Car Race ^HyunLix^

★¹⁵

Evde otururken kapım çalmıştı. Elimdeki jelibon paketini bırakıp kalkıp kapıyı açtım. Hyunjin gelmişti.

"Hoş geldin."

"Hoş buldum güzellik."

Diyerek yanağımdan makas alıp içeriye geçmişti.

"Geleceğini haber vermemiştin."

"Karakoldan çıkınca seni görmek istedim. Bu yüzden hızla yanına geldim."

Koltuğa oturup az önce bıraktığım jelibon paketini görüp içinden jelibon almıştı.

"Yine film günü mü?"

"Canım sıkılıyordu evde biraz. Ayrıca ne yaptın karakolda?"

"İfade verdim yine şu olay için."

"Ne olacakmış?"

"Bilmiyorum tam, kimse bir şey demedi."

Kafamı sallayıp bende yanına oturdum.

"Bugün beni bir kadın aradı."

Kaşlarım çatılmıştı. Ona döndüm.

"Kim?"

"Kadını tanımıyorum... Bana sadece senin annen olduğunu söyledi."

Son cümlesini söylerken suratını bana çevirmişti. Çatık kaşlarımı daha çattım.

"Engelle o numarayı."

"Kavga ettik."

"Neden?"

Derin bir çekip arkasına yaslanmıştı.

"Numaramı nasıl bulduğunu bilmiyorum ama haberleri gördüğü kesin. Hemen konuya girdi zaten, benden yardım istedi."

"Ne yardımı? Sakın Hyunjin... Sakın onlar için kabul etme bunu."

"Elbette kabul etmedim bebeğim. Dedi ki senin onları affetmen için yardım etmeliymişim."

"Gurursuzlar... Onlarla bu konuyu konuşmuştum!"

Dedim sinirle ve kafamı çevirdim. O da bir elini bacağıma koydu.

"Sakin ol."

"Nasıl sakin kalmamı beklersin? Beni resmen herkese rezil ediyorlar!"

"Ben herkes miyim?"

Kelimeleri ile tekrar ona döndüm.

"Öyle demek istemedim... Sadece, yakınlarıma karşı böyle iğrenç teklifler yaparak beni arkamdan bıçaklayacaklarını nasıl düşünebilirler!?"

Bacağımdaki elini yanağıma çıkartmıştı.

"Düşüncesiz insan rol modeli sadece. Kendi canını sıkma. Bir daha aramaya yüz bulamaz."

Gözlerine bakarak derin bir iç geçirdim. Onunda eli yanağımdan kayarak tekrar bacağıma düştü. Bende ona yakınlaşıp kafamı omuzuna koydum.

"Kafayı dağıtmak istiyorum."

Dedim fısıldayarak. O da hemen televizyonu kapatmıştı.

"Nasıl dağıtmak istersin?"

Kafamı kaldırıp ona baktım. Sırıtıyordu.

"Fark ettiysen sevişelim demedim. Dağıtmak istiyorum dedim ama bu boyunla hiçbir yere çıkamam."

Yavaşça gözleri boynuma düşmüştü. Sonra kafamı kaldırıp morarttığı yerleri öpmüştü.

"Ne güzel işte bebeğim, benden bir kaç iz sana."