait lang po." saad ko sabay hanap ng wallet sa chest bag na dala-dala ko, nang may biglang nag-scan ng card niya na nanggaling sa likod ko.

"Here you go, thank you, miss." akala ko si Geoff, I was about to say thank you, nang tignan ko ito at ma-realize kung sino 'to.

It's Klayto.

Sinusundan niya ba ako? Bakit siya narito?

Public store 'to, anong pinagsasabi mong sinusundan ka?

Ay oo nga 'no, ang oa naman pala ng oat na 'to.

"Ay, here." sabay abot ng 60 pesos, kaso-

"No, take this as my way of apologizing to you. 'Yong pants na pinahiram ko sa 'yo wasn't even mi-"

"Alam ko, sinabi sa 'kin ni Geoff, still thank you pa rin kasi willing ka mag-sorry, though don't you think this is a little too much? Hindi naman kasi totally ikaw 'yung may kasalanan, besides, accident happens, nagulat lang ako, kaya natapon." rason ko, kasi kung tutuusin wala naman talaga siyang kasalanan. Nagulat lang ako sa kan'ya or should I say sa ginawa niya. If that's the reason on why he was doing this, then it's a little too much, I mean who spend their money sa taong natapunan lang ng c2?