Car Race ^HyunLix^

★²⁰

Birlikte geldiğimiz kafeye girmiştik. Girer girmez çocuklar bana üstünde mum yanan bir pasta uzatmıştı. Doğum günlerini sevmediğim için yalandan gülümseyip üfleyeceğim sırada dilek tutmamı söylemişlerdi. Klasik bir dilek tutmuştum. Hayatımın iyi geçmesini dileyen bir dilek.

Mumu üflediğimde herkes alkışlamış ve pasta servisi yapmışlardı. Biz Hyunjin ile yanyana masanın en sonunda oturuyorduk. Uzun dikdörtgen masada herkes birbirini görecek şekilde karşılıklı oturmuştu.

"Çok mutsuz görüyorum seni?"

"Hayır bak, mutluyum."

Diyerek gülümsedim Hyunjin'e karşı. Ama o kafasını olumsuz şekilde sallayıp elini bacağıma koymuştu.

"Buradaki herkes seni mutlu sanabilir ama... Mutsuz olduğunu görebiliyorum."

Dediği şeyle tam gözlerine baktım bir süre.

"Doğru, böyle yerleri sevmediğim için burada olmaktan mutlu değilim."

"Kaçırayım mı seni? Ne dersin?"

Diyerek gülmüştü. Bende arkama yaslandım.

"Hm... Neden olmasın?"

O da bu dediğime gülüp bacağımı sıkmıştı.

"Nereye kaçırmamı isterdin?"

"Uzak bir yere, hemde çok uzak."

Bacağımdaki elini belime sarıp kendisine çekmişti.

"Gidelim o halde, çok uzak bir yere. Ne dersin?"

Gözlerim ona çıktı.

"Sadece ikimiz, baş başa? Ha?"

"Elbette, sadece biz ve bizim sevgimiz."

Dediğine alt dudağımı ağzımın içine çekip kısaca ısırarak emdim ve serbest bıraktım. Kafamı ona çevirdim.

"Gidelim, Sam."

Sırıtıp ayağa kalkmıştı. Bende kalkınca gözler bize dönmüştü.

"Hey hey! Nereye?"

Mavi saçlı Jisung sorunca gözüm ona döndü.

"Gece uzun."

Demişti Hyunjin gülerek. Bende dirseğimle karnına vurdum.

"Saçmalama Sam."

"Her neyse, çift erken ayrılıyor?"

Bu sefer mor saçlı Minho gülerek diyince göz devirdim.

"Eve gidip dinlenmek istiyorum. Bu gece için teşekkür ederim."

Dedim nazikçe.

"Gecenin devamında Hyunjin'e de teşekkür edersin."

Ryujin gülerek söylediğinde hepsi bize gülmüştü. Yüzümü astım.

"Sizi fesat düşünceleriniz ile başbaşa bırakıyoruz. Ve sevgilimi de koluma takıp gidiyorum."

Dedim Hyunjin'in koluna girerken. Hyunjin'de eğilip saçlarımı öpmüştü. Hepsi bize veda edince bizde çıkıp arabaya binmiştik.

"Dövme yaptırmak istiyorum."

Bu cümlemle Hyunjin bana dönmüştü.

"Nereden çıktı şimdi?"

"Öyle, bir anda değil. Uzun zamandır düşünüyordum ama cesaret edememiştim. Birde iyi bir dövmeci bulur muyum sıkıntısı vardı."

"Ben dövme yapmayı biliyorum."

Gözlerim şaşkınlıkla ona döndü.

"Öyle mi?"