လရောင်အောက်က ဂျေရူ ဟာ ပရန်တစ်သက်မမေ့မယ့် အလှတရား။
ဒီလိုမလုပ်ကြခင်မှာသေချာပေါက်ပြောချင်တဲ့စကားတစ်ခွန်းရှိသည်။
"ငါနင့်ကိုချစ်တယ်ဂျေရူ"
ဂျေရူဟာ ခေါင်းသာငြိမ့်ပြသည်။ရှက်နေသည်လို့ပရန်ထင်ပါတယ်။ဒါဆိုအချစ်နွံထဲခုန်ဆင်းဖို့လုံလောက်ပြီလေ။မဟုတ်ရင် နစ်နာသူက သူမလေးကိုယ်တိုင်ပဲမလား။
ထို့နောက်နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ယူရင်း ရင်သားတွေဆီလက်တစ်ဖက်က နယ်ချဲ့သည်။အိထွေးနေတဲ့အထိအတွေ့ကြောင့် ပရန်အသာညှစ်လိုက်တော့ သူမဆီက အသံထွက်လာသည်။
"အ့ ပရန်!''
သူမရဲ့ငြီးသံလေးက ပရန့်ကိုတက်ကြွစေသည်။
အနမ်းတွေကိုရပ်စဲပြီး တောင်တန်းနယ် မြေကပန်းနုရောင်ထိပ်ခေါင်းလေးကိုအသာစုပ်ယူလိုက်တော့ အထိန်းအကွပ်မဲ့သွားတဲ့ သူမ ငြီးသံတွေဟာအတိုင်းသား။
"ဟမ်း.!!ဖြေးဖြေး"
စိတ်ကြိုက် ပြုမူပြီး သူမ ဝမ်းသားရှပ်ရှပ်လေးပေါ်အနမ်းခြွေတော့တွန့်ခနဲ။
သူမရဲ့ပန်းနုရောင်နယ်မြေလေးဟာ တကယ်ကိုမထိရက်စရာ။ အနုပညာမြောက်တဲ့လက်ရာတစ်ခုလိုပဲ။
ပွင့်ဖက်လွှာ လေးကိုဆုပ်ယူလိုက်တော့ သူမလေးဟာ အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ထားသည်။
"အင်း....!!!"
အတွင်းထဲထိလျှာဖျားတိုးဝင်ကာ နယ်ချဲ့တော့ ကိုယ့်နာမည်ကိုခေါ်ငြီးလာသည်။
"ပရန်...အာ့...ဟာ့!!"
လျှာကိုခပ်သွက်သွက်လှုပ်ရှားတော့ပရန့်ခေါင်းကိုကိုင်ကာဆံပင်တွေကိုထိုးဖွလာသည်။
ထို့နောက်လွတ်ထွက်မှာစိုးသည့်အလားဖိကိုင်ထားသည်။
"မရပ် လိုက် နဲ့ ..အာ့ .ဟမ်း"
သူမလေးကောင်းနေတာသိသည်။ပိုကောင်းစေချင်တဲ့စိတ်စေတနာလည်းရှိသည်မို့ ကိုယ်လက့်ချောင်းရှည်ရှည်တွေဟာ သူမအသားစိုင်ထဲသို့နစ်မြုပ်သွားသည်။
YOU ARE READING
Birds of a feather
Short Story"အကြောင်းအမျိုးမျိုးရှိတဲ့အခါ ငါ့ကိုလာရှာပါ ဂျေရူ" "အကြောင်းမရှိခဲ့ရင်ရော?" "မင်းဖြစ်နေလို့ကို ငါ့ကိုလာရှာပါ အချိန်မရွေး မင်းဖြစ်နေလို့ပါ" 🌻🌻🌻
