ကြည့်မရတဲ့မျိုးမစစ်တွေရဲ့ခေါင်းဆောင်ဟာ အဆောင်အယောင်တွေနဲ့။
မြင်းကိုစီးလာတဲ့မွန်ဂို စစ်ဗိုလ်ရဲ့ ပုခုံးထင်ကကြယ်ကလေးပင် တလက်လက်ထ၍ တောက်ပြောင်နေသယောင်။
အဟက်..ရွံစရာလေး။
ပရန်နှုတ်ခမ်းကိုတစ်ကိုယ်တည်း မဲ့ပစ်လိုက်သည်။
ဆေးပစ္စည်းရိက္ခာတွေသယ်လာတဲ့ မြင်းလှည်းတွေဟာ နောက်မှာအစီအရီ။
ထင်ထားတာထက်တောင်ဒီကောင်တွေသယ်လာတာများပုံရသည်။
ပရန်အချက်ပြလိုက်တာနဲ့အဖွဲ့သားတွေဟာလှုပ်ရှား တော့သည်။
"ယား !!!!"
"ကျား!!!!"
အော်ဟစ် မာန်သွင်းကာ စစ်ဗိုလ်ကိုပြေးလုံးတော့သည်။
"ဒိုင်း!!!"
"ဒိုင်း!!"
"ဒိုင်း!!!"
မြင်လိုက်တဲ့ နောက်ပါခွေးတွေဟာလည်းငြိမ်မခံ ထပစ်ကြတော့ လီခတ် တောင်ကြားမှာ တစ်တောင်လုံးဟိန်းထွက်သွားသည်။
ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်နေတုန်း အဖွဲ့နှစ်က ပါလာတဲ့ဆေး ပစ္စည်း ရိက္ခာတွေကို ယူသည်။
မွန်ဂိုတွေ ခမျာ ပြန်ပဲတိုက်ရမလို ပါလာတဲ့ ပစ္စည်းပဲ ပြန်လုရမလိုနဲ့ ဗျာများကုန်သည်။
"ဟ လုပ်ကြ ပါဦးဟ!!!!"
မွန်ဂိုစစ်သွားတွေရဲ့အော်သံ။
"ဒိုင်း!!!"
မွန်ဂိုတပ်သားတစ်ယောက်ရဲ့ ကျည်ဆံကပရန့်လက်မောင်း ကိုလာထိသည်။ ပူခနဲဖြစ်သွားသော်လည်း ဂရုမစိုက်အား။
"သခင်မလေး"
ဂျောင်ရဲ့ စိုးရိမ်တကြီးအော်သံကြားလိုက်ပေမဲ့။
ပရန်ကတော့ ထိထိ မိမိ မွန်ဂို စစ်ဗိုလ်ရဲ့လည်ပင်းပေါ်ဓားတင်ထားလိုက်နိုင်ပြီ။
YOU ARE READING
Birds of a feather
Short Story"အကြောင်းအမျိုးမျိုးရှိတဲ့အခါ ငါ့ကိုလာရှာပါ ဂျေရူ" "အကြောင်းမရှိခဲ့ရင်ရော?" "မင်းဖြစ်နေလို့ကို ငါ့ကိုလာရှာပါ အချိန်မရွေး မင်းဖြစ်နေလို့ပါ" 🌻🌻🌻
