Car Race ^HyunLix^

★²

"Başla!"

Kelimeyi duyar duymaz gaza basmıştım. Yol çok uzun değildi. Kısa mesafeydi. Ellerim direksiyonu sıkı sıkı kavramış, nefesimi tutmuştum. Karşıda mavi bir bayrak sallayan kişi görmemle dönmem gerektiğini anladım. Hyunjin benden öndeydi. Bu biraz beni strese sokmuştu.

Direksiyonu kırıp u dönüşü yapmıştım. Yaptığım gibi gözlerimi kapattım direksiyonu düz bir şekilde tuttum ve gaza daha da yüklendim. Hayatımda hiç bu kadar hız yapmamıştım.

Kalbim korku ile çarpıyordu. Ya duramazsam? Kaza yaparsam? Diye düşünüyordum. Sesler çok yükselmişti. Bu garip geldiği için gözlerimi açtım. Bitiş çizgisine az kalmıştı. Karşıda biri bizi karşılamak için bekliyordu.

Aynadan arkaya baktım. Hyunjin ile aramızda çok yoktu. Ama benden arkadaydı. Gaza daha da yüklendim bir anda. Ve çizgiyi hızla geçmiştim. Yanıma baktığım zaman ilk Hyunjin ile aynı anda geçtiğimi düşünmüştüm.

İkimizde aynı anda durduğumuz için ortamda lastik sesleri yankı yapmıştı. Sonunda durduğumuzda ikimizde indik ve birbirimize baktık.

"Garip bir şekilde aralarında saliseler var! Birazdan sonuç incelenip kazanan sizinle açıklanacak!"

Demişti sunucu. Elimdeki arabanın anahtarını sıkı sıkı tutuyordum. Etrafta gözlerimi gezdirdiğim zaman buraya gelmeye çalışan Jimin ve Jennie'yi gördüm. Ama siyah takım elbiseli iri yarı bir adam izin vermiyordu. Yavaşça yanların gideceğim sırada bana seslenen Sam ile durdum.

"İsimsiz çocuk."

Yavaşça arkamı döndüm. Bana yaklaşmış ve önümde durup kollarını bağlamıştı.

"Ne dersin? Hangimiz kazanır?"

"Tanrı kimin kaderine kazanmayı yazdı bilmiyorum."

Yandan gülmüştü.

"Çok dindarsın galiba?"

"Elbette."

Omuz silkmişti.

"İsmini bana bahşetmek istemez misin?"

Demişti.

"Lee Felix."

Dedim kısaca.

"Lee Felix..."

Diye beni tekrar etmişti. Bende kafamı sallayıp tekrar arkama bakmaya başladım.

"Nereye bakıyorsun öyle?"

"Arkadaşlarım orada kaldılar."

"Ne onlar girebilir, ne de sen çıkabilirsin."

"Neden böyle bir yasak var?"

"Hile olmaması için yasak. Sonuç açıklanana kadar yarışmacılar yarış pistinde durmalı."

Kafamı salladım ve gözlerim arabama döndü. Bir kaç kişi ikimizin de arabamızın lastiklerini değiştiriyordu. Çünkü ani fren yapmamız ile lastikler eminim zarar görmüştür.

"Ailen ile mi yaşıyorsun?"

Gözlerim bu sefer ona dönmüştü.

"Hayır, ailem ile yaşamıyorum."

"Yabancı gibisin?"

"Annem yabancı."

Demiştim kısaca. O da kafasını sallamıştı.

"Ailen nerede peki?"

"Neden bu kadar beni merak ettin?"

Diye sormuştum. Biraz bu konular beni rahatsız ediyordu.