Car Race ^HyunLix^

★²⁹

Bir kaç ay sonra

Hyunjin ile evlenmiştik. Büyük evlilik törenleri sevmediğim için kısa bir törendi bizim için. Arkadaşlarımızla birlikte bir tören olmuştu. Ve evleneli 2 ay olmuştu çoktan. Yeni bir ev alıp taşınmış ve ikimizin de zevkine göre döşemiştik. Bu sürede elbette bir çocuk düşünmüştük. Şu an elimdeki ters duran teste bakıyordum. İçimden Tanrı'ya ve İsa'ya yalvarıyordum.

Sakince kendime çevirip bakmamla dudaklarımı ısırmıştım. Çift çizgi vardı! Tanrım...! Hızla aşağı kata inmiştim. Elimdeki test ile ama Hyunjin'i görememiştim. Dışarı mı çıkmıştı? Hemen cebimden telefonumu çıkarıp açtım.

En son bir sosyal medyada olduğum için ve telefonun kapanıp tekrar açılması ile akış yenilenmişti. Takmayıp rehbere girecektim ama Sam adını görmemle kaşlarımı çatmıştım. Hızla gönderiyi okumaya başladım.

Kazadan sonra ortalıkta görünmeyen ünlü yarışmacı Hwang Sam uzun bir aradan sonra yarışlara tekrar katılmaya başladı. Yine birincilikleri almaya devam ediyor! İşte son 5 yarışın görüntüleri!

Görüntülere baktığımda daha önce görmediğim bir arabası olduğunu fark etmiştim. Kaşlarım daha da çatılırken elimdeki testi cebime koyup gittim ve kanepeye oturdum. Bir kaç video ve fotoğraf vardı. Bana neden söylememişti? Ayrıca ben onu bu konuda uyarmıştım!

Anahtar sesiyle gözlerim evin giriş kapısına döndüm. Hyunjin içeriye girmişti. Yağan yağmur dolayısıyla ıslanan kırmızı saçlarını karıştırmış ve üzerindeki siyah deri ceketi çıkartıp askılığa asmıştı. Ve ayakkabılarını çıkartmıştı.

"Güzelim, ne yapıyorsun?"

"Neredesin sen?"

Gülümseyerek elindeki poşeti göstermişti. Çatık kaşlarımla gözlerim poşeti buldu.

"Tatlı almaya gitmiştim, dün gece canının çektiğini söyleyince."

Yavaşça ayağa kalkıp yanına gidince bana sarılmak istedi ama geri çekilip telefonun ekranını ona gösterdim.

"Bu ne Hyunjin?"

Gözleri telefona dönerken yüzündeki gülümseme silinmişti.

"Ben seninle bu konuyu konuştum. Lakin beni bir çocuk gibi dinlememekte ısrarcısın! Bunu neden bize yapıyorsun Hyunjin!?"

Gözleri tekrar gözlerime tırmandı.

"Bebeğim, öncekinden daha dikkatliyim gerçekten! Korkma bu kadar."

"Hayır Hyunjin, hayır. Dikkatli olman kazayı önlemez. Tabi sen o anki korkularımı hissetmedin! Hastane koridorlarında beklemedin! Ama ben... Ben seni bekledim!"

Şu an çok sinirlenmiştim.

"Bak haklısın ama ben-"

"Ne sen!? Bunu benden bile gizledin! Korkularımı bilmene rağmen beni düşünmedin sen!"

Bana tekrar bir adım atıp sarılmak isteyince geri çekildim.

"Dokunma bana! Her yarış günü arkadaşlarımın yanına diyerek yarışlara gidiyordun ha? Bugün bu yalanı söyleyen ilerde neler yapmaz acaba!?"