//ពេលយប់\\
ញាំបាយជុំគ្នារួចរាល់ពួកគេក៏លើងទៅបន្ទប់សម្រាករាងខ្លួន។ ហើយយប់នេះជុងហ្គុកនិងថេហ្យុងក៏មិនបានគេងជាមួយគ្នាទៀតដែរ ជុងហ្គុកចង់គេងជាមួយក្មួយ តែថេយ៍មិនឲ្យគេង ជុងហ្គុកក៏ទៅគេងបន្ទប់គេវិញទាំងចិត្តមិនចង់។
+ព្រឹកថ្ងៃថ្មី
នាពេលព្រឹកព្រះអាទិត្យរះបំភ្លឺផែនដី រដូវផ្ការីក ពេលព្រឹកផ្កាសាគូរ៉ារីកតាមដងផ្លូវនៃប្រទេសកូរ៉េខាងក្នុង មនុស្សម្នាងើបទៅធ្វើការរាងៗខ្លួនឯសិស្សសាលាក៏ទៅរៀនជារឿយៗ ក្រឡែកមកមើល
គ្រូសារនៃវង់ត្រកូលចនឯណេះវិញ នៅក្នុងបន្ទប់4ជ្រុងធំល្មមដោយមានក្មេងប្រុសជាអូមេហ្គាតូចម្នាក់កំពុងតែគេងយ៉ាងស្កប់ស្កល់ ពន្លឺព្រះអាទិត្យរះមកប៉ះនិងផ្ទៃមុខដ៏ស្រស់ស្អាតស រលោងបបូរមាត់ផ្កាឈូកស្រាល
"ហុឹម អ្ហាយ! ស្អីនិង?" នាយតូចថេហ្យុងក្រហឹមដើមក ត្រូវភ្ញាក់ព្រោះតែពន្លឺព្រះអាទិត្តរះមករំខាន នាយតូចបែខ្លួនទៅម្ខាងតែក៏ត្រូវភ្ញាក់ក្រញាងស្ទើរតែរត់ចេញពីបន្ទប់ ព្រោះតែមានមនុស្សមាឌធំម្នាក់កំពុងតែគេងឪបគេ
"ហុឹម?" ជុងហ្គុក
"ពូមកតាំងពីពេលណា?" ថេយ៍សួរយប់មិញគេដេញមិនឲ្យមកគេងជាមួយទេ តែព្រឹកឡើងក៏ឃើញមកគេងឪបទាំងពីពេលណា?
"យប់មិញ!" ជុងហ្គុកឆ្លើយចាប់ទាញកាយតូចមក
ឪបយ៉ាងណែន
"ថេយ៍ចាក់សោហើយពូចូលតាមណាបាន?" បន្ទប់ចាក់សោហើយតើជុងហ្គុកចូលតាមណាកើត? ចេះបំបាំងកាយចូលមកមែនទេ?
"មិនដឹងទេ បងនឹកអូនពេកចូលតាមជញ្ជាំងមកតែម្ដង!" ជុងហ្គុកឆ្លើយធ្វើដូចធម្មតា តែធ្វើឲ្យក្មេងខ្លះគាំងបើកភ្នែកធំៗ ចូលតាមជញ្ជាំង? ជាខ្មោចមែនទេបានចូលតាមជញ្ជាំងបាន?
"អ្ហាយយយយយ!" ថេយ៍គិតហើយក៏ស្រែកចាចធ្វើឲ្យជុងហ្គុកភ្ញាក់ដៃខ្ទប់ត្រជាក
"អូនស្រែងអីហាស៎?"
"អ្ហាយ!!ពូខ្មោច!" ថេយ៍ស្ទុះចុះពីលើគ្រែ ជុងហ្គុកលឺក្មួយថាខ្មោចក៏រត់ចុះទៅតាមក្មួយទាំងឆ្ងល់ ខ្មោចឯណាចេញទាំងព្រឹក?
"ខ្មោចនៅឯណា?" ជុងហ្គុកសម្លឹងមើលពេញបន្ទប់រកខ្មោច
"ពូជុងនិងហើយជាខ្មោច!" ថេយ៍ចង្អុដៃទៅជុងហ្គុក
"ពូជាមនុស្សតើ!" ជុងហ្គុក
"មនុស្សឯណាចូលតាមជញ្ជាំងបាន?" មនុស្សឯណាចូលតាមជញ្ជាំងបានមានតែខ្មោច?
"អឹស!! ក្មេងនេះ!" ជុងហ្គុកក្រញក្បាលថេយ៍ តិចៗហើយក៏ដើរទៅអង្គុយដើរគ្រែវិញទាំងហួសចិត្តនិងក្មេងនេះ គិតអីឆ្កួតៗ
