Navillera | Sunki

love letter

09.12.2019
Pazartesi

Kalbimin ilk ve tek hırsızına,

Bugün 14. yaş günün Riki. Bazen diyorum ki acaba yaşımız henüz çok mu küçük? Bu hissettiklerim aşk değil de başka bir şey olabilir mi? Ama Riki, bu hissettiklerimin aşk olması için küçüksem, kalbim neden bu kadar hızlı atıyor? Neden seni her gün görmek istiyorum? Neden aklımdan çıkmıyorsun? Ve neden aklımdan çıkmanı kesinlikle istemiyorum?

Şu senin sevmediğin arkadaşım Hyunjae hoşlandığı birini anlatmıştı bana. Anlatırken her zaman o bomboş bakan çocuğun gözlerinin parıldadığına, sürekli soğukkanlı ve sakin olmasıyla bilinen o çocuğun ellerinin heyecanla titrediğine şahit oldum Riki. Sonra seni Jungwon'a anlatırken kendi halimi düşündüm.

Ben hangi ara sana bu kadar kapıldım?

Tam olarak ne zaman tüm hayallerimin içinde yer almaya başladın? Ne zaman tüm şarkılar birden bire seninle alakalı oldu? Ne zaman Jungwon ağzımdan senin ismini duyduğunda oflamaya başladı? Ben ne zaman sen aklıma geldiğinde aptal aptal sırıtmaya başladım? Ne zaman gülüşünü saatlerce izleyebileceğimi düşünmeye başladım Riki?

Hiçbirinin cevabını bilmiyorum. İlk tanıştığımız ya da Kore'ye geldiğin zamanı da hatırlamıyorum. Hayatıma dair hatırladığım ilk anılarımın da içindesin zaten. İşte tam olarak bu yüzden kalbimi çalan ilk ve tek kişi olacaksın. Tüm hayatım bana seni hatırlatıyorsa, ben aynı hayatın içinde nasıl başkasını sevebilirim? Nasıl senden başkasına adayabilirim hayatımı?

Ben bugün yine ağladım Riki. Bilmiyorum neden ağladığımı da. Büyüdükçe hayatın gerçekten zorlaştığı gerçeği çöküyor üstüme yavaş yavaş. Ergenlik dedikleri olay var bir de. Her şey çok üst üste geliyormuş gibi hissediyorum. Dersler bir anda zorlaştı sanki. Etrafımda olan hiçbir şeye yetişemiyormuş gibi hissetmem bir yana, ben ne yaptığımın bile farkında değilim. Kimse bana büyümenin bu kadar zor olacağını söylememişti. Söyleselerdi küçükken büyümek yerine birlikte sabahtan akşama kadar sokakta oynayıp kavga ettiğimiz günlerde sonsuza kadar kalmak isterdim, inan bana.

Ama bugün sen yine benim gözyaşlarımı sildin Riki.

Her zamanki gibi ağlayacağımı anlayıp beni herkesin içinden uzaklaştırdın ve sildin yine gözyaşlarımı. Büyümek her ne kadar acı verse de yanımda bana destek olan biri olduğunu hatırlattın. Yalnız olmadığımı hissettiedin tekrardan.

Fakat bunları arkadaşça mı yapıyorsun Riki? Arkadaşlar birbirlerine sımsıkı sarılıp gözyaşlarından öperler mi? Ya da sarılırken derin derin nefeslenirler mi? Ben hiçbir şey bilmiyorum.

Seni çok seviyorum. Bazen o kadar fazla geliyor ki içim içime sığmıyor, sana sıkıca sarılıp asla bırakmamak istiyorum. Kimseyle konuşmayalım, sadece ikimiz olalım istiyorum; anlıyor musun beni? Dökemiyorum kendimi kelimelere, ben kelimelerle de kendimi anlatamıyorsam gerisini sen düşün bence artık.

Bu mektubu sana şimdi veremem, ileride de verebilir miyim bilmiyorum. Ben çok güzelleşeceğim, büyüyeceğim ve karşına geçip seni sevdiğimi korkmadan söyleyeceğim. Onca yılımın acısını çıkartacağım senden. Sen de bana çok aşık olacaksın. Biliyorum çünkü bunların hayalini kurduğumda çok net görebiliyorum her şeyi. Gerçekleşmeyecek bir şeyi bu kadar net hayal edemem, eminim.

15 yaşındaki Sunoo böyle hissediyor Riki. Seni çok seviyorum aptal velet. Lütfen yanımdan hiç ama hiç ayrılma. Belki bugün benim doğum günüm değil ama benim sonsuza kadar tek dileğim bu.

...

tamam bunun ne oldugunu acikliyorum simdi size.

ben bunu 28 temmuz gibi bir gunde yazmisim arkadaslar evet. o zamandan beri taslakta. cunku atacak dogru bir zaman bulamadim😔 boyle kisacik bir sey oldu ama taslakta kalsin da istemedim😔

asik olmadan ask mektubu yazmak ne kadar zormus onu ogrendim ama.