សូមអភ័យទោសផង ភាគនេះអាចនិងមានពាក្យពេជ្រមិនសមរម្យច្រើន បើអ្នកអានមិនចូលចិត្តត្រង់កន្លែងនិងទេអាចអូសរំលងទៅភាគបន្ទាប់បានណា🚫☺️
សូមអានដោយការទទួលខុសត្រូវ
បន្ទាប់ពីងូតទឹកអស់រយៈពេលមួយពួកគេក៏ចេញមកវិញជុងហ្គុកស្លៀកពាក់ឲ្យនាយតូចរួចរាល់ហើយក៏នាំនាយតូចចុះទៅខាងក្រោមញាំបាយផងដែរ។
"ការងារយ៉ាងមិចហើយជុង?" លោកតាចនឧទានសួរទៅកូនប្រុសពៅ ចង់ពីការងារមានបញ្ហាប៉ុន្មានថ្ងៃនេះ
"ក៏មានបញ្ហារច្រើនហើយខ្ញុំក៏ដោះស្រាយរួចហើយប៉ា!" ជុងហ្គុកឆ្លើយទាំងញញឹម
"បែបនិង ឯងមានដឹងទេថានរណាជាអ្នកធ្វើ?" លោកគីមឧទានសួរម្ដងទៀត
"បាទបង គឺជាលោកកាងអូលៀវ័រ ខ្ញុំក៏មានត្រៀមគម្រោងការចាត់ការបកទៅវាវិញរួចហើយដែរ រងចាំតែថ្ងៃដែលវារលាយប៉ុណ្ណោះ!" ត្រឹមនេះជុងហ្គុកញញឹមចុងមាត់ទឹកមុខគេពេលនេះគួរឲ្យខ្លាចសម្បីតែថេហ្យុងដែរអង្គុយជិតគេនោះក៏រអានិងទឹកមុខជុងហ្គុកពេលនេះដែរ។
"ទុកផ្លូវឲ្យវាខ្លះផងទៅកូន!" លោកតាចនគាត់ដឹងថាជុងហ្គុកប្រាកដជាខឹងខ្លាំងហើយ ដែលអ្នកខាងនោះចង់បំផ្លាចវង់ត្រកូលគេបែបនេះ គាត់ក៏ដឹងថាពេលជុងហ្គុកខឹងខ្លាំងនិងមាមរឿងអីកើតឡើង គាត់ដាស់សតិជុងហ្គុកដែរកុំឲ្យបិទផ្លូបសត្រូវពេក
"មិនអាចទេប៉ា វាធ្វើអីដាក់គ្រួសារយើងខ្លះដល់ពេលដែលវាទទួលកម្មវាវិញហើយ!!" លោកតាចនមិនអាចប្រកែកអ្វីបាន ក៏បណ្ដោយឲ្យនាយក្រាស់ធ្វើទៅគាត់ដឹងហើយថាចរឹកជុងហ្គុកបែបណា ចង់ធ្វើអីគេនិងធ្វើវាមិនឲ្យចាំយូរទេ តែបើគេចេញមុខចម្បាំងហើយ សង្គ្រាមលោកក៏និងកើតឡើងដែរចា៎><
អាហារពេលល្ងាចក៏រួចរាល់ដូចរលូន គ្រប់គ្នាក៏ទៅសម្រាករាងខ្លួន ឯថេហ្គុកក៏ទៅសម្រាកដូចគ្នាដែរ យប់នេះជុងហ្គុកនិងគេងជាមួយនាយតូច គេខានគេងអោបកាយតូចនេះយូរដែរហើយ យប់នេះគេនិងអោបៗឲ្យណែន ឲ្យបាត់ចិត្តដែលនឹកនា។
"ហុឹកៗ ពូឪបថេយ៍ខ្លាំងពេកហើយ ថេយ៍ពិបាកដកដង្ហើមណាស់!" ថេយ៍ពែបមាត់ខំប្រឹងដើរចេញពីការឪបនាយក្រាស់សិនព្រោះពេលនេះគេពិបាកដកដង្ហើមណាស់ជុងហ្គុកឪបរឹតគេខ្លាំងពេកហើយ
