Vien'den
Sabah alarmımın sesiyle değil annemin sesiyle uyanmıştım.
L:Vien, hadi kalk kızım.
Sadece mırıldanmakla yetindim.En azından bir gün okula gitmesem ve annemle vakit geçirsem olmaz mı?
L:Hadi koca kız, ben gelene kadar üzerini giyinmiş ve yataktan çıkmış ol.
Örgülü saçlarımın arasına bir öpücük bıraktıktan sonra yatağımda ki ağırlığın hafiflediğini hissettim.Kapı kapanma sesini de duyduktan sonra odamdan çıktığını anladım.
Park Lila, kendisi 5 yıldır vaftiz annem.Bir tane öz oğlu olduğunu biliyorum ama ne ben onun ismini biliyorum ne de o beni biliyor.Aslına bakarsanız bunu bilmemesini ben istemiştim.
Neyse bence konumuz bu değil.Annem bir psikolog, hemde ülkenin en iyilerinden.Zaten onunla bu şekilde tanışmıştım.Dedem 15 yaşıma geldiğimde psikolojimde bazı sıkıntılar olduğunu söylemişti.
Ardından dedem, avukatı Bay Park ile konuşmuş.O da karısının uzman bir psikolog olduğunu söylemişti.Tanışmamız bu şekilde olmuştu.
Bir süre sonra bana kendisinin oğlundan başka çocuğu olamayacağını söylemişti.Hayali işe hep bir kız çocuğunun olmasını istediğini dr belirtmişti.
Bunu konuştuktan 2 gün sonra gelip vaftiz annem olup olamayacağını sormuş ve bende kabul etmiştim.Birbirimizin yaralarını sarmıştık, sarıyor ve saracaktık.
Yatağımdan kalkıp banyoya girdim.Rutin işlerimden sonra kahkülümü bigudiye sardım.Saçlarım iki yandan balık sırtı örülmüştü.Annem saçım ıslakken ve sıkı ördüğü için aynı şekilde duruyorlardı.Zaten kafamı kapattığım için aynı şekilde bıraktım.
Banyodan çıktıktan sonra üzerime krem kargo pantolonum, beyaz uzun ve oversize kapşonlumu giydim.İçime son olarak sıfır kol beyaz t-shirt giydikten sonra odamdan çıktım.
Burnuma gelen güzel kokular ile annemin kahvaltı hazırladığını anladım ki o sırada beni fark etmediğinden çağırdı.
L:Vien hadi kızım, geç kalıcaksın.
Vn:Geldim geldim.
Masayı görmem ile normalde asla uyanır uyanmaz yemek yemeyen ben küçük küçük aşırmaya başlamıştım bile.
L:Dıt.Oturda ye.
Elime vurup söylediği üzerine bende hemen oturdum.Annemde karşıma oturunca ben yemek yemeye o ise beni izleyerek konuşmaya başladı.
L:Saçlarını açmayacak mısın?
Vn:Hayır.
L:Neden?
Gülerek sorduğu soruya neden güldüğünü biliyordum.Çünkü ne olursa olsun saçlarımı ördüğü günün ertesi de aynı şekilde kullanırdım.
Vn:Sen ördün çünkü.Ayrıca çok yakışıyorlar bana.
Gülerek kafa sallamasıyla yemek yemeye başladı.
Vn:Ben birazdan okula gideceğim.Sen ne zaman gideceksin anne?
L:Bende sen çıktıktan sonra çıkarım.Hem hastam var hem min merak etmiştir.
Min, annemin oğlunun adıydı daha doğrusu adının kısaltması.İlk zamanlar şimdilik ikimizde birbirimizi bilmeyelim demiştim.Ergendik ve öyle bir durumda oğlunun beni sevmemesinden korkuyordum.Annemde adında Min olduğunu ve yanında sadece Min diyerek bashedeceğiz demişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dᴀɴꜱᴄ̧ı ᴠᴇ Yᴏ̈ɴᴇᴛᴍᴇɴ'ɪɴ Sᴏɴꜱᴜᴢ Aꜱ̧ᴋı/MYG
Fiksi Penggemar~~~ -Sᴇᴠɪʟᴍᴇᴋ ɪᴄ̧ɪɴ ʏᴇᴛᴇʀɪ ᴋᴀᴅᴀʀ ɢᴜ̈ᴢᴇʟ ᴏʟᴍᴀᴅıɢ̆ıᴍıɴ ғᴀʀᴋıɴᴅᴀʏıᴍ ʙᴜ ʏᴜ̈ᴢᴅᴇɴ ꜱᴇᴠᴍᴇᴋ ɪᴄ̧ɪɴ ʏᴜ̈ᴢᴜ̈ᴍ ᴠᴇ ᴄᴇꜱᴀʀᴇᴛɪᴍ ʏᴏᴋ.. +Aᴋꜱɪɴᴇ ᴏ ᴋᴀᴅᴀʀ ɢᴜ̈ᴢᴇʟꜱɪɴ ᴋɪ ᴠᴇ ʙᴜ ᴛᴀꜱ̧ ᴋᴀʟʙɪᴍ ꜱᴇɴɪ ɢᴏ̈ʀᴜ̈ɴᴄᴇ ᴏ̈ʏʟᴇ ʙɪʀ ᴀᴛıʏᴏʀ ᴋɪ ꜱᴀɴıʀꜱıɴ ᴅᴜ̈ɴʏᴀ ʏıᴋıʟıʏᴏʀ... ~~~ Göz yaşlarım firar...
