තවත් සතියක් හරි වේගෙන් ගෙවිලා යද්දී මේ සතියට හැමෝගෙම ජීවිත වල මොනාමහරි විශේෂ දෙයක් වුනා. සමහර අයට ඒ දේවල් දුක හිතෙන දේවල් වුනත් සමහර අයට ඒවා සතුටු හිතෙන දෙයක් වුනා.
මන් ඒ හැමදේම එකින් එක කියන්නම්.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ස්වප්නා හිටියේ වතුරේ ගිලිලා. එයාට හුස්ම අල්ලගන්න උඩට පීනලා යන්නත් විදිහක් තිබුනේ නෑ. එයාට දැනුනෙම අත් වගයක් ඇවිත් එයාව තද කරලා අල්ලගෙන වගේ. දගලලා දගලලා ගොඩ ඒමක් නැති තැන ස්වප්නා ඇස් දෙක පියාගත්තා. එයාට මතක විදිහට එයා රෑ නිදාගන්න කියලා කාමරේට ඇවිත් ලොකු හුස්මක් පහත දැම්මා විතරයි. කතා පොත්වල තියෙනවා වගේ එයා ඇස් ඇරලා බලද්දී හිටියේ වතුරේ ගිලිලා.
මේ වෙලාවේ ළමයි ටික නිදිද නැද්ද කියලා පුරුද්දක් විදිහට ළමයිගේ කාමර ලගින් වටයක් දාන්න යන සුපුනා දැක්කේ පාන්දර දෙගොඩ හරියෙත් ලයිට් දාලා තාමත් දොර භාගෙට ඇරගෙන තියෙන ස්වප්නාගේ කාමරේ.
ඉතින් සුපුනා භාගෙට ඇරිලා තිබුන දොරත් ඇරන් ඇතුලට යද්දී දැක්කේ හුස්ම ගන්න බැරුව හොඳටම දාඩිය දාගෙන බිම ඉදන් දගලන ස්වප්නා.
"දෙය්යනේ දරුවෝ!!" සුපුනා කෑ ගහගෙන ගිහින් ස්වප්නා ළග දණගහගත්තා. ඊටපස්සේ එයා ස්වප්නාගේ ඔලුව පරිස්සමින් එයාගේ උකුල උඩින් තියාගෙන ස්වප්නාගේ කම්මුලට තට්ටු දැම්මා.
ස්වප්නාගේ ප්‍රශ්නේ මොකක්ද කියන්න හරියටම නොදන්නවා වුනත් වචනෙකින් හරි දරුවට සහනයක්‌ වෙන්න හිතාගෙන කලින් දවසක සුපුනා එයාගේ ලොකු දුවත් එක්ක නිදහස් පාඩුවේ කතා කරද්දී වුනත් සුපුනා වචන එක්ක හරි පරෙස්සම් වුනා. මොකද දරුවෝ කොච්චර වැඩි වියට ගියත් අම්මලා තාත්තාලට තාමත් එයාලව පේන්නේ හරි පොඩියට. ඉතින් මලක් වගේ හදපු එකම දුවත් දැන් පරවුණ මලක් වගේ බිම වැතිරිලා අසිහියෙන් ඉද්දී සුපුනාගේ පපුව එතනම නතර වුනා වගේ වුනා.
"ස්වප්නා ඉන්හේලර්ස් පාවිච්චි කරන්නේ නෑ නේ.." කල්පනා කරන්න වෙලාවක් නැති තැන එයා උඩ තට්ටුවේ ඉදගෙනම කෑ ගැහුවේ කවුරුහරි මෙතනට ඒවි කියන බලාපොරොත්තුවෙන්.
YOU ARE READING
𝐀𝐬𝐡𝐚𝐧𝐲𝐚-
Randomමේකනේ අපේ ගෙදර ඔය ළමයි මරන් කාගෙන එයාලගේ වචනවලට ගරු නොකර ඉන්න සීන් නෑ නේ. එකෙන්ම හරි නිදහස් තැනක්. ප්‍රශ්න නෑ. හරි සිම්පල්!
