"ពូធ្វើមុខបែបនិងធ្វើអី? ហុឹក ថេយ៍ស្មានតែលោកប៉ាជេស្ដីឲ្យពូ ហុឹកៗ~អាពូឆ្កួត!" ថេយ៍ស្រែកយំ លើកដៃតូចៗទៅវាយដើមទ្រូងជុងហ្គុកឌឹបៗ ដោយចិត្តខឹងដែលជុងហ្គុកលេងអីបែបនេះ
"ហឹសៗ ក្មេងនេះសម្បូរទឹកភ្នែកណាស់ យំៗហុឹកៗ!" ដឹងថាគេយំដូចក្មេងហើយនៅញេះញោះគេទៀតជុងហ្គុកធ្វើត្រាប់តាមពែបមាត់យំដូចនាយតូចដែរ
"ហឹស! ថេយ៍ស្អប់ពូ!" ថេយ៍ក្រវាស់ដៃរជុងហ្គុកចេញបែមុខទៅម្ខាងង៉ក់ងរ ជុងហ្គុកអង្គុយសើចគ្រឺតខ្នាញ់និងនាយតូចជាខ្លាំង |ខ្នាញ់ណាស់អញ| ឃើញក្មេងង៉ក់ងរចឹងហើយ ជុងហ្គុកមិនបានលួងក្មេងទេយកលេបថប់មកចុចមើលការងារសិន ទុកឲ្យក្មេងង៉ក់ងរចឹងទៅ។
"ហុឹកៗ~ អ្ហឹក~!" មើលការងារសុខៗស្រាប់តែលឺសម្លែងយំល្ហិតល្ហៀងក្បែរត្រជាក់ងាកទៅមើលបានដឹងថាក្មេងក្បែរខ្លួនអង្គុយអោបក្បាលជង្គង់ទឹកភ្នែកហូរស្រាកស្រាន្ត ដូចជាកំសត់ណាស់ចឹង
"មិចបានយំ?" ជុងហ្គុកទម្លាក់លេបថប់ទៅម្ខាងបែមកសួរនាយតូច
"ហុឹកៗ~ពូឈប់ស្លាញ់ថេយ៍ អ្ហឹក~ពូអត់លួងថេយ៍ទេ ហុឹកៗ~ អ្ហឹកៗ~" បានគេសួរចឹងយាយពីថាបានចិត្តស្រែកយំរៀបរាប់ឡើងគួរឲ្យអាណិត យំដូចអ្នកណាគេវាយ10ដំបងចឹង ជុងហ្គុកអង្គុយស្ដាប់ក្មេងរៀបរាប់ទាំងយំ យាយពីថាខ្នាញ់អ្ហើយសែនខ្នាញ់
"ពូស្លាញ់ថេយ៍ ស្លាញ់អ្ហើយសែនស្លាញ់" ជុងហ្គុកទាញកាយតូចមកឪបជាប់ទ្រូង ហើយចាប់ថើបថ្ពាល់ក្រពុំដោយមានជាប់ទឹកភ្នែកនោះខ្សឺតៗ
"សម្បូទឹកភ្នែកមេស៎ហាស៎? នេះធំហើយយំដូចកូនក្មេង!"
"ថេយ៍ ថេយ៍មិនទាន់ធំឯណា មើលនែ៎ថេយ៍នៅ
តូចៗនុង!" ទឹកភ្នែកហូរមិនទាន់និងស្ងូតផង ឥឡូវងើបក្រវីខ្លួនឲ្យលោកពូមើលញញឹមប្រប្រាយ ចង់យំៗចង់សើចៗ ចង់ខឹងៗ
"អ្ហាយ!! ពូនាំថេយ៍ទៅណា?" ដោយចិត្តខ្នាញ់និងក្មេងនេះទ្រាំមិនបាន ជុងហ្គុកស្ទុះងើបទៅបីកាយតូចនោះ
"ទៅឆុងមី!"
"ឆុងមីអីពូ អត់ទេ ថេយ៍មិនឆុងមីទៀតទេពូ!"
