CHAPTER 27- A Signal

1K 33 0
                                    

ONCE A GANGSTER LOVES

CHAPTER 27

Shazney's Mom: Cathryn's POV

"Nasaan si Kaycee?" Saad ko nang pumasok ako sa kotse niya. He didn't response to me, instead he started the engine. "Nasaan ang asawa mo?" Pag-uulit ko. Doon niya lang ako pinansin nang magsalita ulit ako.

"She's in the hospital." I gasped.

"Is she getting treatments?"

He sighed. "She is."

Humalukipkip ako at tiningnan siya ng seryoso. "I can't do this anymore Drew." Napalingon siya akin at bakas sa mukha niya ang pagkabigla.

"Cathryn, don't say that. Dahil ba may sakit si Kaycee?" He laughed in disbelief. "Kaya nga ipagpapatuloy natin ang naudlot nating relasyon noon dahil parehas ng wala--"

"Buhay pa ang asawa mo, Drew. At isa pa, natauhan na ako. Let's just stop this," saad ko at akmang bubuksan na ang pinto ng kotse pero bigla niya itong ini-lock. I looked at him in disbelief. "Drew," I called him with a warning tone.

I saw him gulped and said, "no. I will not lose you again."

"You're just lost. Grab the map habang binibigay pa sayo and go back to the right place where you were really belong."

He closed his fist and looked at me with his eyes almost blazing fire. "I'm not lost Cathryn. I've been wanting to go back to you! We've done this far and I will not let it be wasted."

"Drew..." Nag-iba ang hitsura niya ng tawagin ko siya sa mahinahong boses pero nanatiling nakayukom ang kamao niya. I glanced at him and saw that he's waiting to hear what I'm about to say. Huminga ako ng malalim at pinagmasdan ang litrato ng tatlo kong anak na wallpaper ko sa cellphone ko nung bata pa sila.

"Mukhang nagkakamabutihan na ang mga anak natin." Tapos ay nilingon ko siya. Nakita ko ang pagtataka sa mukha niya at ang paghigpit ng pagkakayukom ng kamao niya. "Maybe, we're just bound to bump into each other and there's no beyond than that."

[Shazney's POV]

Nagising ako at pagmulat ko ng mga mata ko ay tumambad saakin ang isang puting kisame. I roamed around my eyes and saw my mom, Clinton, and the other Black Label members. They were all surprised when they saw me moving.

My mom went to me first followed by Clinton.

"Are you now okay?" Mom said as she caress my cheeks.

Sinubukan kong umupo ng maayos bago nagsalita. "I'm okay," I said while trying to recall what happened before I got here.

"Hindi mo ba nakita kung sino ang pumasok sa bahay niyo?" Wika ni Clinton. Umiling ako sakaniya. I didn't step out of my room kaya hindi ko rin alam kung ano talagang nangyari sa bahay.

They asked me questions after kong magising and I just kept on answering them pero the whole time, I wanted to ask them why Kaisler isn't around. After a few minutes ay may dumating na dalawang police at gaya nila Mommy kanina, they just asked me some questions at umalis na rin.

The doctor said I can go home na after kong magising kaya hindi ako nagtagal sa hospital. That midnight ay umuwi rin ako ng bahay. Noong pauwi na kami saka ako nagkaroon ng pagkakataong magtanong kung nasaan si Kaisler.

"Sinugod ang Tita Kaycee mo sa hospital kaya wala siya. He's probably going to stay at the hospital kaya kami muna ni Clinton ang sasama sa'yo sa bahay niyo," sagot sakin ni Mommy.

"What happened to Tita? Is her situation getting worse?" My mom nodded her head at me slowly. My jaw dropped. "How bad is it? Can we visit her now?"

"She's getting treatments as of now. I can't say how's her situation looks like right now. Let's just hope for her recovering.  And sorry sweetie but we can't visit her now. Maybe tomorrow kapag hindi pa siya nadi-discharge, okay?"

Pagkarating namin sa bahay malinis na ito. Wala na yung mga gamit na naka-kalat raw dito kanina. Siguro pinalinis agad nila.

Clinton went to Kaisler's room at doon daw siya matutulog habang kami ni Mommy ay magkatabing matutulog ngayon sa kwarto ko. And it's been a while since the last time we slept together. The last time was when I'm still a cry-baby kiddo. I missed cuddling my mommy's arms during bed times.

Agad nakatulog ang Mommy ko dahil din siguro sa pagod habang ako naman ay nanatiling gising at nagi-scroll lang sa timeline ko sa Twitter. Hindi na ako makatulog dahil siguro nakatulog na ako kanina at dahil hinihintay kong magreply si Kaisler sa text ko sakaniya.

3AM na pero wala pa rin akong nare-receive na reply mula kay Kaisler. Lowbat na rin ang cellphone ko.

How could he did not text me? Tulog na kaya siya ngayon? Mahimbing kaya ang tulog niya?

The moment I imagined him sleeping peacefully, I blew a wind from my mouth in disbelief. How unfair. Ako hindi makatulog dahil wala siya dito sa bahay at hindi siya nagre-reply sakin tapos siya natutulog ng maayos?

Ugh. Tama na nga 'to. Para akong bata. Mas okay na rin naman kung natutulog siya ng mahimbing. Pero sana naman nagtext man lang siya sakin.

***

"Uy kausapin mo naman ako," wika niya tapos kinalabit ako. Hindi ko pa rin siya kinibo at tinuon pa rin ang atensyon sa cellphone. Bahala siya dyan. Kagabi hindi ako makatulog dahil di siya nagtext sakin. Psh.

"Nakatulog nga kasi ako hindi namalayan."

"You've said that for about 5 times already," wika ko, still looking at my cellphone browsing the internet.

I heard him took a deep breath. "You missed me that much huh?" He said using a teasing tone of voice. He really know how he can get my attention.

"Says who?" Mataray kong saad denying the fact.

"Sus. Deny pa. Tinadtaran mo nga ako ng text kagabi," aniya. Okay so laglagan pala 'to.

Hindi ko siya inimik dahil sa hiya at tumigil ako sa pagkalikot ng cellphone ko. Iniharap niya naman ako sakaniya at ipinatong ang dalawa niyang kamay sa magkabila kong balikat. Nakangisi siya sakin habang nakatingin siya sa mga mata ko.

"Tama naman ako diba?" Aniya. Lalong namula ang mukha ko dahil sa ngiti niya. Gosh. Kung nakatayo siguro kami ngayon baka sumalampak na ko sa sahig dahil nanlambot ang mga tuhod ko sa ngiti niya. Ang gwapo niya nakakainis.

"Oo na tama ka na," I said in defeat. Ngumisi iya at pinisil ang pisngi ko.

"Then say the words," aniya. Habang pisil pisil pa rin ang pisngi ko.

"Ikaw muna," wika ko. Tumawa siya dahil hindi maayos ang pagkaka-pronounce ko dahil pisil-pisil niya pa rin ang pisngi ko. Wow. He's enjoying so much huh.

"I missed you," aniya tapos bigla niya akong hinalikan sa noo. Nanlaki ang mata ko nang ginawa niya iyon. Sinundan ko siya ng tingin. Did he just...

"Ikaw naman," aniya na paran batang excited mabigyan ng candy. I regained my poise and looked at him.

"I missed you, too."

We actually just didn't see each other for some hours yet we feel like we're apart from each other for couple of days. Wow. I can't believe it. I'm inlove with Kaisler Jake. Isang nakakairitang nilalang dahil sa sobrang pagka-arogante, ignorante, at pagiging mahangin niya. We didn't see this coming but we're both happy and satisfied. I hope this happiness will last longer.

***

Nang hapon ay umalis ulit si Kaisler at pumunta sa bahay nila para bisitahin si Tita Kaycee. I wanted to go with him pero nagpa-schedule kasi ako ng check up sa hospital kung saan ako dinala kagabi. I have to know if there's something wrong with my body dahil napapadalas ang pagsama ng pakiramdam ko netong mga nakaraang buwan.

Huminga ako ng malalim bago pumasok sa loob ng kwarto ni Dr. Yoo. Isang neurologist.

"Hello. Come in," wika ni Dr. Yoo habang nakangiti sakin. Nagpasalamat ako sa offer niya at umupo sa harap ng desk niya at nagsimula ng kumabog ang dibdib ko sa kaba. I hope nothing's serious with my condition.

#1: Once A Gangster Loves (WATTYS2020)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon