Μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος

Η ζωη μακρια ο ενας απο τον αλλο

Ο Κανελλος βγήκε τριτη φορά να τον φωνάξει εκείνο το βράδυ, τον βρήκε ακριβως στην ίδια στάση που τον είχε αφήσει. Να κοιτάει την φωτιά χαμένος στις σκέψεις του.

Αναστέναξε.

«Έλα να φας πια», του ειπε ήρεμα. «Τι να σε κάνω χωρίς δυνάμεις;»

Ο Αντρει σήκωσε το κεφάλι του και κοιταξε αδιάφορα τον Κανελλο. Άφησε το τσιγάρο να πέσει από το στόμα του μέσα στην φωτιά και του έγνεψε καταφατικά.

Ποιο τσιγάρο ήταν αυτό που έκανε σήμερα; Είχε χάσει το μέτρημα πλέον.

Ο Κανελλος μπηκε μέσα χωρίς δεύτερη κουβέντα. Μα κανένας δεν ελεγε παραπάνω κουβέντες πλέον από όσες χρειαζόταν στον Αντρει.

Τα βασικά, αυτά που έπρεπε, να υπάρχει μια επικοινωνία. Ήταν οικογένεια μα προτιμούσαν να τον αφήνουν στην ησυχία του.

Στην ησυχία του...

Την μισούσε την ησυχία. Αυτό το αδιαπέραστο κενό που ένιωθε, την αίσθηση ότι το αύριο υπήρχε χωρίς καμία αιτία. Την αίσθηση της ζωής του να περνάει μπροστά από τα ματια του κάθε μέρα και εκείνος να μην μπορεί να κάνει τίποτα για να την τερματίσει. Να φτάσει στο μηδέν.

Να φύγει να τελειώνει.

Δεν μπορούσε να φύγει. Εκείνος δεν το επέτρεπε στον εαυτό του να φύγει. Οχι ακόμα. Οχι χωρίς μάχη.

Ακόμα και στα χειρότερα που είχε υπάρξει ποτε, ήταν πολύ περήφανος για να σταματήσει την ζωή του, παρόλο που δεν ζούσε. Ήταν πολύ περήφανος για να φύγει χωρίς να προσφέρει.

Και αυτό έκανε τώρα. Προσέφερε. Προσέφερε παρόλο που φαινοταν να είχε κουραστεί από την ίδια την ζωή, τις αμέτρητες μαχες, τους βομβαρδισμούς και τον πόνο.

Είχε κουραστεί. Είχε ταλαιπωρηθεί. Και συνεχιζε να προσπαθεί.

Να προσπαθεί για τον κόσμο που είχε οραματιστεί η γυναίκα του. Τον κόσμο που είχε οραματιστεί και εκείνος χρονια τώρα.

Αυτό θα πρόσφερε στο παιδι τους και μετά ας παραιτούνταν από αυτήν την ζωή. Ας παραιτούνταν. Ας ήξερε μόνο ότι ο Τζανετος θα ζούσε καλά και ας έφευγε μετά.

Έψαχνε λόγους να παλέψει και είχε.

Επιθυμίες δεν είχε, όνειρα δεν είχε. Έφυγε εκείνη και τα πήρε όλα μαζί της.

Ήρθε, έφερε ξανά την χαρά στην ζωή του, την διάθεση για να ζησει και είχε φύγει παίρνοντας μαζί της κάθε ελπίδα. Κάθε ονειρο, κάθε τι ομορφο που είχε παραμένει μέσα του.