Car Race ^HyunLix^

★¹⁸

Evimdeki koltuğuma oturup bacaklarımı kendime çekip kollarımı kendime sarmıştım. Kimse ile görüşmek istemediğim için telefonumu kapatmıştım. Sadece boş boş camdan bahçeyi izliyordum.

Fazla abartmıştım.

Hyunjin'i evet hâlâ tam tanımıyordum ama tanıdığım kadarıyla o öyle biri değildi. Yani... Yapmazdı herhalde.

Üşüdüğüm için dünden beri değiştirmediğim ve üzerimde olan Hyunjin'in tişörtünü çekiştirip bacaklarımı kapattım. Kafam koltuğun sırt kısmına yaslıydı. Gözümden düşen bir damla yaş kayıp öncekiler gibi koltuğu ıslatmıştı.

Ona karşı çok ağır konuşmuştum. Dünden beri bunları düşünüp ağlıyordum. Kapımın çalması ile gözlerimi kapattım. Çalar çalar giderdi sonuç olarak.

"Felix! İyi misin!?"

Jennie'nin sesini duymamla tekrar gözlerimi açtım.

"Felix! Endişeleniyoruz!"

Yutkundum. Hiç halim yoktu.

"Ya kapıyı açarsın ya da kırarız! Evde olduğunu biliyoruz!"

Yavaşça ayağa kalkıp ayaklarımı yerde sürüye sürüye kapıya gittim ve kilitli kapının üst kilitini açmadan kapıyı açtım. Azıcık açılan yerden onlara baktım.

"Noldu?"

"Felix iyi misin?"

"İyiyim bir şey yok. Yalnız kalmak istiyorum sadece."

"Saçmalama! Sana ulaşamayınca Sam'i aradık. Kavga etmişsiniz! Hemen mi?"

"Jennie, Jimin... Gerçekten bunları konuşmak istemiyorum. Gidin şimdi."

"Açar mısın kapıyı? Hadi bak lütfen."

Derin bir iç çektim.

"Kimse ile konuşmayı istemiyorum, yorgunum ve ayakta zor duruyorum. İzin verirseniz gidip uyuyacağım."

"Olmaz Felix, hasta gibi görünüyorsun! Seni burada tek başına nasıl bırakalım?!"

"Bakın, gerçekten gitmenizi istiyorum. Sizinle de konuşmak istemiyorum."

Bir süre birbirlerine bakıp bana geri dönmüşlerdi. Bende onların bir şey demelerine izin vermeden kapıyı kapatıp kilitledim ve tekrar koltuğuma geçtim.

Gözüm telefonuma kaymıştı. Yavaşça eğilip elime aldım ve telefonu açtım. Anında bir sürü mesaj ve cevapsız çağrı düştü telefonuma. Bir çoğu Hyunjin'dendi. Yavaşça mesajlara girip okumaya başladım. Sürekli iyi miyim diye sormuş bir çok kez aramıştı.

Felix:
İyiyim.

Hyunjin:
Felix sonunda!
Sana bir şey oldu sandım.
Evine geliyorum.

Felix:
Gelmesen?
Seninle konuşacak bir yüz bulamıyorum.

Hyunjin:
Saçmalama!
Geleceğim ve düzgünce konuşacağız.

Felix:
Uykum var, uyuyacağım.

Hyunjin:
Felix şu an bunun sırası değil.
Konuşup aramızdaki sorunu çözmeliyiz.

Felix:
Biliyorum senin suçun yok.
Fazla tepki gösterdim sadece.

Hyunjin:
Şu an önemli olan senin iyi olup olmaman.