-SAUDADE-

4.Bölüm

SELAMMM

Oy ve yorumlarınızı büyük bir merakla bekliyorum ♥️

Oy verenlere şimdiden teşekkür ederim ❤️

- Keyifli okumalar -

Saçların ıslanır,ellerin bana bağlanır. Utanıp söylemez diz çöküp sana yalvarır.

Radyodan yükselen şarkının sözlerini ağır ağır tekrarladım. Arabanın hızını arttırdıkça, ikisinin birleşen ellerini hatırlamak ızdıraptan farksızdı. Gördüğüm lambalarla hızımı azalttım ve sonunda kırmızı ışıkta tamamen durdum. Radyoda çalan şarkı değişmişti.

Titrek bir nefes aldım. Bir elim, benden izinsiz göğsüme doğru yöneldi; düşündüğümden bağımsız olarak elimi oraya bastırdım. Sanki ne kadar sert bastırırsam acım o kadar hafifleyecek gibi hissediyordum ya da öyle olmasını istiyordum.

Arabayı tekrar çalıştırdığımda, kliniğe yaklaşmış olduğumu fark edip kendimi toparlamaya çalıştım.

Klinik binasını görebildiğimde, içimde bir miktar rahatlama hissettim. Arabayı park ederken ellerim titremiş, ne yapacağımı bilmez bir halde kapıdan çıkmaya çalışmıştım.

Derin bir nefes alarak kendimi sakinleştirmeye çalıştım, ama kalbim büyük bir hızla çarpıyordu.
Aldığım temiz havayla üzerimi düzeltip hiç bir şey yokmuş gibi gülümsedim ve kliniğin kapısından içeri girdim.

Klinikteki resepsiyon görevlisiyle selamlaştım, fakat sözlerim boğazımda düğümlendi. Merdivenleri ağır ağır çıkarken karşılaştığım arkadaşlarıma selam verip odama yöneldim. Seansın başlamasına dakikalar vardı ve ben odama daha yeni girmiştim.

Sungur'un beni bu denli dağıtmasına izin vermek, kendime yaptığım en acımasız şey olabilirdi.

Çantamı odamdaki askılığa astıktan sonra masama yöneldim. Seans için gerekli hazırlıkları yapıp, koltuğuma oturdum. Telefonumu sessize alıp çekmeceye koyduktan sonra, kapının iki kez tıklanmasıyla birlikte ayağa kalkıp derin bir nefes aldım.

Kapı birkaç saniye sonra açıldığında, içeriye son iki aydır düzenli olarak seans yaptığımız Tuğba Hanım girmişti. Hızla gülümseyip yüzümdeki hissizlik maskesini kenara attım. Samimi bir gülümseme ile elini uzattı ve sıkmamı bekledi.

Hiç tereddüt etmeden elini tuttum ve sıkmamla birlikte, elini çeken ilk kişi Tuğba Hanım oldu. Bu anlık çekilme, aramızdaki gerilimin bir yansıması gibi görünüyordu, ama ben bu durumu hemen normalleştirmek için derin bir nefes alarak, ona oturması için işaret ettim.

“Hoş geldiniz, Tuğba Hanım,” dedim, dostane bir şekilde. “Nasıl hissediyorsunuz bu hafta?”

Tuğba Hanım, gözleri hafifçe kaçırarak oturdu ve derin bir nefes aldı. “Biraz karmaşık hissediyorum,” dedi.

“Bu tamamen anlaşılır,” dedim, empatik bir ses tonuyla.

“Geçirdiğiniz zor zamanlar, duygusal olarak sizi etkileyebilir. Her ne kadar karmaşık hissediyor olsanızda bu çözülemeyecek bir şey değil. Önceki seanstan sonra neler yaşadığınızı anlatmak ister misiniz? ”

Tuğba Hanım, derin bir nefes alarak konuşmaya başladı,

"Bildiğiniz gibi boşanma aşamasındayım, ailemin her ne kadar yanımda olduğunu bilsemde hislerim bilmenin yetmediğini fısıldıyor bana. Babamın suçlayıcı bakışları ve annemin en ufak tartışmada ortaya çıkan imaları bana yanlış bir şey yaptığımı düşündürtüyor."